GE-O-RKEST: eindelijk afgewerkt!

In Mendonk, Gents meest afgelegen kanaaldorp, ligt een hele mooie geo-art: daar maak je met raadsels een figuur, en wanneer je het raadsel oplost, krijg je effectieve coördinaten waar je dan kan gaan zoeken.

Mireille en ik hadden een dik jaar geleden onze fietsen opgeladen en waren naar Mendonk gereden, maar heel erg ver waren we toen niet geraakt: de tijd was beperkt en Mireilles long covid deed nog echt moeilijk.

Vandaag, zijnde vakantie en heel mooi weer, kwam ze opnieuw tot hier. We laadden mijn fiets bij die van haar en gingen via het veer opnieuw naar Mendonk voor het vervolg.

Man, wat hebben we genoten zeg! De conditie was bij beiden wat beter, al was tegen ’s avonds ons beider pijp toch volledig uit en hebben we de bonus laten vallen. Maar dat tochtje langs de Moervaart: magisch!

We dronken thee en aten pudding op een bankje langs die Moervaart en waren erover verwonderd wat een verschil meelicht en tegenlicht kunnen maken: de volgende foto’s zijn op hetzelfde moment genomen:

De caches waren knap gemaakt, zorgden soms voor hilariteit maar ook bij momenten voor frustratie, maar werden uiteindelijk wel allemaal gevonden.

Op het einde trouwens nog goed gelachen: het laatste stuk was eigenlijk een stukje wildernis waar we nauwelijks nog een pad zagen, maar waar we toch vollen bak doorgefietst zijn. Serieus, maat!

De bonus zal voor een volgende keer zijn, als ik hier nog eens in de buurt moet zijn.

Al bij al een héérlijke dag gehad.

Geocachen met Mireille

Mireille kwam vandaag met de auto tot hier, met de fiets achterop. Ze bleef hier eten, en na het eten gingen we samen gezellig geocachen in Sint-Kruis-Winkel, strikt genomen een deelgemeente van Gent maar wel een heel eind van het echte centrum vandaag, want in de kanaalzone.

Heel erg ver zijn we niet geraakt want ik moest op tijd terug zijn om Merel naar haar muziekles te brengen. Op zich was dat niet erg, want voor Mireille was het echt wel welletjes: ze heeft door die long covid echt nog steeds geen energie…

Maar het heeft ons deugd gedaan, dat cachen, dat fietsen, dat tetteren.

En alleen in een dorp als Mendonk heb je dus nog een openbaar toilet met meerdere, perfect onderhouden hokjes. Wij konden alleen maar dankbaar zijn!

Geocachen in Leest

Toen we hier vorige week aan het knutselen waren met de Vossen, had ik meteen concreet met Mireille afgesproken dat ik tot bij haar ging komen om eindelijk eens samen te geocachen in de buurt. Nu ik een deftige fietsendrager heb op mijn auto, kan dat een stukje vlotter dan vroeger.

Tegen half drie stond ik voor haar deur, iets later stond er een deftige koffie voor mijn neus ^^

Tegen drie uur zaten we op de fiets om een rondje “In Leestse Velden” te fietsen en nog een paar losse caches mee te pikken.

Op zich is dat niet veel kilometer, maar hier en daar hebben we vrij lang staan zoeken, en uiteindelijk was het bijna zeven uur tegen dat we terug waren. Het was ook meer dan voldoende: mijn rug vond het welletjes, en Mireille heeft serieus last van long-covid en was doodop. Maar het was een prachtige namiddag met vrij mooi en eigenlijk behoorlijk warm weer, schitterende landschappen, fijn gezelschap…

Toen was het te laat om nog naar huis te rijden voor het avondeten, ben ik maar blijven eten, was er daarna nog een fijn dessert en kreeg ik nog de zonsondergang vanuit hun tuin.

Moe, maar echt een vakantiegevoel. Dankuwel, Mireille!

Vreemde tijden…

Gisteren werd Mireille, een van ons Vosjes, 50. Een feestje zat er uiteraard niet in, maar Arend, haar man, had vooraf een complot gesmeed met ons: om acht uur zouden we allemaal inloggen en op die manier een virtuele kletssessie houden, zoals ook de vorige keer zo fijn was.

Het toppunt was dat ze ons woensdag nog gecontacteerd had met de vraag wanneer we nog eens virtueel zouden kletsen. Goh, had ik gezegd, het is nogal druk nu. En iets later: doe eens een voorstel?

Ik vond in het in elk geval bijzonder fijn om te doen, beter dan niks in elk geval. Een echt feestje zou, los van de lockdown, toch niet gekund hebben, denk ik: Mireille heeft in maart corona gehad en is nog steeds absoluut niet in orde. Ze is gigantisch snel moe, heeft geen concentratievermogen, doet veel langer over alles… Werken is voorlopig dus nog steeds niet aan de orde, jammer genoeg.

Enfin, na een dik uur was het goed geweest, vond ik: een fijne avond die we hopelijk later in het echt kunnen herhalen.

Man, er gaat nogal wat gefeest worden, zodra het mag!

Vossenweekendje

Het is een beetje een lastige bevalling geweest om een datum te vinden die voor iedereen ging, maar bon, vandaag spraken we met de Vossen af in Dordrecht, in het nieuwe huisje van Hanneke.

Ik kon maar vertrekken na het middageten en Jarne, onze nieuwste Vos, reed met mij mee. Stefaan en Mireille waren er al vroeger.

Het werd andermaal een zeer gezellige middag: de boekhouding van Haven werd in orde gebracht, Jarnes personage kreeg vorm, er was koffie en taart en ’s avonds een zeer lekkere curry, we gingen even langs bij Sabrina thuis om haar larpspullen te bekijken en te zien wat we zouden overkopen, en Mireille leerde ons dreads te maken. Het is blijkbaar echt niet moeilijk, het is gewoon een kwestie van het juiste materiaal en wat geduld.

Yup yup, die Vosjes van me, het blijft een hele fijne vriendengroep, en dat doet echt deugd. En net daardoor ben ik compleet vergeten foto’s te nemen, zelfs onze traditionele groepsfoto. Ach ja…