Nee, we krijgen geen koningin Elisabeth voorlopig, het gaat simpelweg om de kroon in mijn tanden die er eindelijk mag komen, een werk van lange adem.
In december werd die gepland, begin april werd de vijs geplaatst – met de nodige complicaties – en vandaag werd de vijs definitief goedgekeurd: netjes op haar plaats, netjes verankerd in het bot, alles erop en eraan. Het is nu aan de tandarts om daar ook de definitieve kroon op het werk te zetten.
Ik had gelukkig al een hele tijd geleden contact opgenomen met haar, want ik weet dat ze, zoals de meeste tandartsen, een beetje overbevraagd is. Ze had pas tijd om alles op te meten begin juli, zei ze. Goh, zo erg is dat extra maandje wachten nu ook weer niet. Gelukkig, vertelde ze me aan de telefoon, worden de afmetingen nu digitaal per scan genomen en niet meer met zo’n vieze kleiachtige substantie in je bakkes. Nog een week later, 14 juni, wordt de kroon dan geplaatst, en ga ik een heel ander mondgevoel hebben. De volgende stap is dan dat de volgende tand, die ernaast, die al helemaal ontzenuwd is en in elkaar gemetst, ook getrokken wordt en vervangen door een tweede kroon.
Ik ga nog weer helemaal een werkend bakkes krijgen, of wa?