Vandaag en morgen breek ik de kerstboom af: het is welletjes geweest. Ik hou namelijk niet echt van die feesten, het is allemaal van dat geforceerd gedoe, en cadeautjes zoeken is ook al zo’n lastige als je mensen in je buurt hebt die alles al hebben of steevast zelf kopen wat ze willen. Alleen Merel is zo’n ongelofelijk dankbare om dingen voor te kopen: een T-shirt, een paar kerstsokken, en vooral ook boeken. En dat laatste geef ik nu eenmaal bijzonder graag.
Wat ik wel mis, wanneer de kerstboom weg is, zijn de lichtjes. Ik hou van lichtjes, van sfeerlichtjes, van kaarsjes, van dat soort dingen. Grote lichten hoeven voor mij niet, die zijn ook heel vaak stevig gedimd, ik ben nogal lichtgevoelig.
Maar wat ik vorig jaar gekocht heb met kerstmis en toen heb opgehangen, is zo’n warme lichtslinger met verschillende lengtes. Het was eigenlijk de bedoeling die buiten te hangen, maar ons buitenstopcontact is al twee jaar kapot – vind maar eens een elektrieker, serieus – en dus had ik dat binnen opgehangen. En nooit afgebroken. Want ja, we laten dat eigenlijk heel vaak branden als sfeerverlichting, ook gewoon zelfs in de zomer.
Ook nu heb ik het dus niet weggehaald, en dat wordt hier steevast aangestoken op het moment dat de gordijnen dicht gaan. Zeg nu zelf…
mesmerising little fires