Yup, daarmee bedoel ik ook echt naar school. Ik heb nu wel twaalf dagen thuis gezeten om de rug te laten rusten, maar ik heb wel nog 13 uur per week online les gegeven, vergaderingen en klassenraden bijgewoond – ook online – en examens opgesteld. Gelukkig was dat wel grotendeels plat in de zetel, maar toch… Ik heb gemerkt dat de rugproblemen ook sterk gerelateerd zijn aan stress en dat dat voor mij wel een probleem is, want ik kan me opjagen in de domste dingen.
Het gedoe met ons pa doet er ook geen goed aan: ik heb soms zin om gewoon te beginnen gillen of te beginnen huilen, zomaar. Omdat het me eventjes te veel wordt. Maar bon, we doen voort.
Vandaag dus voor het eerst weer fysiek lesgeven dus, en dat deed deugd: twee uur mijn derdes hun examenstress proberen in te perken, vragen beantwoorden, nog wat laatste tips geven en dingetjes afwerken… Ze zijn bijzonder zenuwachtig want het is hun eerste examen Latijn, en hoewel de leerstof naar mijn aanvoelen toch wel behoorlijk beperkt is – inleiding rond historiografie, biografie van Caesar, vier Latijnse teksten, twee in vertaling, de cultuur rond de Galliërs en de druïden, en dan de indicatief van de werkwoorden en de infinitiefzin – zijn ze precies half in paniek. Maar bon, mijn fysieke aanwezigheid had blijkbaar toch een rustgevend effect.
Ik had ook geen toezicht in het springuur en kon dus even gaan liggen, want eigenlijk is het nog geen goed idee voor de rug dat ik hier terug sta. Maar ik wilde echt mijn drie klassen die examen hebben, ook nog eventjes in het echt zien. Dat zijn dus drie dagen lesgeven, en dan maandag examen, dinsdag examen en les, en dan weer eventjes niks. Dat moet lukken, toch?