Kobe zit in zijn eerste jaar bio-ingenieur en moet dus een herbarium maken. Geen idee of dat vroeger ook zo was, maar nu moeten ze dat dus per vier maken, met elk dus een aantal planten en lang niet meer alles zelf.
Maar Kobe ging onvertogen aan het werk, gebruikte een app die blijkbaar aangaf welke plant je waar kon vinden, schuimde parken en tuinen af en legde stapels boeken met daartussen krantenpapier met daartussen zijn plantjes op de grond van zijn kamer. Die zo al een warboel was. Wat overigens blijkbaar de ideale reden was om niet op te ruimen want die boeken lagen voor zijn kasten en dus kon hij zijn kasten niet openen want hij mocht dat niet verschuiven. Juist ja.
Twee planten bleken moeilijk te zijn: veldzuring en vogelwikke. Vogelwikke zie je in de zomer zowat overal staan met zijn fijne blaadjes en zijn paarse bloemetjes, maar was nu moeilijk te spotten. En veldzuring, dat is blijkbaar bijzonder makkelijk te verwarren met een andere soort zuring.
Ik was in de vakantie zelfs met een groot hart speciaal naar Oostakker gereden om er bij Kathleen zuring te halen, maar dat bleek de verkeerde soort te zijn, de rumex obtusifolia terwijl hij de rumex acetosa nodig had. Blah.
Maar bon, met wat geluk en veel rondgefiets en gekijk op waarnemingen.be is hij toch nog aan beide geraakt: voor de wikke is hij zelfs tot in Bellem gefietst. Maar bon, het herbarium is er, alles is gedroogd, alles is af, het is netjes in een van de officiële mappen gestoken en het wordt eerstdaags ingediend.
En dan maar hopen dat hij er goeie punten mee haalt. ’t Is een bezigheid…