Ik geef toe, ik kende dit tweesterrenrestaurant niet, zelfs niet van naam. Eigenlijk is dat niet zo een goed teken, maar toch reden Bart en ik deze avond naar Izegem.
Het menu zag er heerlijk uit, de prijs viel nog mee, de omgeving was ook dik in orde. Maar… Het eten was lekker, was uitstekend, maar eigenlijk niet meer dan dat. Ja ik weet het, Bart en ik zijn daar ondertussen echte snobs in, maar van een tweesterrenrestaurant verwacht ik toch dat er minstens één of twee gerechten tussen zitten die me verbazen, die me een wowgevoel geven, waarvan ik onder de indruk ben, en eerlijk? Dat was er niet echt.
Het dessert was zelfs… ruw, zonder enige verfijning: een vanillecrème, daarop enkele frambozen, dan een stevig stuk meringue, een sorbet van roos, met een soortement koekje met roos, en dat was het. Tsja. We moesten vechten om de meringue in twee te krijgen.
Was het slecht? Zeker niet, verre van. Maar naar onze mening was dit geen twee sterren, eerder één ster. We zijn al vaker naar huis gekomen met echt een gevoel van “Wow, dit was top!” maar nu dus jammer genoeg niet.
Enfin, deze komt niet meteen in de top tien terecht. Jammer.