Rustmomentje
Bart zat deze voormiddag in Roeselare, maar hoopte op tijd terug te zijn om samen met mij snel iets te eten in Villa Ooievaar. Helaas, ik zat net aan tafel daar toen ik bericht kreeg dat hij nog maar net vertrokken was uit Roeselare. Tsja.
Het was nochtans een schitterende moussaka, en zoals altijd weer veel te veel. Ik heb de overschot dan maar netjes meegenomen in een RestoRestje en Bart heeft dat ’s namiddags met smaak binnengespeeld.
Ik had zowaar zelfs nog tijd voor een koffie, voordat ik toezicht moest gaan doen en nog twee uurtjes lesgeven. Echt, ik geniet hiervan!
Souvenir
Bart en ik proberen toch elke maand ergens deftig te gaan eten. Hier was hij al geweest, maar ik nog niet, en tot mijn grote verbazing kon ik een goeie maand geleden nog voor vandaag reserveren. We doen niet echt aan Valentijn, grote romantici zijn we nooit geweest, maar het was wel leuk als geste, toch?
Eerst en vooral; het was magnifiek. Souvenir heeft zeker zijn ster verdiend, en mag wat mij betreft zeker naast pakweg De Jonkman in Brugge staan, met twee sterren dus.
Veel couverts heeft het restaurant – dat zich in een oude slagerij bevindt, waar vroeger Vitrine zat – en dat zorgt voor een zekere rust. Wij zaten nochtans vlakbij de keuken en dat was helemaal niet erg: het was mooi om zien hoe strak en geolied dat team was, hoe vlot alles ging en hoe er doorgewerkt werd.
Het tempo was dan ook perfect: we waren om kwart over zeven, rond half elf waren we weer buiten, en met een zeer vergenoegd gevoel.
We kozen allebei voor het standaard menu zonder uitbreiding, maar met het sapjesarrangement erbij, en ook dat was de moeite. We zijn nu al ettelijke keren gaan eten waar ik de sapjes bij nam, maar ik heb nog geen énkele keer zo’n ongelofelijk samengaan gehad. Neem nu het sapje bij het hoofdgerecht: apart geproefd was het niet zo… lekker, eigenlijk, er zat aardappelsap in en dat proefde je. Maar bij het gerecht paste het perfect, en dat was elke keer weer zo. Knap!
Vooral de coquilles, de haverwortel en het eerste dessert waren succulent! Echt om duimen en vingers bij af te likken!
Met andere woorden: wil je echt goed – maar niet goedkoop, dat weet je op voorhand maar goed en goedkoop gaan zelden samen – gaan eten, dan hoef je niet ver te rijden: Souvenir aan de Brabantdam is een ongelofelijke aanrader.
Boris & Maurice
Gwen stelde voor om deze avond gewoon naast haar deur te gaan eten: daar zit namelijk Boris & Maurice, een jonge Franse bistro met een fijn hedendaags kader.
En jawel, het is heerlijk fris ingericht met een leuk terras buiten, al was het daar nu precies wat donker en koud voor. Maar binnen was het warm, gezellig, druk maar niet luid, precies wat we wilden.
We namen elk een alcoholvrij aperitief met gember en deelden een portie fantastische pompoenkroketjes met een uitmuntend dipsausje. Als hoofdgerecht nam Gwen eigenlijk een voorgerecht, maar dan in een iets grotere portie: tartaar van dorade, dille en gekonfijte citroenvinaigrette. Ikzelf koos de skrei met beurre blanc, haringeitjes, geroosterde prei en kruidige aardappelsalade, iets wat ik me absoluut niet heb beklaagd: het was meer dan in orde!
En intussen kletsten we, zoals gewoonlijk, honderduit, over tragedies, familie, werk, enfin, alles dus.
En toen was er het dessert: een crème brûlée met vin jaune voor mij, een citroenmeringue met bloedsinaas en amandelcrumble voor Gwen, en andermaal werd dat zeer goed bevonden.
Aangezien we er al waren om half zeven, waren we tegen negenen gewoon klaar met eten, en verhuisden we naar Gwen thuis om daar nog een thee te drinken. Ik vond de zetel ook wel een verbetering: de stoelen in het restaurant waren best oké, maar mijn rug vond het zo op het einde van de dag stilaan welletjes.
Maar Boris & Maurice, daar op de Antwerpsesteenweg in Sint-Amandsberg? Een aanrader, jawel: 48 euro voor een aperitief, gedeelde hapjes, hoofdgerecht, dessert en water: ik heb al een veel slechtere prijs/kwaliteitsverhouding gehad.
365 – 08 februari 2023 – krabbig
Michelin
Enkele jaren geleden, in tempore non suspecto, hadden Bart en ik een vermetel plan opgevat: op ’t gemakje zo veel mogelijk sterrenrestaurants aandoen. Tsja. Het is een hobby als een ander, zeker? Maar wel een dure…
In februari 2020 had ik daar een oplijsting van gemaakt, met de links. Nu heb ik gewoon de lijst van Michelin zelf overgenomen, met hun links, en als ge graag wilt weten wat ik ervan denk, dan moet ge maar in de zoekfunctie hier rechts ne keer kijken. Soit, wat we al gedaan hebben, zet ik in het rood.
We hebben nog werk, véél werk. Maar intussen hebben we ook een reservatie bij Boury.
3 MICHELIN sterren:
Zilte (Antwerpen)
Hof van Cleve (Kruishoutem)
Boury (Roeselare) N
2 MICHELIN sterren:
Brussel:
Le Chalet de la Forêt (Ukkel)
La Villa Lorraine by Yves Mattagne (Brussel) N
La Paix (Anderlecht)
Vlaanderen:
Hertog Jan at Botanic (Antwerpen) N
The Jane (Antwerpen)
Colette – De Vijvers (Averbode) N
Castor (Beveren-Leie)
Nuance (Duffel)
Vrijmoed (Gent)
La Durée (Izegem)
Bartholomeus (Knokke-Heist)
Cuchara (Lommel)
Ralf Berendsen (Neerharen)
Slagmolen (Opglabbeek)
Hostellerie Le Fox (De Panne)
Pastorale (Reet)
De Jonkman (Sint-Kruis)
Wallonië:
L’Eau Vive (Arbre)
d’Eugénie à Emilie (Baudour)
Château du Mylord (Ellezelles)
L’Air du Temps (Liernu)
La Table de Maxime (Our)
1 MICHELIN ster:
Brussel:
Bozar Restaurant (Brussel)
Comme chez Soi (Brussel)
La Canne en Ville (Elsene)
Da Mimmo (St-Lambrechts-Woluwe)
Kamo (Elsene)
Le Pigeon Noir (Ukkel)
San Daniele (Ganshoren)
senzanome (Brussel)
La Villa Emily (Brussel)
La Villa in the Sky (Elsene)
Wine in the City (Jette)
Vlaanderen:
Kelderman (Aalst)
’t Overhamme (Aalst)
Bistrot du Nord (Antwerpen)
The Butcher’s son (Antwerpen)
DIM Dining (Antwerpen) N
Dôme (Antwerpen)
Fine Fleur (Antwerpen) N
’t Fornuis (Antwerpen)
FRANQ (Antwerpen)
Het Gebaar (Antwerpen)
Kommilfoo (Antwerpen)
Nathan (Antwerpen)
Nebo (Antwerpen) N
Le Pristine (Antwerpen)
Hofke van Bazel (Bazel)
Eyckerhof (Bornem)
Sans Cravate (Brugge)
Zet’Joe by Geert Van Hecke (Brugge)
De Zuidkant (Damme)
Marcus (Deerlijk)
Hostellerie Vivendum (Dilsen)
Hostellerie St-Nicolas (Elverdinge)
Libertine (Erpe)
La Belle (Geel)
De Kristalijn (Genk)
Horseele (Gent)
OAK (Gent)
Publiek (Gent)
Souvenir (Gent)
Michel (Groot-Bijgaarden)
JER (Hasselt)
Ogst (Hasselt)
Arenberg (Heverlee)
Couvert couvert (Heverlee)
Innesto (Houthalen)
Hof Ter Hulst (Hulshout)
Boo Raan (Knokke-Heist)
Cuines,33 (Knokke-Heist)
Sel Gris (Knokke-Heist)
Vintage (Kontich) N
EED (Leuven)
EssenCiel (Leuven)
De Pastorie (Lichtaart)
Rebelle (Marke) N
Vol-Ver (Marke)
Tinèlle (Mechelen) N
’t Korennaer (Nieuwkerken-Waas)
M-Bistro (Nieuwpoort)
Aurum by Gary Kirchens (Ordingen) N
Benoit en Bernard Dewitte (Ouwegem)
Alain Bianchin (Overijse)
L’Envie (Sint-Denijs)
Carcasse (Sint-Idesbald)
Centpourcent (Sint-Katelijne-Waver)
Goffin (Sint-Kruis)
Sir Kwinten (Sint-Kwintens-Lennik)
Brasserie Julie (Sint-Martens-Bodegem)
Bar Bulot (Sint-Michiels)
’t Stoveke (Strombeek-Bever)
Melchior (Tienen)
Altermezzo (Tongeren)
Magis (Tongeren)
De Mijlpaal (Tongeren)
Hert (Turnhout) N
Sense (Waasmunster) N
In den Hert (Wannegem-Lede) N
Fleur de Lin (Zele) N
Wallonië:
Quai n°4 (Ath) N
Chai Gourmand (Beuzet)
Les Gourmands (Blaregnies)
Maison Marit (Braine-l’Alleud)
Philippe Meyers (Braine-l’Alleud)
Bistro Racine (Braine-le-Château)
Le Pilori (Ecaussines-Lalaing)
Le Château de Strainchamps (Fauvillers)
Aux petits oignons (Jodoigne)
Héliport Brasserie (Liège)
¡Toma! (Liège) N
Arabelle Meirlaen (Marchin)
Les Pieds dans le Plat (Marenne)
Le Comptoir de Marie (Mons)
Lettres Gourmandes (Montignies-Saint-Christophe)
Attablez-vous (Namur)
Le Gastronome (Paliseul)
La Ligne Rouge (Plancenoit)
L’Impératif (Roucourt)
Philippe Fauchet (Saint-Georges-sur-Meuse)
Quadras (Sankt-Vith)
Zur Post (Sankt-Vith)
Au Gré du Vent (Seneffe)
Le Coq aux Champs (Soheit-Tinlot)
Hostellerie Le Prieuré Saint-Géry (Solre-Saint-Géry)
Hostellerie Gilain (Sorinnes)
Le Pré des Oréades (Spa)
l’Essentiel (Temploux)
Arden (Villers-sur-Lesse) N
Le Cor de Chasse (Wéris)
Mauro
Gwen stuurde me eerder deze week een berichtje met de vraag of we deze vakantie toch niet eens samen zouden gaan eten. We hadden eerst gezegd dat we dat in de feestperiode niet gingen doen, maar anders werd het wel heel erg lang voor we elkaar opnieuw zagen.
Vrijdag was prima voor me, ze moest wel voor taxi spelen, en dus koos ik een restaurantje vlakbij waarvan we beiden wisten dat het in orde ging zijn.$
Bij Mauro was ik al een paar keer geweest en zelfs al eens met Gwen, maar dat is me telkens zo goed bevallen dat we dat allebei voor herhaling vatbaar vonden. En vooral: het is maar een paar straten van bij mijn huis vandaan -zij het door heel de omleiding.
Stipt om zeven uur was Gwen hier in de buurt. Met opzet zo geformuleerd, ja, want door die werken was ze compleet haar kluts kwijt en heeft ze de hele wijk een paar keer afgereden. Ze belde toen ze amper 50 meter van ons huis stond, maar ze had het blijkbaar niet herkend. Soit, we waren netjes op tijd in het restaurant voor een aperitiefje, een hoofdgerecht en een dessert.
En uiteraard werd er honderduit gepraat. Het is eigenlijk vreemd hoe wisselend onze gesprekken zijn. Soms gaat het de hele avond over familie en kinderen en wordt er met geen woord gerept over ons werk, soms gaat het enkel over het werk en absoluut niet over de kinderen, en soms gaat het gewoon alle kanten uit, zoals vandaag. Nee, we hebben het niet gehad over familie en kinderen, maar wel over vrienden, bijvoorbeeld, en over (vroegere) collega’s en directeurs en burn-outs en al dat soort dingen, maar ook niet over Latijn op zich, of leerplannen en zo.
Al bij al werd het alweer een zeer aangename avond. Uiteraard, of we zouden dit niet blijven doen.
L’Autre Vie
We weten eigenlijk niet meer vanwaar we elkaar kennen: ergens in den uitgang in de Overpoort tijdens onze studententijd, maar hoe of wat? Geen idee meer.
Doet er niet toe. We trokken overdag nooit met elkaar op, maar zagen elkaar steevast laat in de avond op café. Al een chance dat ik weinig of geen alcohol dronk, of dat was helemaal niet meer goed gekomen. Al herinner ik me wel nog dat ze me ooit eens om een of andere reden thuis in Zomergem is komen ophalen.
Maar bon, we waren elkaar uit het oog verloren, alleen nog een connectie op Facebook. En toen stierf Vic en lag Bart in het ziekenhuis met een geopereerde, kapotte knie door een val met de moto. Ik zocht toen, in 2015 dus, last minute een babysit en zij had zich spontaan aangeboden, al hadden we elkaar al 20 jaar niet meer gezien. Het bedankingsetentje volgde, tot mijn grote schaamte, pas in 2019 maar toen was het wel ronduit de max!
En toch zagen we elkaar niet vaker. Tot ze me een paar weken geleden vroeg of ik niet meeging naar het concert van Fa.Si.Nant hier in Wondelgem. Toen hadden we geen tijd om honderduit te kletsen en dus legden we meteen een datum vast om bij te tetteren in een restaurant. Dat werd L’ Autre Vie in Sint-Martens-Latem, langs de steenweg, maar ik kende het niet.
Awel, het is een aanrader. Een betere bistro, gewoon grondig lekker, ruime porties en prijs-kwaliteit dik in orde. Fijne hapjes bij het aperitief, een hoofdgerecht van hertenkalf, witloof, spitskool, pastinaak, portojus en een millefeuille van aardappel (36 euro) en een dessert met een luchtige crème brûlée, rood fruit en meringue (12 euro).
Dat dessert was echt verrassend: de smaak en het korstje van een echte crème brûlée, maar het leek wel een mousse. Vreemd en zeer lekker.
Al bij al zeer lekker gegeten voor iets meer dan 70 euro: aperitief met hapjes, hoofdgerecht, dessert en water. Ik vind dat best oké, voor deze prijs.
En Ann? Daar ga ik zeker opnieuw mee afspreken, dit was veel te amusant.
365 – 29 november 2022 – hernieuwde vriendschap
Peper
Bart werd 51 vandaag en dat kon ik nu toch niet zomaar voorbij laten gaan? Peper was een van die restaurantjes waar we al vaak waren gepasseerd en waar we telkens zeiden dat we er eens naartoe moesten. Bij deze dus.
Het is eigenlijk een hip eigentijds restaurant met een Indische kaart en een wijntap. Als in: ge krijgt een kaart en die steekt ge in de machine, en dan kan je bij een van de vele soorten wijn of je gaat voor een proefje, een half glas of een vol glas. Naargelang de soort wijn en de hoeveelheid wordt er een bedrag op de kaart aangerekend, en aan het einde van de maaltijd reken je gewoon af.
Bart vond dat wel amusant en heeft een paar soorten wijn uitgeprobeerd.
Een voorgerecht hoefde voor ons niet: aangezien het vrijdag was, waren we allebei nogal moe. Ik nam een zachte curry met kokos en scampi, Bart nam iets vegetarisch met linzen, en we waren allebei toch wel zeer aangenaam verrast.
En ja, ik ben er eigenlijk nog altijd trots op dat ik een volledig bord scampi kan pellen zonder mijn handen vuil te maken.
Voor dessert gingen we wel, en ik nam zoals altijd de crème brûlée terwijl Bart voor een brownie ging.
Tegen half elf waren we alweer buiten, voldaan en met een goed gevoel en een redelijke rekening.
En er was nog tijd om thuis gezellig samen naar iets te kijken bij een knisperend haardvuur. Zalig toch?