Vandaag was dus de eerste fameuze leerlingencontactdag. Het is een vernieuwing binnen onze school: tot hiertoe hadden we enkel cijferrapporten. Nu kunnen leerlingen te allen tijde hun rapport laten berekenen, en geven we hen morgen enkel een feedbackrapport, waarin elke leerkracht een liefst uitgebreide commentaar schrijft.
Vandaag hielden we dus ook de gesprekjes, a rato van 10 minuten per leerling. Enfin, zo was het toch uitgerekend… Bij sommige leerlingen was het inderdaad een vrij kort gesprek: de cijfers zijn goed, en afgezien van een enkele baaldag – standaard in een puberleven – zit het ook wel best oké bij de leerling zelf.
Maar sommige gesprekken hebben langer geduurd, een enkele keer zelfs tot een uur. Want dat was het hele opzet: bij leerlingen met slechte cijfers vragen we altijd wel naar de oorzaak daarvan, en soms is dat niet voldoende gestudeerd, of gewoon te moeilijk, maar soms komen er dan ook schrijnende verhalen over de thuissituatie naar boven, zoals bv. een alleenstaande mama met twee jobs en vier kinderen, waarbij de leerling dan eigenlijk het huishouden en de zorg over de kleinere broertjes en zusjes op zich neemt. Dan is het niet verwonderlijk dat niet alle taken altijd gemaakt zijn, dat niet alles even goed is gestudeerd…
Leerlingen met goede cijfers glippen meestal door de mazen van het net, als het ons dan ook niet opvalt dat er iets scheelt met de leerling in kwestie. Deze gesprekken gaven dan ook de aanzet voor hen om toch te praten. We zijn geen leeftijdsgenoten, maar we zijn ook geen ouders: we zijn volwassenen die hun leefwereld – een groot deel van hun tijd brengen ze door op school – kennen, die hen wel wat kennen, en die vooral het beste met hen voor hebben. Uiteraard is geen enkele leerling verplicht om met ons te praten: soms is er ook gewoon geen klik met de klastitularis. Soms willen ze ook gewoon niet praten, en dat is hun goed recht. Maar geloof me, er is immens veel naar boven gekomen. Ik was er niet goed van, het was bijzonder intens, en dat gaf ook zo goed als elke leerkracht mee. Op voorhand zagen we niet goed in wat deze leerlingencontactdag ging inhouden, na afloop waren we het er allemaal roerend over eens dat het meer dan nuttig was geweest. Aan de organisatie valt nog wat bij te schaven, maar het concept is prima.
Heel veel extra werk ook voor de leerlingenbegeleiding en CLB, maar zo kunnen we tenminste aan de slag met onze leerlingen. Want pas als een leerling goed in zijn vel zit, voelt hij zich goed op school en kan hij bijleren. En dat, dat is nu zo’n beetje onze kerntaak.