Man, het was me het dagje wel vandaag!
Het zat vooral bijzonder, bijzonder vol. Tussen half negen en kwart voor negen was er tijd voorzien om onze rapporten te maken, van kwart voor negen tot iets over negen was er een eerste deeltje van een algemene personeelsvergadering (APV) met een overzicht van een welbevindenenquête van het personeel. Nog niet de helft had die ingevuld, zodat die niet helemaal representatief was, maar het gaf toch wel al een beeld.
Tot tien uur kregen we dan tijd om in de vakgroep een bepaald sjabloon te bespreken en in te vullen, iets waar we eigenlijk nog niet mee klaar waren toen we om tien uur opnieuw in de grote zaal boven werden verwacht voor het vervolg van de APV. Iets voor elven werd die haastig afgebroken, want vanaf elf uur waren er leerlingen voorzien voor het leerlingencontactmoment. We hadden deze keer de volgorde zelf mogen bepalen, zodat ik in de voormiddag vooral iets “gemakkelijkere” leerlingen gezet had, met wie de gesprekken ook effectief vlot verliepen.
Om kwart over twaalf was er dan ook tijd voor lunch, en de broodjes waren voorzien door de school. Gezellig, maar uiteraard ook geen rustpunt voor mijn rug. En dan tegen kwart over een waren de eerste leerlingen er alweer, deze keer met soms wat langere gesprekken. Dat zorgde ervoor dat ik, met input van de administratie en de verslagen en zo, klaar was tegen kwart voor vier, net op tijd om snel even een plasje te doen en een koffie te halen, want om vier uur stond de eerste ouder daar voor het oudercontact.
Om half acht konden ze me dan ook samenvegen, maar alle verslagen waren uitgeschreven en ingevoerd.
Ik ben thuisgekomen en heb eerst een uur plat in de zetel gelegen, voordat ik het eten dat mijn echtgenoot liefdevol voorzien had, heb opgewarmd. En de repetitie van het koor? Die had ik op voorhand afgezegd omdat ik wist dat het niet meer zou lukken.
Enfin, bijna vakantie.