Ik geef het toe, ik was een beetje zenuwachtig deze morgen. Nee, zenuwachtig is niet het juiste woord, het was eerder zoals een kind dat op schoolreis vertrekt, of wanneer je die dag op reis gaat.
Ik ben vandaag namelijk voor het eerst weer echt gaan lesgeven. Halftijds, enkel mijn vijfdes en zesdes, en daarnaast nog de website van de school, samen goed voor 60%. De resterende 40% blijf ik in ziekteverlof, want fulltime lukt echt nog niet. Mijn rooster is natuurlijk ook niet gemaakt op deze half time – hij vertoonde sowieso massa’s gaten – maar in dit geval is dat net goed: ik functioneer bijzonder goed, maar alleen niet erg lang. Een ganse dag lesgeven kan dus helemaal niet, maar als ik af en toe tussendoor kan gaan liggen en mijn rug rust gunnen, kan het wel. Ik moet dus altijd goed afmeten wat ik kan en mag doen op een dag, en niet bijvoorbeeld gaan wandelen of geocachen als ik ’s avonds nog weg moet.
Op dinsdag geef ik nu les tussen 8.30 uur en 10.10 uur, en dan nog eens van 15.25 uur tot 16.15 uur. Op woensdag is het van 10.10 uur tot 12.55 uur, drie lesuren na elkaar, en dat zal lastig worden, maar ik overleef het wel. Op donderdag en vrijdag is het telkens maar één uurtje, van 12.05 uur tot 12.55 uur. Daarbij komen dus de uren die ik heb voor de website, maar die ben ik ook de afgelopen maanden blijven doen, kwestie van toch nog iets te doen te hebben.
En zo stond ik dus vanmorgen na 4.5 maanden, sinds 11 oktober, weer voor de klas. Ik had even nagekeken in hun agenda waar ze zaten, en dat was dat, eigenlijk. Na al die jaren – ik geef nu 23 jaar les – moet ik niet echt nadenken bij de leerstof, ik kan probleemloos inpikken en naadloos verder gaan. En het deed deugd, echt waar. Mijn rug protesteerde een klein beetje, omdat lesgeven vooral een statisch gegeven is. Ik zit even, sta wat recht, leun tegen de bank, maar echt bewegen doe je niet, en dat is lastig. Voor mij is liggen of stevig doorstappen het beste, en dat was het uiteraard geen van beide.
Ik heb er vertrouwen in, en dat is ook al veel. En goesting. Véél goesting.
Allons-y!