Ik moet het toegeven, ons pa was vandaag veel beter gezind dan anders, of in elk geval toch energieker. Ligt het nu aan het weer, of eerder aan het idee dat er iets gedaan wordt aan zijn situatie? Geen idee, maar we genoten immens van het aperitief buiten in de nieuwe zetels. Hij was er zo blij mee, dat hij aanbood ze te betalen. Dat hoeft nu ook weer niet, en hij zal dat ook wel weer vergeten, maar het zegt wel iets, vind ik.
Tussendoor speelden we Kubb, en ons pa deed lustig mee. Al was de stoel aan de zijkant precies wel aangenaam.
Enfin, als het zich zo doorzet en de medicatie wordt verder verfijnd, zie ik het wel zitten voor ons pa. ’t Is te hopen.