Ik moet het toegeven: ik had nooit gedacht dat ik zo kon opgaan in een sport op tv, maar lo and behold: ik ben verslingerd aan de Rugby World Cup! Rugby is sowieso al een mooie sport om te bekijken – als je de regels snapt, ik wil ze u altijd wel eens uitleggen – maar als ze dan nog eens op hoog niveau wordt gespeeld, is het ronduit de max om te bekijken.
Momenteel is de Rugby World Cup bezig, de wereldkampioenschappen. Voor de poulewedstrijden hebben we al wat truken moeten uithalen om ze te kunnen volgen, want op de reguliere zenders wordt het kampioenschap niet uitgezonden, hier en daar een wedstrijd op TF1 daar gelaten. Maar via het internet kunnen we kijken naar ITV, en daar worden de matchen dan nog eens van sappige commentaar voorzien.
We hebben ze lang niet allemaal gezien natuurlijk, maar wel hier en daar eentje. Schotland-Japan was bijvoorbeeld een wedstrijd om duimen en vingers af te likken: prachtig spel, ook al zijn de Japanners uiteindelijk onder de voet gelopen door de Schotten. Nieuw-Zeeland-Namibië was dan veel minder het zien waard, omdat de All Blacks (het team van Nieuw-Zeeland) gewoon de Namibiërs zwaar overklasten. Tsja.
Vandaag waren het de eerste halve finales, en die waren wél te zien op TF1. Het is trouwens nog goed voor ons Frans ook, die commentaar. Nieuw-Zeelands All Blacks tegen de Springbokken van Zuid-Afrika: de gedroomde finale, ware het niet dat ze in dezelfde toernooihelft zaten. En wat een match! Spannend, prachtig spel, mooie combinaties, schitterende lijnen, en ongelofelijke mannen om naar te kijken, dat ook. Vaak lelijkaards, toegegeven, maar er zitten een paar knappe exemplaren tussen ook, en wat een lijven! Ze lijken niet echt groot of breed, omdat ze alle dertig op het veld zo zijn, tot je dan een van de medische ploeg ziet, of een waterdrager.
Enfin, ik ben helemaal hyper momenteel: zo moet rugby dus zijn. En daar kunnen alle voetballers gerust een puntje aan zuigen, geloof me grif.