Maand: augustus 2014

We kregen een aanbod van de KBC: een wijnproeverij, een restaurantbezoek, een wellness voor twee, een pretpark voor vier personen, en nog wel een paar dingen. Zomaar, gratis, als goede klant. Dank u, KBC!

We kozen voor Walibi, met beide zonen. Merel is sowieso te jong voor de meeste dingen, en dan ging ook altijd wel een van ons twee aan de kant moeten staan wachten, dus zij werd vakkundig bij oma geparkeerd, waar ook haar nichtje Marie-Julie ging zijn. Ik weet eigenlijk niet wie er het meeste naar uit keek: de jongens, of Merel :-p

Enfin, wij dus tegen elf uur in het park, en aangezien het niet echt schitterend weer was – al hebben we amper twee keer een beetje regen gehad – was er nauwelijks volk. Het langste dat we moeten aanschuiven hebben, was één keertje 30 minuten. De meeste attracties waren zonder aanschuiven, eigenlijk, en dus genoten we er dubbel zo hard van. Al was het wel koud, bij momenten. We hadden namelijk niet echt jassen meegenomen, alleen een gilet en een regenjasje, en dat was soms nogal nipt. Aan de andere kant: wanneer de zon dan scheen, was het soms ook echt warm.

Enfin, we hebben niet op de zwaarste attracties gezeten – daar zijn de jongens nog te klein voor, en Bart en ik zijn ook geen helden – maar uiteraard wel op de wildwaterbaan en de boomstammetjes, en gelukkig hadden we regenkleren mee! We waren drijfnat! Maar de jongens genoten…

Wolf en Bart gingen op de Weerwolf, terwijl Kobe en ik wachtten, want onze kleinste zag dat totaal niet zitten. Na het eten mocht het was rustiger, en gingen we op het reuzenrad, en de trage bootjes.

 

Enfin, we deden nog een hoop attracties, Kobe trok wit weg op de Calamity Mine (een rollercoaster), we liepen van het ene naar het andere, bekeken de 3D film

en amuseerden ons meer dan behoorlijk.

Als afsluiter volgde nog eens de wildwaterbaan, want dan konden we opdrogen in de auto. En toen werd er overigens duchtig geslapen.

En als kers op de taart konden we bij oma gewoon onze voeten onder tafel schuiven, en genieten van heerlijk zelfgebakken brood. Merel was trouwens al even enthousiast over haar dagje als wij, en dat was dus dik in orde!