Geplaatst op

Kabeljauw in kokosmelk

Er zijn zo van die avonden dat je er gewoonweg zelfs niet aan dénkt om een foto te nemen.

Het was bijzonder fijn, bijzonder aangenaam deze avond, echt waar. Vrienden die al vijfentwintig jaar meegaan, die moet je koesteren.

Gwen had trouwens ook heerlijk gekookt, blijkbaar volgens een recept van Pascale Naessens uit “Mijn pure keuken”. Niet dat ze het boek heeft, maar ze hadden dat vorige week of zo gegeten bij vrienden, en toen het recept onthouden.

Ik schrijf het hier even neer, gewoon zodat ik het zelf niet vergeet, en omdat het zo lekker was dat ik het met u wil delen. Echt.

Ingrediënten (voor vier flinke eters):

– 1 kg kabeljauwfilet
– 500 ml of meer kokosmelk
– vier teentjes knoflook
– vissaus
– een visbouillonblokje
– een doos kerstomaatjes
– een viertal limoenbladeren
– peper en zout
– basmatirijst

Werkwijze:

– snij de knoflook in fijne reepjes, en leg ze op de bodem van een ovenschaal
– leg daarop de visfilet
– besprenkel ruim met vissaus
– overgiet met kokosmelk tot de filet onder zit
– voeg de kerstomaatjes en de limoenbladeren toe
– verkruimel het bouillonblokje erover
– zet in een oven van minstens 200°, totdat de kokosmelk kookt en de kerstomaatjes openbarsten. Hou zorgvuldig in de gaten, dat je vis gaar is, maar niet uit elkaar valt
– kruid af met peper en zout
– serveer met basmatirijst

Smakelijk!

Geplaatst op

Verjaardagsfeestje Kobe

Om één of andere reden kon ik mezelf er precies niet toe brengen uitnodigingen voor Kobes kinderfeestje rond te sturen. Het bleef maar aanslepen, en het ventje had nochtans echt een feestje verdiend.

Toen hij woensdag op het feestje van Ayo was, en ik daar de meeste andere ouders zag, hakte ik meteen de knoop door: “Nu vrijdag bij Kobe?” Het kon voor Sebastiaan en Jonathan, zijn twee beste vrienden, en ook Ayo kon. Helaas was dat niet het geval voor Xander, Nomi, Kaat en Bo, maar bon. Op die manier konden ze ook niet te snel in ruzie slaan.

Sebastiaan was hier al van elf uur, en bleef meteen ook slapen: een extra verjaardagstraktatie!

Er was taart

IMG_1308

Er was een schattenjacht, waarbij Wolf ze van de ene locatie naar de andere stuurde, via tien verstopte briefjes, en waarbij ze uiteindelijk de met snoep gevulde gegraveerde glazen vonden.

IMG_1309

Er waren oliebollen, en daarna werd er op de Kinect gespeeld

IMG_1315

Er was eigenlijk vooral ook veel lawaai, geroep, gelach en geloop. En na afloop een serieus moeë Kobe, vrees ik. Maar ik denk dat het wel in orde was, ja.

Geplaatst op

Graveren

Ik had per toeval deze middag gewoon geen kinderen in huis! Serieus: Kobe en Merel waren bij vriendinnetjes gaan spelen, en Wolf was met Wout mee naar de film. Deze voormiddag was de kuisvrouw geweest, en dus had ik een proper, muisstil huis voor mezelf alleen. Ik voelde me zowaar verloren!

Maar ik genoot: ik was boodschappen gaan doen, en had voor mezelf een merveilleuxtje meegebracht, dat ik hier in alle rust zalig heb opgegeten. Gewoon om te vieren.

En toen was ik wellicht de stilte beu. Of ik wilde glazen maken tegen Kobes feestje morgen, dat kan ook. Ik heb hier namelijk al tijden een klein graveermachientje liggen, dat ik nog nooit gebruikt had. Onlangs kreeg ik van een collega een glas voor Merel met daarop haar naam en Hello Kitty, en toen zag ik effectief de mogelijkheden, temeer omdat ze me verklapte hoe ze het deed: een tekening uitprinten, aan de binnenkant van het glas kleven, en dan over de lijntjes gaan. Poepsimpel, maar wel een fijn resultaat!

En dus ging ik aan het werk. Eerst nog met mijn gewone bril en een T-shirt met décolleté. Iets later plukte ik een stukje glas uit mijn oog – gelukkig geen schade – en trok ik een werktrui met hoge kraag aan en zette een veiligheidsbril op. Serieus zeg.

Maar het resultaat mag er wel zijn. De drie vriendjes die morgen komen, zijn alledrie grote Skylandersfan, en dus vroeg ik aan de mama’s wat hun favoriete Skylander was. Dit is het resultaat, op gewone Ikea-glazen:

IMG_1313

IMG_1311

IMG_1312

We hadden ze opgevuld met snoep, en ik denk dat ze ze wel leuk vonden.

Geplaatst op

Zomerse rolletjes

Ook al let ik veel te weinig op mijn eten tegenwoordig, fret ik mij vol in de boterhammen en de taart, en ben ik dus een pak dikker dan vorig jaar – helaas – ik gebruik wel nog volop mijn Weight Watchers kookboeken. Je kan maar beter érgens compenseren, en die gerechten zijn gewoon veel gezonder en superlekker! Enfin, ik ben nog niet veel recepten tegengekomen die ik niet lust.

Nu in de vakantie ben ik vooral een aantal nieuwe dingen aan het uitproberen, dingen die bij voorkeur snel gaan.

Dit keer werden het dus de zomerse rolletjes uit “Gezond Gezin”, mijn favoriete kookboek.

Eigenlijk zijn het een soort loempia’tjes, maar dan niet in het frietvet gebakken, maar gewoon in het rijstpapier gelaten, zoals de gestoomde dim sum die je bij de Chinees haalt. Tip: laat dat rijstpapier lang genoeg weken, of het is nogal rubberachtig. Ze zien er niet uit, maar zijn wel lekker (en eten fotograferen is niet bepaald mijn sterkste kant).

IMG_1299

Wat zit er in?

– losse rijstnoedels
– kalkoenham
– 1/2 bosje lente-uitjes
– champignons
– 2 eiwitten
– vissaus
– oestersaus
– een klein beetje suiker
– een halve groene paprika
– sojascheuten
verpakt dus in vellen rijstpapier.

Het exacte recept kan je vinden in de “Gezond Gezin” op pagina 145, van Weight Watchers dus. Ook een aanrader trouwens voor wie niet wil diëten, maar gezond wil eten. Voor de kinderen ga ik ze de volgende keer wel frituren, denk ik.

Geplaatst op

Oma

Het was alweer veel te lang geleden dat ik mijn oma nog had gezien. Ik geef het toe, ik sta niet meteen te springen om een half uur te rijden om met haar te gaan kletsen, en dan een half uur terug te rijden, terwijl de kinderen zich vervelen. Maar zij is er zot van, van die kinderen, en eigenlijk denk ik elke keer weer dat ik wat vaker zou moeten gaan.

Vandaag had ik mezelf eerst uitgenodigd bij mijn ma om te eten – viskroketten zijn een gegarandeerde hit bij de kinderen – en zaten we met acht aan tafel, en konden de kinderen spelen met die van mijn broer, Alexander en Marie-Julie. Intussen zette ik de PC van mijn ouders nog eens op punt, en konden we ook oeverloos kletsen. Ha ja, want het was zo lang geleden dat we elkaar gezien hadden natuurlijk :-p

Tegen half vier pakten we ons op, en reden naar het rusthuis. Alwaar Merel op de schoot van oma – omoe, zoals zij ze noemen – vrolijk in de rolstoel mocht, en we in het cafetaria iets gingen drinken.

IMG_1203

IMG_1202

Er zit net geen 90 jaar verschil tussen, tussen die twee.