Een deur!

Nooit gedacht dat ik daar quasi euforisch kon over zijn, maarre… We hebben gewoon een voordeur!

Het is een prachtig effen zwart vlak, met dezelfde trekker als de glazen deuren binnen.

Binnenin zijn er wel kunstgrepen aan te pas gekomen: de deur kon niet open omdat onze vaste tafel in de weg stond. Ik had hen gezegd dat ze die maar los moesten zagen en paar balkjes onder zetten als pootjes (moet toch maar een paar weken meer dienst doen), maar ze waren zelfs creatiever.

Veel tafel hebben we nu niet meer om met ons vijven aan te zitten, maar we hebben – eindelijk – wel weer een werkende en intussen zelfs bereikbare voordeur. Op een bel mag je voorlopig nog niet rekenen, ne mens kan niet alles hebben.

Het algemene zicht van ons huis is intussen wel mooi, vind ik.

De tuin is dan momenteel weer iets minder:

Binnenin zijn ze trouwens ook volop bezig: de elektricien is een ganse dag komen werken met een helper, en overal liggen intussen de leidingen klaar. Er komen wel volledig nieuwe elektriciteitskasten, maar die gaat hij komen installeren op een moment dat er niemand thuis is.

EBM heeft ook niet stilgezeten: alle leidingen van de ‘sofaj’ (Turkse manier van schrijven) en alle water en afvoer liggen er, zodat er kan gechaped worden.

Beneden ziet het er momenteel zo uit:

In Kobes nieuwe kamer is het als volgt:

En in de nieuwe badkamer kan ik niet binnen voorlopig, aangezien de deuropening nog steeds netjes is afgeschermd, en de werkmannen via ladders het raam in en uit klauteren.

Maar het gaat dus wel degelijk vooruit. Hiep hoi.