Ik had al een tijdje zitten rondkijken voor een bedje voor Merel, voor over een half jaar of zo, een groot bed. Momenteel staat er een hoge twijfelaar in haar kamer als logeerbed, maar dat bed is echt te hoog voor haar, daar kan ze niet zelfstandig in.
En toen kwam mijn ma af dat er in het huis van oma, dat intussen verkocht is en vrijdag leeg moet zijn, nog een eenpersoonsbedje stond, in wit, met twee schuiven onderaan. Hmm. Dat leek me eigenlijk wel wat, dus sprong ik deze namiddag in de auto, pikte mijn ouders op, en reed naar het huis van oma. Mijn ouders moesten mee omdat we ook twee mooie grote azalea japonica’s gingen uitgraven. De nieuwe eigenaars gaan de tuin volledig platgooien, en da’s zo’n zonde, vandaar.
Het bedje werd meteen goedgekeurd: nog steeds stevig, met een goeie ‘ressort’ en zelfs een bijhorend boekenkastje. Hier en daar is het wel wat vergeeld, maar ik was sowieso van plan het te verven. Wellicht wordt het opnieuw wit, met bleekgroen op de opstaande randjes, en hier en daar een groen blaadje zoals in de rest van haar kamer.
Maar toen moest alles nog in de auto. Ik legde de zetels plat, schoof het bedframe erin, zag me genoodzaakt om de twee schuiven voorlopig achter te laten (ons ma gaat die wel meebrengen), kreeg er nog met veel moeite de twee azalea’s in, en toen was er geen plaats meer om nog een achterzetel recht te zetten. Er was nog een klein plaatsje vrij, en ons ma is daar dan maar ingekropen, en ons pa op de voorzetel. Het was echt een zicht… Gelukkig is het amper vijf kilometer, maar dan nog.
In elk geval vreselijk bedankt, lieve oudjes van me! Jullie kleindochter zal een prachtig bedje hebben, en allemaal voor de veurniet!
2 Antwoorden op “Bedje”