Eigenlijk – en ik zeg dat wel vaker – duurt die vakantie twee weken te lang. Als ze perse vakantie willen, dat ze dan een week bijplakken bij de herfstvakantie en de krokusvakantie, en twee weken afknippen van de grote vakantie.
Maar dit terzijde: Wolf en Kobe stonden dus te popelen om terug naar school te gaan. Zoals Wolf zei: “Ik wil mijn vrienden terugzien, ik wil spelen, ik wil vooral nieuwe dingen léren, mama!”
Deze morgen waren ze dus vol ongeduld al aan het trappelen, Boekentassen klaar, koekjes en fruit mee, lichte kleren aan, en weg waren we.
Niet met de auto – duh, we zouden ongeveer thuis moeten parkeren, vermoed ik – maar te voet. Héérlijk om alle mensen van alle kanten te zien toestromen.
Gelukkig is er een beetje geleerd van vorige jaren: de kleuters mochten onmiddellijk mee met hun juf naar de klas, en Kobe stond natuurlijk weer als een haantje de voorste op de eerste rij.
Ook de speech voor de lagere school was merkelijk korter, maar nog even onverstaanbaar als altijd. De school zal toch eens moeten investeren in een luidsprekersysteem, medunkt. Maar ook hier gingen ze tegen kwart voor negen naar de klas.
Tijd voor mama om naar huis te wandelen, een koffie binnen te gieten, en zelf naar haar eigen school te vertrekken. Om foto’s van eerstejaars te nemen, en zelf een klasvorming voor haar rekening te nemen.
Meer foto’s vind je overigens in mijn verslagje op Gentblogt. Waar anders?