Wijvenweek: guilty pleasures en kleine kantjes

Guilty pleasures, zo heb ik er wel een paar. De meeste van die dingen zul je me op normale dagen niet horen toegeven, maar voor deze week wil ik een uitzondering maken. U wordt vandaag in de watten gelegd, nee?

– Temptation Island. Om één of andere reden – want ik hou niet van andere ‘reality’ programma’s – kon ik daar met een intens genoegen naar kijken. Dan installeerden Bart en ik ons in de zetel, onder een dekentje, chips en ice tea bij de hand, en verkneukelden we ons een breuk. Za-lig!

– wanneer ik mijn nagels knip, betrap ik mezelf er vaak op op een van de grotere stukken te beginnen knabbelen. Bizar, I know.

– Ik hou van Queen. Of dit een guilty pleasure is of niet, is bediscussieerbaar. Maar er is niks beter dan de Best of op te leggen als je eens stevig wilt kuisen. Dan kweel ik uit volle borst mee met Freddy Mercury, en ben ik blij dat we geen rechtstreekse buren hebben.

– Als ik al klaar ben met eten, durf ik nog wel eens mijn mes in de chocopot te steken, en dan zo stiekem zitten snoepen. Nu ik weer met de Weight Watchers bezig ben, hou ik me in. Maar dat kost verdorie moeite!

– Neuspeuteren. Man, kan ik daar van genieten zeg! Soms, als er zo een propje in de weg zit, en je krijgt die er met snuiten niet uit, kan dat toch gigantisch deugd doen om die er met een vingernagel uit te halen? Kom zeg, geef maar toe, je doet dat ook! (al was het maar om mij een plezier te doen)

Kleine kantjes? Dat zijn er helaas een pak meer. Ik wil er u een paar meegeven, maar ook weer niet teveel. Er zijn grenzen aan mijn openheid, zelfs hier.

– Ik ben lui. Ik weet het, op mijn blog komt het niet altijd zo over, en ik knutsel en pruts best wel graag, maar eigenlijk ben ik lui. Kuisen, dat doe ik niet. Daarvoor heb ik zelfs acht uur per week een kuisvrouw. Ik weet het, ik ben een verwend nest. De was, dat doe ik uiteraard wel, en met vijf personen is dat ook een serieuze bezigheid. Eten maken doe ik enkel in het weekend. Kuisen dus al helemaal niet. Opruimen is ook hoegenaamd mijn beste kant niet. Zodra Bart thuiskomt, ruimt hij op achter mijn gat. Pas op, ik doe mijn best om het opgeruimd te krijgen tegen dat hij thuiskomt, maar dat lukt lang niet altijd. Ik let er eerlijk gezegd ook gewoon niet op, ik heb helemaal geen last van rommel. Moest hij er niet zijn, ik was al lang doodgegaan in mijn eigen rommel, zegt hij vaak. En ik vrees dat hij gelijk heeft.

– Ik ben gierig. Niet zuinig, maar gierig. Ik ga vaak vergelijken qua prijs, en ik geef niet graag geld uit, waardoor ik dan ook geregeld met iets thuiskom van inferieure kwaliteit dat dan eigenlijk zijn geld niet opbrengt. Op restaurant heb ik bijvoorbeeld ook de neiging om perse alles te willen opeten, want ik heb er nu eenmaal voor betaald. Door de WW probeer ik dat tegen te gaan, maar ik heb het er moeilijk mee. Ik wil dus ook altijd het onderste uit de kan, als ik ergens voor betaald heb. Bart is zo niet, en kan zich daaraan ergeren, en hij heeft gelijk.

– ik ben serieus competitief. Als ik in een quiz meedoe (en ik zit in het quizconvent van ’t unief, dus ik kwis wel regelmatig), wil ik winnen, en zoek ik desnoods boel met mijn teamgenoten om toch mijn gelijk te krijgen. En als ik er dan naast zit, lig ik er dan ook wakker van. Ik denk dat ik niet zo aangenaam ben om mee te kwissen, want ik weet vrij veel, en wil die kennis dan ook etaleren. Eigenlijk ben ik gewoon een betweter, quoi. Al een chance dat ik in het onderwijs sta, of mijn omgeving had er nog veel meer onder te lijden.

– ik ben bezitterig. Ik heb het moeilijk om dingen weg te doen, weg te geven, vrijgevig te zijn. Zie punt twee. Daardoor puilt mijn huis ook uit van de rommel. Als je dat dan nog combineert met punt één, zie je dat er zich een probleem vormt. Ik probeer daar echt tegenin te gaan, maar dat is echt wel lastig. Stel dat ik dat ene ding toch ooit nog nodig heb? En dat ik dan een nieuw moet kopen, terwijl ik er eigenlijk nog een liggen had dat ik weggegeven heb?

Tsja.

Ik ga het hierbij houden, voor u me al helemaal een vreselijk mens vindt. En u zou nog gelijk hebben ook :-p

5 Antwoorden op “Wijvenweek: guilty pleasures en kleine kantjes”

  1. Dat competitieve daar herken ik mezelf ook wel in, maar ik ben niet zo slim 🙂 Wat het neuspeuteren betreft, daar ga ik geen commentaar op geven 🙂

  2. Mensen die in het onderwijs staan (of gestaan hebben), zijn meestal betweters, hoor. Ik mag dat zeggen, want ik heb ook lesgegeven. 😉
    En dus ook goeie kwissers.

  3. @zap kleren kopen is vrijwel altijd in de solden, en dan doorgaans nog voor de kinderen. Verbouwingen: tsja, daar heb je gelijk in.

    New York: was één weekje, in 2008… En dan heb ik echt goed zitten uitkijken naar prijzen en hotels en dat soort dingen.

  4. wahaha,was wat random je blog aan het lezen en hier op terecht gekomen…zooooo herkenbaar dat eerste punt 🙂 Xavier ruimt ook constant achter mijn gat op (want die is dan zo een pietje precies) en dan word ik nog lastig ook omdat ik nadien mijn spullen niet meer terugvind :-p

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *