Vandaag is eigenlijk een uitbuikdag. Bekomen van gisteren, en alle overschotjes opeten. En verder niks doen.
De kinderen waren al op om half acht, en Kobe vroeg toen al: “Mama, mag het springkasteel op? Please?” Nee, om half acht ’s morgens zet ik geen springkasteel op, nee. Ze moesten wachten tot negen uur, en om kwart over negen kwam een vriendinnetje van Wolf spelen. Niet dat ze echt lang op dat kasteel gezeten hebben, eigenlijk feitelijk: de lol is er snel af als je maar met een paar bent, en het warm is buiten. En vooral ook als je een splinternieuwe xBox Kinect staan hebt, die je uitvoerig wil demonstreren.
We hebben nog aperitiefhapjes van gisteren gegeten, en soep van gisteren, en parelhoen met gratin dauphinois van gisteren, en taart van gisteren… En erg dat we dat vonden!
Al bij al was het dus een rustig dagje, met als enige verplichting het terugbrengen van dat springkasteel. Hoe jammer nou.