Dat mijn Bart een moeilijke mens is om cadeautjes aan te geven, dat wist ik al lang. Ofwel is het iets kleins en heeft hij het zelf al lang gekocht, ofwel is het iets groots, en kan ik het niet betalen. Soit, hij moest het dan maar stellen met een uitgebreid ontbijt, cadeautjes van de kinderen, en een dagje lekker niksdoen. En ik denk dat hij dat wel geapprecieerd heeft.
Van Wolf was er een zelfgemaakt gipsen boompje, een grote kaart en een gedichtje.
Van Kobe was er dan een zelfgemaakte blauwe kroon een paarsgeschilderd kistje.
Dan kan je als papa toch niet anders dan blij zijn?