Dit recept heb ik schaamteloos gepikt van Oma’s Recepten, maar wel aangepast naar mijn eigen zin en behoeften.
Deze appeltaart heeft een romige amandelvulling, en duurt ongeveer 15 minuten om te maken (+ 20 min. baktijd), afhankelijk van hoe snel je appels kan schillen :-p
Ingrediënten :
* 1 rol bladerdeeg
* 40 g boter
* 40 g suiker
* 1 ei
* 50 g amandelen (gemalen)
* 6 appels
* 2 lepels abrikozenconfituur
* 1 lepel citroensap
Bereiding :
– Rol je bladerdeeg uit in een bakvorm, en doorprik het deeg met een vork.
– Roer de boter en de suiker zacht en romig, voeg het ei en het amandelpoeder toe en roer dat tot een gladde crème. Verdeel de amandelcrème over de deegbodem.
– Verwarm de oven voor tot 200°.
– Schil de appels en snijd ze in blokjes of plakjes. Als je zin en tijd hebt, kan je ze ook in twee snijden, de helften in plakjes snijden, maar de plakjes niet helemaal lossnijden. Je duwt dan zachtjes op de plakjes zodat ze open waaieren. Verdeel de appels over de amandelcrème.
– Bak 20 minuten.
– Vermeng de abrikozenconfituur met het citroensap, verwarm en breng aan de kook. Verdeel de warme confituur over de appels zodra de taart uit de oven komt.
– Laat afkoelen.
De eerste keer had ik geen amandelpoeder in huis, en heb ik kokospoeder gebruikt in de plaats. Was ook lekker, maar toch wel anders. De afwerking met de confituur hoeft natuurlijk niet, je kan ook gewoon een beetje kaneel strooien.
Ok, die moet ik dringend ook eens maken … eerst nog een bakvorm kopen 🙂
ook zeer lekker met rabarber ipv appels.
Zelfde principe, alleen zonder amandelen en niet afwerken met confituur.
Ziet er goed uit! en geen overdaad aan vet en boter 😉
Ben gisteren -voor het eerst sinds een paar jaar eigenlijk- ook weer aan het bakken geslagen (“ach, we zijn maar met 2, en het is niet goed voor de lijn” “Die patekes van den bakker ook nie”). En vermits ik blijkbaar de truukjes nog niet helemaal verleerd heb, zal dit recept ook nog van pas komen!
Heb van uw taart tovh wel niet geproefd, zeker, inderdaad veel te veel keuze
Nooit geweten dat ik bij het lezen van ubuntu-planet zoveel honger zou krijgen.