Dankzij vrijkaarten via Gentblogt konden wij gisterenavond om 22.30u naar het optreden van Comedy Explosion in de Capitole. Het weer was goed, de sfeer zat erin, en onderweg kwamen we vrienden tegen die ook al winnaars waren. Het beloofde een goede avond te worden.
Comedy Explosion is eigenlijk een Nederlands initiatief/collectief, waarvan het bekendste exponent wel Javier Guzman is. De andere namen, zijnde Kristel Zweers, Rory Degroot, Vincent Geers en Wilko Terwijn, klonken ons niet echt bekend in de oren, maar dat mag bij stand-up geen beletsel zijn: er zijn soms schitterende dingen te zien. Het feit dat Alex Agnew het groepje ging vervoegen, verhoogde de voorpret alleen maar.
Helaas kwam de eerste domper toen we aan de kassa de beloofde kaarten gingen afhalen: geen Alex Agnew, noch Javier Guzman. Beiden hadden zich ziek gemeld, of… Misschien hadden ze gewoon geen zin om te komen? In tegenstelling tot Agnews soloshows was de avond verre van uitverkocht: amper de eerste zes rijen van de Capitole waren deels gevuld, veel meer dan 100 man zal er niet gezeten hebben.
Voeg daar dan de gereserveerdheid van een Belgisch publiek bij, en de Nederlanders kregen het moeilijk.
Nochtans deed de MC van dienst flink haar best: Kristel Zweers gaf de nodige commentaar, speelde in op het publiek, en probeerde ons toch warm te krijgen. Een stevige sneer in het begin klonk al goed: “Waow, wat een talrijke opkomst! Alex Agnew is echt wel een populaire jongen hier in België!”
De rode draad van de avond was overigens het België-Nederland-gevoel, waar vrijwel elke performer op inspeelde, de één al beter dan de ander.
Na een kwartiertje opwarming mocht Rory de Groot de spits afbijten. Hij is vrij jong, en speelt dan ook moeiteloos in op de ‘jongerenwereld’. Zijn spitse commentaren over MSNgebruik mochten er best wel zijn, al zat je niet meteen te gieren van het lachen.
Rond elf uur kwam dan de inderhaast opgetrommelde Martijn Oosterhuys aan bod, de enige wiens naam en gezicht een belletje deed rinkelen. Bart had een deel van ’s mans show ook al op tv gezien, zei hij, en had dus een déjà-vu. De man ziet er misschien niet direct piepjong uit, maar zijn observaties over het dronken thuiskomen van een jonge puber waren ongelofelijk raak. De hele zaal (nou ja) lag meteen in een deuk. Klasse.
Om half twaalf kregen we een kwartiertje drink- en plaspauze, waarna de MC in Wiskekostuum (dat komt ervan als de kleedkamers moeten gedeeld worden met andere producties) Vincent Geers aankondigde. Persoonlijk vond ik deze performer een stuk minder. Hij vroeg zich af hoe het kwam dat, na tien jaar op de planken, nog steeds geen kat hem kende, en eerlijk gezegd hoefde ik niet zo lang over een antwoord na te denken.
Als afsluiter kregen we Wilko Terwijn voorgeschoteld, en man, dat was inderdaad een waardige hekkensluiter. Bij het binnenkomen in de zaal kreeg je een pakje zakdoeken aangereikt, en ja hoor, ik heb er twee opgebruikt omdat ik gewoon tranen heb gelachen bij momenten. De man was de enige van de resem Nederlanders die duidelijk vertrouwd was met Gent en het fenomeen Gentse Feesten, een onderwerp waar hij gretig op inspeelde. Tsja, iemand die de stelling debiteert: “Jullie bier is gewoon fantastisch voor een Nederlander: je giet Belgisch bier naar binnen, en je pist Nederlands bier weer uit”, die kan al meteen op sympathie rekenen natuurlijk. Zo ging het wel even verder over wildplassen, kwam er een lange anekdote over de man zijn persoonlijke ervaring met de EHBO tijdens de Feesten (waarbij hij zelf zichtbaar stond te genieten van de herinnering en voortdurend stond te gniffelen, iets wat aanstekelijk werkte), sprak hij zijn diepste verwondering uit over ‘Gent zingt Hazes’, en sloot hij af met een meesterlijk stukje over homopinguins.
Al bij al een zeer aangename avond gehad, alleen jammer van de opkomst. Maar 18 euro neertellen voor een avond met in Vlaanderen quasi onbekende stand-uppers, mja, ik zou het ook niet gedaan hebben, geef ik eerlijk toe. Bij deze dus: bedankt, Gent Blogt!