Mijn lesrooster in september is op zijn minst speciaal te noemen: op maandag en dinsdag telkens maar twee uur les, de woensdag zelfs helemaal vrij, en dan op donderdag en vrijdag twee volle dagen. Het zorgt ervoor dat ik de donderdag- en vrijdagavond niks moet plannen, maar ook dat ik een heerlijk rustige maandag heb (les is van half drie tot kwart over vier) en dat ik ’s middags tijd heb voor lunch, want klaar om twaalf uur.
Vorige week was het een september en moest ik uiteraard de hele dag op school zijn, maar vandaag heb ik al afgesproken met een vriendin. We doen dat wel vaker, vooral in de examenperiodes, wanneer ik tijd heb om eens samen te eten. Mijn favoriete lunchadres hier vlakbij is gesloten op dinsdag, maar gelukkig is er Mauro delle Puglie, een zeer fijne Italiaan wat verderop. Toen ik zei dat het geen typische bolognaise-gooiende Italiaan is, moest ze lachen, maar ze snapte wel wat ik bedoelde. Hij durft inderdaad een moderne Italiaanse keuken te brengen, en die is wel fijn. En het Italiaans-sprekende personeel is eigenlijk ronduit schattig, zeker als ze dan in het Engels met handen en voeten proberen uit te leggen wat er nu eigenlijk precies op de kaart staat.
Het is er wel iets duurder dan ik me herinnerde: ik nam het lunchmenu (voorgerecht + hoofdgerecht, met klein hapje vooraf) voor twintig euro, zij nam enkel een hoofdgerecht, en we bestelden er elk een half litertje water bij, wat ons bracht op exact 50 euro. Mja. Maar wel zeer lekker, en best wel mooi gebracht.
Voor de koffie zijn we bij mij thuis in de zetel gekropen: Annick had heerlijke speculooscake mee, en mijn latte’s zijn onovertroffen sinds ik dat melkopschuimding heb.
Volgende week dinsdag staat voorlopig nog open, de twee weken daarna zijn al ingenomen. En daarna is het zien hoe mijn nieuwe rooster zal zijn. Maar ik geniet er alvast van!