Tuinpret

Zo zou je het inderdaad wel kunnen noemen: de buurjongens kwamen, zoals wel vaker op woensdag, spelen. Enfin, eigenlijk waren ze zich aan het vervelen en zagen ze hoe Kobe en ik onkruid aan het uittrekken waren aan de haag, en kwamen ze meehelpen. Maar al gauw kregen ze een zwembroek uit de kast, en er werd stevig met water gegooid.

En toen, toen was er versgedraaid aardbeienijs met stukjes aardbei.

Wolf had intussen het gras afgereden, en samen hebben we het hele terras opgeruimd en afgeschuurd. Bezigheid, maar de tuin ziet er stralend uit, helemaal klaar voor morgen. Het feest is wel niet bij ons thuis, maar wie na afloop hier nog iets wil komen drinken, is dus meer dan welkom. Binnen ligt het ook allemaal propertjes.

Klaar voor morgen!

Buiten

Ik geniet dus echt enorm van de tuin, he.

Vroeger, voor de verbouwingen, zat ik regelmatig buiten, maar bon, die tuin was niks speciaals en eigenlijk niet zo mijn goesting. Maar we hadden een hond, en daar was die tuin dan wel weer op afgesteld.

Sinds de verbouwing geniet ik veel, veel intenser: het terras is mijn goesting, er staan struiken rondom, en nu, met die nieuwe buitenmeubels, is het al helemaal zalig. Dus ja, ik zit een pak meer buiten dan vroeger, installeer mezelf in de zetels, en geniet.

En vanavond was het een heerlijke avond om buiten te zitten. Ik heb zitten verbeteren tot het te donker werd. Ja, er is verlichting, maar dat is eerder sfeerverlichting, niet om bij te zitten lezen of werken. En lezen is op zich ook geen probleem, want ik lees vrijwel altijd elektronisch, en de Kindle geeft zelf licht.

Als het zo verder gaat, word ik nog een echte buitenmens. Komt dat tegen!

Tuin

Awel, als het zo verder gaat, word ik gewoon nog een tuinmens! Komt dat tegen!

Nee, serieus: de laatste tijd zit ik graag en veel in de tuin. Dan niet alleen als toerist, languit in mijn nieuwe zetel – al gebeurt dat wel regelmatig, dat geef ik toe – maar ik rijd gewoon regelmatig het gras af, loop rond met zo’n uitsteekding om de paardenbloemen in de kiem te smoren – liefst letterlijk – en geniet keihard van mijn bloemen.

Het begon al met de ene, unieke sneeuwklok – het moet niet altijd een sneeuwvlok zijn –

365-feb10

en toen kwam de japonica praecox in al zijn glorie.

365-maa15

Die werd vergezeld van de narcissen,

365-maa21

blauwe druifjes,

IMG_9334

en daarna kwamen de zwarte tulpen.

365-apr09

De tulpen hebben intussen ook hun beste tijd gehad, de narcissen en de muscari zijn verdwenen, maar nu is het tijd voor de deftige japonica, de gele struiken die ik destijds van mijn grootmoeder heb gekregen voor onze verloving, en de rozerode struik die nog uit de tuin van mijn grootvader komt. Een van beide gele struiken is helaas gesneuveld, maar bon, daar zet ik dan wel iets anders. Wie weet een donkerpaarse hibiscus, of een acer? Enfin, ik zie nog wel.

Intussen is er een waar odorama bijgekomen, van de honderden meiklokjes die je niet echt ziet, maar wel ruikt.

IMG_9867

Daarna zal het de beurt zijn aan de rhododendra, en nog later, voor de rest van de zomer, bloeit de hibiscus.

Ik, zot van bloemen? Maar nee gij…

Noeste dag

Er zijn zo van die dagen dat het plots vooruitgaat, zeker als de zon schijnt. Ik moest ook niet werken voor school: facultatieve verlofdag, weetuwel.

Er was hier eindelijk iemand om de haag te scheren, en toen kreeg ik het plots ook zelf in mijn bol: ik heb de hele tuin opgeruimd – oude planten weggesmeten, parasol afgebroken en binnengezet, gerief opgeborgen, hibiscus gesnoeid, enfin, u kent het wel. Ik heb meteen ook stevig de snoeischaar in een klimplant gezet, dat was ook eens nodig, en nu was er iemand die me kon helpen om de grote ladder uit te halen.
Daarnaast heb ik eindelijk Wolfs lamp gerepareerd. Het ding flikkerde en scheen meer niet dan wel. Ik had er al eerder aan geprutst, maar dat leek niet te helpen. Vandaag heb ik het hele ding dan maar van het plafond gesnokt, en gezien dat het aan het lusterklemmetje van Ikea lag, en dat de kant van de lamp zelf niet goed aangesloten was. Een dikke meter overbodige kabel moest eraan geloven, en met mesje, denudeertang en wat gepruts hing de lamp eindelijk weer vrolijk te schijnen.

Ik had mijn werkgerief nog niet eens opgeruimd toen Cedric kwam melden dat hij zonder stroom gevallen was. De kabel was ooit al eens gerepareerd na een iets te heftige scheerbeurt van de haag, en was nu weer losgekomen. Geen nood, op een goeie vijf minuten hing het ding weer aan elkaar op een verantwoorde manier. Go me!

En nu ik toch bezig was, heb ik meteen Wolfs emailadres losgekoppeld van het mijne, en hem een eigen mailbox op zijn eigen computer gegeven. Hij straalde!

En toen kwamen de kleintjes terug van school, en dook ook Wolf weer op van bij Quinten, en was het gedaan met de rust. Tsja.

Maar toch veel gedaan, eigenlijk feitelijk. Zo van die extra dagjes vrij zonder kinderen in huis: laat maar komen!

Project tuin

Het is wel duidelijk, intussen, wat het project van de paasvakantie wordt: de tuin definitief in orde zetten, en een moestuin aanleggen. Dat houdt in dat alle borders dus in orde moeten zijn, de verlichting geplaatst is, en de nieuwe speeltuin er staat. Bezigheid, dus. Maar ik wil alles in orde hebben tegen Wolfs communie op 14 mei, vandaar.

Met het tuintje hier achteraan waren we al begonnen: het compostvat is al geïnstalleerd, en de jongens waren al aan de boorstenen van het moestuintje begonnen. Vandaag hebben we stevig doorgewerkt: de oude schommel die achteraan onder de overhang van het tuinhuis lag, is naar voor gehaald en op Facebook gesmeten voor wie hem hebben wil. Met zijn drieën hebben we de hele houtstapel verlegd naar onder de overhang, wat de bedoeling was, en is ook al de rest achteraan opgeruimd. De jongens hebben dan de boordsteentjes afgewerkt, een laag van tien centimeter aarde weggeschept, en Wolf heeft zich uitgeleefd met de hogedrukspuit op de betonplaten die dringend moeten herschilderd worden.

Enfin, het kleine tuintje achteraan is klaar voor de volgende stap: teelaarde, en zaaien en planten. En dan ook nog eens de platen schilderen.

Intussen was ik vooraan bezig met de haag rondomrond te wieden (aan de binnenkant) en er schors te strooien. Kobe en Merel hebben daar bijzonder hard bij geholpen.

Ook de grote border is inmiddels onkruidvrij en bestrooid met gewone schors en sierschors.

Stevig dagje, maar wel heel fijn resultaat.

 

 

Nopjes

Ik moet het zeggen, ik ben helemaal in mijn nopjes met de tuin. Ik hou van het terras, de borders zien er deftig uit, en de haagjes zijn ze gisteren komen afwerken. Ons huis ziet er eindelijk proper uit, en eigenlijk ook een pak groter op deze manier. En vandaag heb ik langs het stenen lint dat de borders afboordt, 50 narcissen geplant. Ik kijk al zó uit naar de lente…

Bij deze nog wat foto’s, gewoon omdat het kan.

Wat ruist er in het struikgewas?

Tijd om ook zelf een beetje de handen uit de mouwen te steken in de tuin: ik heb nu wel een mooie border, maar er staat niet echt veel in. Alhoewel, in de vroegere border staat het overvol. Dat kon ook niet anders: twee jaar geleden heb ik met mijn ouders een paar azalea’s japonica uitgegraven uit de tuin van mijn grootouders, als herinnering. Die zijn toen gewoon in de bestaande border gepleurd, om ze voorlopig toch érgens kwijt te geraken, maar alles stond er veel te dicht op elkaar. Daarnaast waren er ook nog de hortensia en vooral de magnolia die eerst vooraan stonden, en die de mannen met de graafmachine hadden uitgegraven en netjes opzij in de grond hadden gestoken, kwestie van ze te laten overleven.

Omdat mijn rug niet bepaald meewerkt in dit soort zaken, was het vooral Wolf die aan het werk werd gezet: putten graven, de planten uitgraven, en ze daarna netjes uitplanten. De magnolia werd aan het verlengde van het lange grasveld geplant, de japonica ergens halverwege, en de hortensia ter hoogte van de zandbak. De andere japonica’s, nota bene nog een verlovingscadeau van mijn oma, heb ik laten staan waar ze stonden, ze staan daar niet slecht. Op deze manier is er ademruimte gekomen. We zijn meteen ook een aantal zakken boomschors gaan halen, maar – zoals altijd – toch weer te weinig. Dat bijhalen zal voor de lente zijn, denk ik. Alles is intussen ook gewied, proper gezet, opgeruimd, en ook Kobe en Merel hebben keihard meegewerkt, al was het maar door alles op te vegen en proper te maken.

In elk geval ziet het er alweer helemaal anders uit. Nu nog wat siergrassen, bloemen en bollen, en we beginnen ergens te komen.