tuin – Pagina 8

29/05/201814/06/2018

Tuinmannen

Ik mag dan geleerd hebben op school dat het tuinlieden moeten zijn, dat woord is te onnozel om dood te doen. Dus hebben we vanaf vandaag tuinmannen.

Ik moest het onder ogen zien: onze tuin is niet groot, maar door mijn kapotte rug was hij aan het verwilderen. Als in: het onkruid op het voetpad stond hier en daar een meter hoog – gene zever, van dat groot gras – de haag moest gesnoeid worden, er stond sowieso overal onkruid, de kamperfoelie groeide me boven het hoofd, en overal moest er verse schors komen. Veel werk, dus.

Een maand of twee was er al iemand komen kijken, die had toegezegd, maar uiteindelijk toch afgehaakt. Een paar weken geleden stond er iemand anders, en die zag het wel zitten.

Vandaag zijn die mannen dus langs geweest: het voetpad is weer spic en span, alle onkruid onder de haag is weg, zo goed als alle onkruid uit de borders is weg, en daar zijn ze met zijn tweeën bijna een ganse dag mee bezig geweest. Om maar te zeggen: veel werk. Maar wel proper werk.

Blij dat ik het zelf niet meer hoefde te doen :-p

23/05/201807/06/2018

365 – 23 mei 2018 – weelderig

04/05/201815/05/2018

Lente

Mijn tuin is niet groot, maar ik kan er wel intens van genieten. Dus, voor mezelf, de bloemen die er vandaag in bloeien. Meer niet.

04/04/201811/04/2018

365 – 04 april 2018 – muscari

29/03/201801/04/2018

Als paddenstoelen uit de grond

Ik vind het eigenlijk wel grappig hoe onze tuin een soort verzamelplaats is geworden. Kobe heeft nogal wat vriendjes in de buurt, en die komen steevast naar hier. Soms spelen ze binnen, maar zodra het goed weer is, zitten ze wel degelijk buiten. Ze weten ook dat ze het eigenlijk niet eens hoeven te vragen als ze op onze schommel willen, dat mag.

Vandaag dus was het plots zonnig, en toen het vier uur was, zat het hier ook plots vol. De twee kleinzonen van de overburen zaten hier, zoals wel vaker, maar hadden deze keer ook hun zusje bij. Die zat te schateren van plezier met haar grote broer op de schommel. Baran van een paar huizen verderop zat hier ook – dat gebeurt een paar keer per week – en die kwam mee steppen en rollerbladen. Soms zijn er nog meer ook, maar da’s dan meestal afgesproken, heb ik de indruk.

Het leuke is dat die ook weer even ongemerkt verdwijnen als dat ze gekomen zijn. De afspraak met de ouders is ook dat ik hen gewoon buitengooi als het niet past, of ik er geen zin in heb.

Ondertussen was Wolf Merel aan het leren fietsen op haar nieuwe grote fiets. Eigenlijk kan ze het, het is allemaal een kwestie van zelfvertrouwen.

Maar vandaag gaf het me een lentegevoel, al dat gejoel in de tuin.

12/03/201816/03/2018

Lentekriebels

Ik weet het, ik weet het, elke lente opnieuw rond deze tijd trek ik foto’s van de eerste bloemen in mijn tuin. Ik kan het niet laten, ik kan daar ook zo van genieten he.

Nu nog de rest van het lentegevoel, zoals de juiste temperaturen…

15/10/201723/10/2017

Nazomer

Ik blijf het vreemd vinden, 24° half oktober, maar je hoort me niet klagen hoor. Net zoals gisteren kon ik me buiten installeren: de jongens legden de kussens op de buitenbank, en ik lag heerlijk in de zon.

En toen kwamen onverwacht Gwen en Erik nog langs voor een babbel, en daar genoot ik intens van. Want ik weet dat nu al: ik ga me vervelen de komende dagen. Ja, ik kan wel lezen, maar dat steekt op den duur ook tegen. Een grote tv-kijker ben ik niet, en typen op mijn computer lukt ook niet echt vlot, omdat ik wel degelijk nog vooral plat op mijn rug lig. Maar bezoek, dat vind ik zalig. Ik kan genoeg rondlopen om koffie te zetten, zolang ik maar op tijd weer ga liggen.

Bart kwam er, toen Gwen en Erik alweer weg waren, zelfs gezellig bij zitten, zo zalig in de zon. Ook Saruman hield me gezelschap buiten.

Dat doet hij trouwens niet alleen buiten: het beestje heeft me duidelijk ook gemist, en komt steevast bij mij liggen zodra hij de kans krijgt.

Ik word hier vertroeteld, zoveel is duidelijk. Maar toch, toch zou ik een pak liever alles zelf kunnen doen, geloof me.

28/08/201702/09/2017

Vriendjes over de vloer

Bijna het einde van de vakantie, en toen kwamen Liam en zijn zusje Dhailien nog spelen. Liam is een van de beste vriendjes van Kobe, en toen ik hem de vorige keer ging ophalen, klikte het precies goed tussen Merel en de twee jaar oudere Dhailien. Aangezien Katrien de tijd vandaag best kon gebruiken, mochten ze allebei hier komen spelen. Wolf was er gisteren dus al conveniënt van onder gemuisd richting Stijn.

Het was eerst zelfs gewoon te warm om veel buiten te spelen, en dus was er een spel voor de jongens, en een poppengedoe voor de meisjes.

Intussen had ik buiten een zwembadje opgezet, en terwijl het nog aan het vullen was, waren er ijsje. Uiteraard.

Daarna konden de zwempakken niet snel genoeg aan zijn, en werd er duchtig gespeeld. En ruziegemaakt. En geschoten met waterpistolen en gegooid met waterballonnen. Ha ja.