Geplaatst op

Vestigo

Een nieuwe larp, een nieuw concept.

Poort is er na een dikke twintig jaar mee gestopt, en dat betekende ook het einde van ons groepje amazones, de Vossen. Alleen hadden wij eigenlijk helemaal nog geen zin om te stoppen met ons groepje, en zochten we een nieuwe live. Toevallig werd er net een nieuw concept opgestart, low fantasy in een post-apocalyptische setting. We stelden ons kandidaat, maar trokken de groep ook open naar mannen, zijnde de echtgenoot van een van de Vossen, en haar neefje. Gaandeweg kregen we ook de vraag van een complete onbekende of hij kon aansluiten. Zijn premisse lag ons wel, en nu blijkt ook de persoon in kwestie: de klik kwam er onmiddellijk, hij past wel in de groep.

En dus zijn we nu met een groep van zes vrouwen – gemiddelde leeftijd 45, denk ik -, twee mannen van rond de veertig, en twee jonkskes van nog geen twintig een grote familie aan het spelen. De larp op zich had nog wel te lijden onder een hoop beginnersproblemen en scenariofouten, maar bon, we geven het in elk geval een tweede kans, ook al waren er behoorlijk wat momenten waarop alles nogal doods was.

Maar ik heb een fijne dag gehad, en dat telt.

12045386_10153712157432566_87076695919303612_o

(Foto Mandy Daems)

Geplaatst op

Ankoria

Vandaag was er weer de kinderlarp Ankoria, en andermaal hebben we ongelofelijk veel geluk gehad met het weer. Het heeft even geregend, maar het was niet koud, en het viel dus allemaal reuze mee. Wolf, Wout en Kobe zagen het fantastisch zitten, en hebben zich goed geamuseerd. Ik was doodop eigenlijk, en heb me vooral beziggehouden in de buurt van het spelkot, met schminken en foto’s nemen. En een klein rolletje spelen, dat ook. Meer hoefde dat niet te zijn voor mij, eigenlijk feitelijk, zo in het begin van het schooljaar.

Een paar foto’s, van de jongens, of gewoon wijze veelzeggende foto’s. Geniet.

Geplaatst op

Vossenweekendje

Voor u de titel verkeerd begrijpt: het gaat om een weekendje met de Woestijnvossen, mijn larpgroepje. Meer dan twintig jaar heb ik de larpreeks Poort gespeeld, maar die is er helaas mee opgehouden. Jammer, jammer, jammer!

We hadden er eigenlijk net een goed lopende vrouwengroep, de Vossen, een soort amazones. Die groep wilden we overzetten, en we hebben gekozen voor een nieuw evenement, Vestigo. Intussen zitten er ook al drie mannen in de groep (waaronder de echtgenoot en het neefje van een van de dames) maar die moeten dat zelf maar weten.

Omdat het nieuwe spelsysteem behoorlijk ingewikkeld in elkaar zit en we onze personages op elkaar wilden afstemmen, hebben we er een weekendje hier bij mij thuis van gemaakt. Ze zijn met zijn zevenen gearriveerd rond elf uur ’s morgens, we hebben rustig geaperitiefd en ik heb gekookt, en daarna zijn we aan die personages begonnen.

IMG_6862

Man man, wat een werk! Tegen negen uur zijn we dan richting de Gentse Feesten getrokken, om er rond één uur grandioos uitgeregend te worden.

Vossen

Els, Stefaan en Arwen zijn nog naar huis gereden, de andere vier zijn blijven slapen. Toen een van de dames tegen elf uur opgehaald werd door haar man (ook een larper), bleken we een en ander fout geïnterpreteerd te hebben, en konden we gedeeltelijk herbeginnen. Maar het groepsgevoel is er al, een groot deel van de achtergrond ook, en ik heb me in elk geval goed geamuseerd dit weekend. Ik kijk uit naar september!

 

Geplaatst op

Het einde van een tijdperk

Zo voelt het echt, ja: Poort was een tijdperk op zich.

Vandaag werd er helaas niet meer gespeeld, enkel nog opgeruimd, herinneringen opgehaald, en foto’s getrokken met de vogels. Heel leuk was ook dat wij volgens sommige figuranten blijkbaar wel voor hét rollenspelmoment van het weekend hebben gezorgd. De tranen liepen op dat moment uit mijn ogen, en blijkbaar waren ook de figuranten op dat moment emotioneel. Altijd leuk als dat lukt, natuurlijk, dat betekent dat je goed bezig bent.

Man, ik ga het missen… Ik mis het eigenlijk nu al. Maar we hebben met de groep Vossen afgesproken dat we allemaal samen een nieuw evenement gaan zoeken, waar we als deze groep kunnen blijven spelen. We beginnen dan wel allemaal van level 1, maar we gaan elkaar wel kennen, op elkaar ingespeeld zijn, en dat soort dingen. Is ook fijn, natuurlijk. En vooral: ik zal ook de anderen nog wel eens tegen het lijf lopen, hoop ik.

Ach ja… We zien nog wel. Dit is in elk geval niet het einde van het larpen, daarvoor doe ik het veel te graag.

10818379_316979235179453_1692645884579937896_o 10603974_316979135179463_720027057843438609_o 10931725_316979195179457_2644391839029570450_o 10960294_316979215179455_4339490390511939282_o