Geplaatst op

Conclaaf van de Nachtkronieken

Ik speel al blijkbaar iets meer dan twee jaar af en toe eens Nachtkronieken, ofte de Antwerpse versie van de vampire-larp Camarilla. In het begin was het gewoon om ne maat een plezier te doen, maar intussen amuseer ik me zelf serieus met het rolletje dat ik destijds heb gekregen. Ik ben wel degelijk figurant, maar tegelijk weet ik zó weinig van de plot af, dat ik eigenlijk meer een speler ben.

Enfin, kloosterzuster Hermien was vandaag de ganse dag present in Antwerpen, waar we in een prachtig herenhuis twee “nachten” hebben gespeeld van een bijzonder belangrijk conclaaf, waar een aantal beslissingen moesten genomen worden inzake de ganse Kindredgemeenschap. Nachtkronieken is geen typische larp: er wordt niet echt gevochten, en er wordt vooral gigantisch veel gepraat, gekletst, geroddeld, gemanipuleerd, geïnsinueerd, en aan politiek gedaan. Wat het voorgaande een beetje redundant maakt, natuurlijk.

De hele dag een inbrave non spelen, het was eens wat anders. Maar ik heb me echt wel prima geamuseerd, en dat telt. Merci, organisatie!

Geplaatst op

Laboratorium

“Goh”, verzuchtten de jongens, “hadden wij maar een labo, een plekje waar we kunnen experimenteren met de nieuwe stiftenmaker, of met klei of andere dingen, en dat we dan alles gewoon kunnen laten staan zonder elke keer alles te moeten opruimen en de volgende keer weer van nul te moeten beginnen…”

Hmm, dacht ik, daar zit wat in. Ik heb namelijk een larpkot boven: een stukje van de vroegere zolder, naast onze kamer, dat eigenlijk nog niet is afgeslagen of afgewerkt. Er ligt een vloer in van OSB-platen, en het schuine deel van het dak is min of meer geïsoleerd met de overschot van de rest van de zolder, maar dat is het zowat. De rest is blote, ongeïsoleerde buitenmuur, en er zijn geen vensters, alleen maar veel stof. Er ligt vooral heel veel rommel: drie tafels, vol met computeronderdelen, dozen stofresten om larpkleren te maken, kabels en larpgerief, en er staat een kledingrek met larpkleren. Oh, en nog een rek met larpgerief ook. Vandaar uiteraard de naam “larpkot”, want ik heb in die twintig jaar vooral heel veel gerief verzameld.

Er mocht wel eens in opgeruimd worden, ja.

Vol goeie moed togen we aan het werk: eerst de zolder ontdoen van alle lege dozen van spullen waarvan de garantie inmiddels overschreden is, en dan de computerdinges uit het larpkot naar de zolder. Verder alles opruimen, opkuisen, stofzuigen, leegmaken, van plaats verhuizen, nog eens afkuisen, nog eens stofzuigen, de tafels nog eens afkuisen, tapijt leggen, stofzuigen, en een staande lamp installeren, samen met een klein elektrisch vuurtje.

Het resultaat na een paar uur stof eten, weg van het daglicht, mocht er best zijn:

De jongens zijn content, ik heb ze al een paar uur niet gezien, er is een hoop speelgoed al naar ginder verdwenen, en ik heb lang verloren gewaand larpgerief teruggevonden. Man, maar ik heb kostuums zeg!

Enfin, iedereen content.

Geplaatst op

Wat een verjaardag!

Ik moet zeggen, dit is mijn meest memorabele verjaardag geweest in tijden! Wij zijn hier niet zo verjaardagig aangelegd, om eerlijk te zijn. Maar als je verjaart op een larpweekend met meer dan 100 man, waarvan je er toch wel een aantal tot je vrienden rekent, dan is het sowieso iets speciaals.

Mijn rol lag me fantastisch, ik heb heerlijk gespeeld met mijn twee broertjes en er toch wel een vriend aan overgehouden, en we zijn – hoe kan het anders – geëindigd in de herberg. Ik drink normaal gezien geen alcohol, omdat ik er absoluut geen behoefte aan heb, en omdat ik er sinds een aantal jaar ook fysiek niet meer tegen kan – lees: na een uur, zelfs van één slok wijn, ongelofelijk misselijk, krampen, overgeven. Ondertussen heb ik wel al gemerkt dat er twee soorten zijn waar ik blijkbaar wél nog tegenkan, zijnde mede (honingwijn) en wodka. Drie keer raden wat er gisterenavond, of beter deze morgen, in overvloed aanwezig was. Er zijn verschillende larpers die zelf hun eigen mede maken en verkopen op de weekends, en ik heb dus getrakteerd op appel-kaneelmede en kersenmede, en die ging er vlot door. Maar ik vrees dat ik er zelf toch wel een halve fles van binnen had, en daarnaast nog een kwart fles wodka. Ik, die nooit drink en dus ook totaal geen tolerantie heb. Tot mijn bijzonder grote verbazing had ik er totaal geen last van – toegegeven, er zijn behoorlijk wat uren overheen gegaan, maar toch – en de volgende dag ook absoluut geen katerig gevoel, wel integendeel. Ik heb gigantisch gelachen, een heerlijke professionele schoudermassage gekregen – er zit echt alle mogelijke volk in de larpwereld – en ook nog twee flessen mede als cadeautje: granaatappel en aardbei-speculoos. Die laatste was een ongelukje, maar blijkt heel lekker te zijn. Uiteindelijk hebben we om half zes beslist om te gaan slapen: we konden gerust nog even doorgaan, maar dat zou onverantwoord geweest zijn omdat we tegen tien uur er alweer moesten staan.

Enfin, deze morgen is er dan nog stevig geroleplayed en gevochten, toen kwam de opkuis, en dan de rit naar huis.

Hier heb ik dan een lange, lange hete douche genomen, kreeg ik heerlijk eten voorgeschoteld door mijn liefste, waren er cadeautjes, en toen waren er nog toetsen. Zucht. Ik had ze voor het weekend gewoon niet meer verbeterd gekregen, en dus moet het nu, want de deadline ligt straks, tien voor twaalf. Ik denk dat ik ergens ne keer stekskes ga zoeken om mijn ogen open te houden.

Geplaatst op

Huize Korda

Man man, ik ben me kostelijk aan het amuseren zeg! Een adeldame met een gigantisch ego en lange blonde krullen, het is ne keer wat anders!

Het leuke is dat je ook telkens samen speelt met bepaalde mensen, en op die manier oude vriendschappen weer aanhaalt, of nieuwe mensen leert kennen. Of ook wel vage vrienden veel beter leert kennen. Ik speel nu samen met mijn twee “broers”, waarvan ik de ene al wat kende, en waarvan ik de andere, denk ik, zelfs nog nooit gezien had.

De blonde pruik is overigens de max: Thomas is erin geslaagd om precies mijn vroegere kleur te kiezen, waardoor ze me ook echt onherkenbaar maakte wegens niet opvallend. Veel mensen herkenden me niet meteen, enkel door mijn stem. Maar de leukste was wel Junior. Ik was net het spelkot binnengegaan in mijn gewone kleren om die pruik te passen. Intussen was Junior binnengekomen, en die zei hallo aan de twee mensen voor mij. Waarop ik: “Hey Junior, hoe is ’t? Is de hond niet meegekomen?” Hij gaf me gewoon drie kussen en liep door. Bon, ik ging de pruik netjes terughangen om me te gaan omkleden, en liep dus terug het algemeen spelkot in. Waarop ik Junior weer tegen het lijf liep, hij me drie kussen en een knuffel gaf, en dus hallo zei. Ik, verbaasd: “Maar enfin, Junior, gij profiteur gij! Ge hebt mij daarnet al drie kussen gegeven!” “Ikke? Ma nee gij, ik zie u nu pas!” Bleek dat hij me totaal niet herkend had met de pruik, en in zichzelf had gedacht: “Moh, kijk nu, ze smijten hier een nieuw blond Mieke binnen, en die kent mijn naam nog ook! Cool!” Ik lag plat van ’t lachen.

Enfin, dit wordt nog een memorabel weekend, medunkt!

Geplaatst op

Omen IV

Ik heb gigantisch veel geluk gehad: ik vertrek straks op Omen, de donkere, grimmige, harde larpwereld die zich afspeelt in een vikingwereld.

De eerste twee heb ik meegemaakt en intens van genoten, nummer drie heb ik helaas gemist omdat toen Bart net zijn knie had gebroken en dat weekend werd geopereerd, en ik sowieso anders de zaterdag een stuk zou gemist hebben omwille van de begrafenis van Vic.

Het had niet veel gescheeld of ik was er deze keer ook niet bij geweest: ik had gewoon te lang getreuzeld met mijn inschrijving, en toen was het plots volzet. Blah. Maar toen ik spelleiding contacteerde toen die rollen aan het verdelen was, en zei dat ik toch nog steeds kandidaat was, sprongen ze een gat in de lucht: blijkbaar hadden ze nog een vrouwspersoon nodig met slecht karakter. Perfect! Er was toch net iemand die zich uitgeschreven had, dus het kon wel.

In elk geval heb ik daarstraks efkes de larpkamer overhoop gehaald om mijn larpjurken te vinden, en ik ga de kledingmaster van dienst laten kiezen. Ik heb al het meest bizarre mailtje gekregen, eerder deze week: “Zeg Gudrun, mogen wij een pruik voor u kopen?” Euh, ja zeker? Ik ben benieuwd. Mijn personage is een burggravin die regent is van de prins, de toekomstige groothertog, en verwikkeld in een bitse opvolgingsstrijd met haar broers. Eigenlijk heeft ze best wel een hoog Cersei-gehalte (voor mijn ma en anderen die dat niet kennen: een personage uit de reeks Game of Thrones).

Ik ben benieuwd, en ik kijk er keihard naar uit!

Geplaatst op

Jongerenlarp Vortex

Larpen is een van mijn grote hobby’s, maar dat wist u wel, als u hier al even meeleest. Omdat de generatie van toen allemaal oude zakken zijn geworden – de gemiddelde leeftijd op een grote larp is tegenwoordig makkelijk 35 – is er nood aan vers bloed. Maar dat niet alleen: wij geven onze hobby ook graag door aan onze kinderen.

Vroeger was er Brug, voor 12-18 jaar, maar dan spreek ik makkelijk van vijftien jaar geleden. Dat is op zijn gat gevallen, maar intussen is er al een paar jaar Ankoria, de kinderlarp met sterk vereenvoudigde regels, voor 6-12. Onze jongens zijn enorme fan, en Merel zou de volgende keer ook mee willen, ook al is ze dan nog maar vijf. Maar Wolf ziet het zitten om haar op sleeptouw te nemen, en als de ouders aanwezig zijn, is dat voor de organisatie ook geen probleem.

Maar ik merkte wel dat het voor Wolf wat te simpel aan het worden is. Wat wil je: hetzelfde scenario moet toepasbaar zijn voor zowel zes- als twaalfjarigen. Sinds begin dit jaar is er nu ook Vortex, een nieuwe larp voor twaalf tot achttien. Elke keer spelen ze in een andere setting, een bestaande wereld uit een van de andere grote larps. Dat maakt het iets eenvoudiger voor scenarioteam om een wereld op te bouwen, want die is al volledig uitgeschreven. De eerste Vortex hebben we gemist, ook al omdat Wolf toen echt nog maar net elf was. Maar blijkbaar is ook dat niet echt een probleem, zo lang het leeftijdsverschil niet té groot is, en ze kunnen samenspelen met grote gasten van achttien.

Dus trok ik deze morgen in alle vroegte met Wolf naar Geel, om een dagje te larpen in het Poortkader. Eigenlijk was het de bedoeling om gisterenavond er al te zijn, maar Wolf kwam maar om zeven uur thuis van bosklas, en het zou veel te laat geworden zijn. Maar bon, om zeven uur zaten we in de auto, en we hebben onderweg de meest spectaculaire zonsopgang gezien die ik ooit in mijn leven al gezien heb. Prachtig! Had ik kunnen stilstaan langs de E34, ik had het gedaan. Nu hebben we geprobeerd al rijdend iets vast te leggen met de GSM, maar het geeft aan geen kanten weer wat het was. We waren meteen compleet goed gezind, Wolf en ik.

IMG_1382

Bon, tegen half negen waren we ter plaatse, maar het duurde nog wel even voor het spel begon. Wolfs outfit, in allerijl nog samengeraapt gisterenavond in de larpkamer, viel best mee, hij zag er stoer uit. En ik, ik speelde een vechtmachine Black Orc Berserker, maar ik was eigenlijk te tam om veel te vechten. Al heb ik er toch wel een paar een stevige pandoering gegeven, dat wel :-p De hele dag hebben we dus met orks rondgehangen, en vooral in het orkenkamp gezeten. Het was dan ook prachtig weer, en in de volle zon was het zelfs veel te warm.

Enfin, Wolf heeft zich schitterend geamuseerd, zei hij, het was veel meer een uitdaging, en hij is er zot van. Op naar de volgende!