Dino- en uitvinderskamp

Soms vinden ze het maar zo-en-zo, die kampen, en dan ligt het meestal aan het feit dat er een paar pestkoppen in de groep zit, maar deze keer waren onze jongens laaiend enthousiast over hun kampen.

Kobe vond het jammer dat hij niks nieuws leerde over dino’s, maar vond het wel bijzonder amusant, en Wolf, die maakte gel, en marsepein, en deed allerhande proefjes, en vond het de max.

Vandaag hadden ze ook hun ’toonmoment’, waarbij Kobe een dinodansje deed, en Wolf met Marthe een kijkdoos had gemaakt, en blijkbaar een toneeltje opvoerde.

kamp1

kamp2

kamp3

Kamp

Morgen vertrekt hij op kamp, mijn Wolf. Vandaag zijn we nog snel om wat spullen gegaan, zoals een nieuw slaapmatje, en wat goedkope T-shirts die desnoods schielijk mogen overlijden op kamp. En meteen ook een paar nieuwe sandalen, maar dan níet voor op kamp, daar moet hij zijn oude en ei-zo-na te kleine paar maar gebruiken. Merel heeft en passant ook al een paar schoenen gekregen voor deze winter: een mooie solden, vandaar.

En omdat een en ander nogal uitgelopen was, hebben we dan maar gegeten in de Pizza Hut. Eigenlijk was thuis spaghetti maken even snel geweest, bij nader inzien: meer dan een half uur gewacht voor een kinderspaghetti voor Merel en een pizza voor mezelf. Ach ja…

Deze namiddag hebben we dan zijn verkleedoutfit bijeengezocht: het kampthema is Ice Age, en ik vond dat hij dan wel een holbewoner mocht zijn:

ice age

Vorig jaar was hij nog boer (en het jaar daarvoor tovenaar), en ik denk dat hij toen niet zo zal gezweet hebben als hij dit jaar wellicht wel zal doen. Ach ja…

Bijna een sociaal leven, of wa?

’t Was een dag om van het een naar het ander te crossen, en intussen fijne mensen te zien.

9.00: kinderen afzetten op kamp

9.30: bij de gynaecoloog. Alwaar de secretaresse mij riep om eens naar haar Google Agenda instellingen te kijken. Ha ja, want ik was degene geweest die anderhalf jaar geleden de gynaecoloog daar had op gewezen, en sindsdien gebruikten zij dat. Dat mens heeft een geheugen, zeg ik u!

10.00: koffie, en wat telefoontjes

10.50: kat in de reisbak moeten steken, daar eerst de kattenluiken voor dichtdoen, en dan vaststellen dat de kat niet zo erbarmelijk miauwde omdat hij gewoon buiten wilde, maar omdat hij buikpijn had.

10.55: dat ene gordijn dat losgekomen was en waaronder dus een plasje kattendiarree lag (Murphy, I hate you!), in de wasmachine steken, en kat in reisbak

11.00: dierenarts, voor vaccinatie, ontworming en ontvlooiing

12.00: aanzetten naar twunch in de Wok Away

12.30: fijne twunch met fijne mensen, en een ober die blijkbaar zijn terras niet de baas kon, en ons voor de koffie een half uur liet wachten

14.50: een yoghurtijs bij Moochie. Lekker, maar eigenlijk toch wel duur voor wat het is.

15.45: toonmoment van het Idee Kids kamp, en dus ook fijn staan kletsen met mijn nicht, van wie het al weer eens veel te lang geleden was dat ik haar nog eens gezien had

kamp1

kamp2

19.30: twee Sofies over de vloer, om Kolonisten van Catan: de Val van Rome te spelen. Waarbij achteraf bleek dat we allerlei vertragende elementen hadden ingebouwd door de regels verkeerd te lezen, waardoor een spelletje drie uur ipv. één uur duurde. Maar wel een wijs spel, en een wijze avond.

Ik ga zowaar nog een sociaal leven kweken, als ik zo verder doe. Ik moet me dringend weer inbunkeren, medunkt.

Kamp

Vandaag is hij op kamp vertrokken. Voor de tweede keer al, en met ongelofelijk veel goesting. Zijn gerief was dinsdag al mee met de camion (minus het gerief dat Merel op het laatste moment nog uit zijn sportzak had gesleept), vandaag had hij enkel nog een rugzakje mee met een koekje en een drankje, en zijn boerenkleren. Ha ja, want het thema dit jaar was boer.

Ik had woensdag in de Wibra zijn gerief gekocht, en hij was er eigenlijk wel blij mee: het gaf het gewenste effect. Kijk zelf maar, een cliché-boer.

boerwolf

Ik hoop alleen voor hem dat het weer wat beter wordt, want er zijn weinig dingen zo ellendig als op kamp gaan in de gietende regen. En zo hoopvol ziet het er eigenlijk niet uit.

Kobe mist hem nu al. Hij loopt wat verloren, speelt op zijn eentje, en verveelt zich al bijna. Het is toch leuker mét zijn broer, zegt hij. En ik, ik geloof hem grif. We hebben nu al een briefje op de post gedaan voor hem, dat hij hopelijk dan maandag krijgt. Want dinsdag, dinsdag is hij terug, mijn Wolf.