Fotografielesje

Ik heb toch wel behoorlijk wat opgestoken tijdens mijn fotografievakantie in Saleich, met Monica Monté (google maar als je interesse hebt).

Ik heb dat ook zondag even gedemonstreerd aan ons pa, gewoon met mijn iPhone, dus nog niet eens met een instelbaar toestel. Ik dacht dat ik wel kon kadreren, Monica heeft me laten zien dat ik er eigenlijk de ballen van kon.

Neem nu de grote vijver daar in park Halfweg. Dit is een doodgewone, platte foto van het water, zoals ik die wellicht vroeger zou genomen hebben.

Een gewone, platte, nietszeggende foto die ook totaal niet weergeeft wat er daar zo mooi was.

Voor de tweede foto ben ik achteruit gestapt: meer blauwe lucht, meer omkadering. Monica zei dat ik inderdaad vaak te dicht op mijn onderwerp wil fotograferen, dat ik beter achteruit stap.
Ik heb er ook diepte aan toegevoegd: het muurtje in de voorgrond is op zich misschien niet fotogeniek, maar het geeft wel veel meer diepte aan de foto. De foto is meteen al zo plat niet meer.

Toen dacht ik: ik ga verder kijken. Ik ben wat verderop gaan staan en heb nog steeds dezelfde vijver met hetzelfde muurtje getrokken maar van wat meer opzij, en ik heb er nog een laag aan toegevoegd, zijnde de bomen. Meteen is er nog een pak meer diepte: laag 1 is de bomen, laag 2 het water, laag 3 de bomen op de achtergrond. Een ideale foto heeft minstens drie lagen, wist Monica me te vertellen.

En dan heb ik die foto nog even bijgesneden voor instagram:

Ik vind dat een nog betere foto, doordat die stam er niet meer opstaat en die de foto niet meer afsnijdt. Jawel, hetzelfde plekje, dezelfde foto als de eerste, eigenlijk feitelijk. Ik zet ze nog even naast elkaar. Zelfde moment, zelfde toestel.

U moest al op weg zijn naar een fotografieles!

Kaprijke

Kaprijke, begot, welja.

Twee weken geleden heeft onze dirigent tijdens de repetitie per ongeluk mijn iPhone tegen de grond gekegeld. Ik was de repetitie aan het opnemen, en hij was niet aan het opletten. Resultaat: mijn scherm in 1000 stukjes. Gelukkig werkte hij nog, maar ik moest wel opletten dat ik er mijn vingers niet aan sneed.

Nu, ik kon hem natuurlijk in de Kundig laten repareren, maar Hendrik, een van onze bassen, zei dat hij iemand kende die dat voor véél minder kon repareren. Het ging wel iets langer duren, want die mens moest die stukken nog bestellen en al.

Enfin, het heeft wat geduurd, maar vanavond ben ik tegen acht uur naar Kaprijke gereden om voor 60 euro (ik heb die mens er 70 gegeven) mijn gsm te voorzien van een nieuw glas. Minder dan de helft van een andere winkel. Maar ik zat dus wel een uur vast in Kaprijke, en het mocht misschien wel koud zijn, het regende niet. Ik heb dan maar een rondje geocaching gedaan: in Kaprijke ligt er een heel mooi toertje langs een reeks beschermde gebouwen, telkens netjes voorzien van een bord met uitleg. Daar moet je telkens een bepaald woord uithalen, omzetten naar een cijfer, en zo krijg je de uiteindelijke coördinaten. Foto’s heb ik niet genomen wegens nogal donker en zo, maar ik heb er wel deugd van gehad, al heb ik een groot stuk met de auto gedaan. Het eindpunt heb ik helaas niet gevonden: zo om half tien ergens in een straat staan zoeken, in de buurt van huizen, dat voelt niet zo comfortabel aan, om eerlijk te zijn.

Maar ik heb nu dus wél een herstelde iPhone én een fijne avond gehad, dik in orde. Wie weet wanneer ik nu dus ooit nog eens in Kaprijke kom om die stash op te halen…

Krak

Nee, dit was dan weer eens níet de rug, maar wel mijn gsm.

Het moest er eens van komen, het ding was al ettelijke keren tegen de grond gegaan. En vandaag zat ik gewoon op mijn bank, oncomfortabel te wezen, te schuifelen, te wiebelen, te bewegen. En ja, de iPhone lag op mijn bank, en is door al mijn gefriemel er gewoon van af geschoven.

Krak.

Verbrijzelde hoek, en een lange barst door het scherm. Hij werkt gelukkig nog, dat wel, en ik heb een stevig stuk plakband op de kapotte hoek geplakt, maar toch.

135 euro gaat het me kosten. Stom geld…

Nieuw speelgoed

Enfin, nieuw voor mij dan toch. Bart heeft zich de iPhone 6S gekocht, en dus is zijn 5S voor mij ^^

Ik liep nog rond met zijn 4, en op zich is dat zeker geen slecht toestel, maar de foto’s waren niet altijd ideaal qua kwaliteit, en van de heel erg rappe was hij ook al niet meer. Maar nu heb ik dus een nieuwtje. Helaas moet ik er nog de juiste bescherming voor vinden, en moet ik ook nog mijn weg vinden, en eigenlijk is dat nu zo niet het moment. Maar ik geef toe: de goesting om ermee te spelen is er wel.

Mja. Geduld, zeker? Laat dat nu net mijn sterkste kant zijn…

‘Nieuwe’ iPhone

Bart is een tijdje geleden overgeschakeld naar iPhone 5, en ik heb zijn iPhone 4 gekregen. Ik moet zeggen: hij heeft lang op mijn bureau gelegen, zonder dat ik er iets mee deed. Daar speelde een paar factoren toch wel mee: ik moest hem volledig opnieuw instellen, hij is een pak lomper dan mijn huidige iPhone die ik eigenlijk nog steeds heel mooi vind, en vooral: geen gewone SIMkaart, maar een microsim.

Gisteren heb ik dan maar de koe bij de horens gevat, heb ik wat rondgegoogled, en heb ik een ’template’ uitgeprint voor de simkaart: een papiertje om op de huidige kaart te plakken, en heel mooi de lijnen waarop ik moest knippen voor een microsim. Ik wist vooral ook dat ik, als ik een foutje beging, een paar dagen zonder telefoon ging zitten, totdat ik een nieuws simkaart opgestuurd kreeg. Nu ja, zo erg was dat dan ook weer niet, ik ging tenminste nog wifi hebben. Maar het ging als een vliemke: de microsim paste meteen perfect, en dus heb ik nu een iPhone 4.

Ik moet nog wennen aan het design ervan: het ding is veel lomper, veel vierkanter dan de gladde, ronde, vrouwelijke 3, en dat ga ik echt wel missen. Ik vond (en vind nog steeds) het hoesje van de 4 prachtig: hard plastiek bekleed met leer.

Gelukkig had Bart er ook een hele fijne case bij gekocht: de Phone Box van Dr. Who ^^ Die heb ik uiteraard mee geërfd, en die vind ik wel fijn.

iPhonedrwho

Waarom ben ik dan uiteindelijk overgeschakeld? Wel, die 4 is echt gewoon een beter toestel. Hij is sneller, het scherm is scherper en accurater, en het ingebouwde fototoestel is veel beter. Tsja. Gebruiksgemak gaat boven het esthetische.

(En toch ga ik mijn vrouwelijke iPhone missen, grmbl.)