Witch

Ik heb er maar een paar genomen, maar ze geven wel een leuk idee van sommige dingen.

Bart met Kobe op de hoge hangbrug in de Discovery Bay, terwijl Wolf in het water speelt.

Het oude brood werd steevast gevoerd aan de eendjes achter ons huisje, en die beesten kenden dat verschrikkelijk goed!

Op een terras in Lommel demonstreerde Kobe zijn eigenste vette lachje 🙂

De voorbije dagen hebben we eigenlijk niks speciaals gedaan: elke dag gezwommen, Bart heeft dinsdag volgens traditie spaghetti gemaakt, en gisteren zijn we bijzonder lekker gaan eten in Lommel.

Want dat begrijp ik dus niet he: Center Parcs Vossemeren heeft zoals alle CPs een uitgebreid centrum met drie restaurants en een snackding. Over de middag is enkel dat laatste open, zodat je genoodzaakt bent, als je binnen blijft, om daar iets hamburgerachtigs met frietjes te eten. Met de kinderen eten we nog altijd het liefst warm over de middag, en dan ’s avonds boterhammen en daarna in bed. Als ze ’s avonds nog warm eten, dan slapen ze niet zo goed, hebben we al gemerkt.

We zijn dus maar iets gaan eten op een terras in Lommel zelf. Bijzonder aangenaam, heerlijk van temperatuur met een zacht briesje, en echt wel lekker eten. De kinderen hebben zich ook prima gedragen, en vrij veel gegeten.
Daarna is Kobe nog een stevige dut gaan doen (we waren in de voormiddag al uitgebreid gaan spelen in de piratenboot, met het zand en de hoge loopbruggen en dergelijke) en zijn we uiteraard weer gaan zwemmen.

Vandaag ben ik met Wolf tot aan het centrum gewandeld om een schattenzoektocht in de namiddag voor hem te reserveren, en zijn we via een omweg en de lange brug naar het huisje teruggewandeld. Zo’n park is zó knap in elkaar gestoken, da’s onvoorstelbaar. Je loopt dus op die brug over dat meer, en rondom zie je enkel bossen en strandjes. Nochtans zitten er overal honderden huisjes in verstopt, maar je merkt die dus niet op. Zelfs als je in je eigen cottage (want zo heet dat hier) zit, merk je nauwelijks dat je buren hebt.

Enfin, ’s namiddags is Wolf dus op schattenjacht gegaan terwijl Kobe sliep, en daarna zijn we -hoe kan het anders – nog een twee uur gaan zwemmen. Wolf gaat intussen alleen op de glijbanen (met ons weliswaar vlak achter hem) en ook Kobe wil perse mee in de glijbanen. Hij is alle schrik compleet kwijt, en geniet met volle teugen. Hij steelt de show in het hete bubbelbad, of springt rond en redt mij (“Ik verdrink, help, help!”) in het warme buitenbad.

Daarnet heb ik, ook volgens centerparcstraditie, nog pannenkoeken gebakken. Ze vielen allebei bijna om van de slaap in hun bord, maar hebben toch dapper gegeten. En ze genieten zó overduidelijk, dat ook Bart en ik er immens van genieten 🙂

Onze jaarlijkse vakantie is dit jaar, wegens verbouwingen, beperkt tot vijf daagjes Center Parcs. Niet dat we dat erg vinden: op een goeie twee uur staan we er, de kinderen vinden het er schitterend, en zelf komen we helemaal tot rust, en hebben we tijd voor de kinderen en elkaar.

Het was bijna elf uur voor we goed en wel vertrokken waren: we hadden dan ook niks op voorhand klaargezet. Onderweg iets gegeten in de Carestel (kleine kinderen zijn niet goed in het wachten in een echt restaurant) en tegen twee uur reden we het park binnen, richting ons huisje. Uitpakken ging verbazingwekkend snel, en ook Kobes dutje was tegen verwachting in geen enkel probleem.

En dan? Dan gingen we zwemmen, natuurlijk! Kobe ploeterde eerst wat rond in het peuterbadje met zijn kleine glijbaantjes, maar ging daarna vlot mee met mama, papa en grote broer in de stroming: een lus waar verschillende zware jets op zijn aangesloten, zodat je een sterke stroming krijgt. Van enige watervrees was al lang geen sprake meer.

Tegen zeven uur waren ze doodop, kregen boterhammetjes, en gingen in bed. Ik had bijna geschreven ‘probleemloos’, maar dat was buiten babbelgrage Kobe gerekend. Pas toen we hem verhuisden naar onze eigen slaapkamer, viel hij stil.

En wij? Wij zaten te lezen, en genoten daar intens van.