Geplaatst op

Uitstap

Vandaag heb ik een fijne, fijne klasuitstap gehad. Ik had de eer om met onze vijfdes mee te gaan naar Brussel, naar het federale parlement, en in de namiddag naar het Magrittemuseum. Ik had geen van beide al gezien, en wilde ze dus echt wel eens meemaken.

Het parlement, wel, da’s toch eens een belevenis. Je krijgt kort de werking van onze parlementaire democratie uitgelegd, een rondleiding doorheen het gebouw, en een schets van de geschiedenis die erbij hoort. Echt wel interessant.

parlement1

Ook de leerlingen deden hun best om te luisteren, op te letten en vragen te stellen, al werden die door de ietwat saaie gids vaak vakkundig genegeerd.

parlement3

Het doet toch wel iets, zo op de banken van zowel senaat als parlement te zitten, zeker als je dan de namen herkent van degenen die ons na quasi 500 dagen nog altijd niet van een regering hebben voorzien.

parlement2

In het Magrittemuseum mochten helaas geen foto’s genomen worden, vooral omwille van copyrightredenen, blijkbaar.
Ik moet toegeven, ik vond het machtig interessant. En ik was zeer trots op mijn leerlingen, die zich al bij al zeer aangenaam hebben gedragen, effectief zeer aandachtig waren, en mooie discussies over de werken hebben gevoerd. En ook een duidelijke, onderbouwde voorkeur voor bepaalde kunstwerken uitspraken.

Mooie dag gehad, echt wel een mooie dag.

Geplaatst op

Scampi à l’improviste

Daarstraks belde de kleuterschool: Kobe had moeten overgeven, of ik hem niet kon komen ophalen. Uiteraard. Ik heb hem in de zetel geïnstalleerd, en binnen de vijf minuten sliep hij. Het ventje.

En toen zat ik plots zonder middageten, en kon ik moeilijk Kobe alleen laten om nog snel boodschappen te doen. Ik heb toen maar ijskast, voorraadkast en diepvries opengetrokken, en iets in elkaar geflanst dat bijzonder lekker was. Weight Watchers-verantwoord, overigens. Bij deze het recept dus: gewoon zorgen dat je de basisingrediënten altijd in huis hebt!

scampitomaat

Benodigdheden:
– tien diepvriesscampi, gekuist en gepeld (zo te koop, veel gemakkelijker)
– een blik tomaten in blokjes
– een ajuin
– een scheut olijfolie
– een doos champignons die ik nog staan had
– een half doosje extra light room
– een portie rijst

Hoe ga je te werk:
– zet water op om uw rijst te koken. Ha ja, want dat duurt het langst.
– spoel die omhooggevallen garnalen even in heet water: ze zijn meteen ontdooid. Laat ze efkes uitlekken op een keukenpapier.
– neem een diepe pan, klets er een scheut olijfolie in, en bak eventjes uwen gesnipperde ajuin. Bij voorkeur niet in uw ogen wrijven met de handen waarmee ge uw ajuin hebt vastgehad, want dat komt duidelijk niet goed. Ik kan het weten. Snif.
– gooi er de scampi bij, tot ze mooi bij de standaard Barbie-outfit passen.
– kiep er de doos tomatenblokjes bij, en de champignons die u intussen, ijverig als u bent, in stukken heeft gesneden. Roer ne keer goed, en zet er een deksel op. Laat sudderen.
– vergeet intussen niet om rijst in het kokende water te doen. Voeg, indien nodig, meer water toe aan de ondertussen half leeggekookte pan.
– als uw rijst bijna klaar is, roer dan nog eens in de scampipan, proef, doe er peper en zout bij en andere kruiden waar ge goesting in hebt op dat moment, en kap er een half doosje van die extra lichte room bij.

Et voilà!

Geplaatst op

Kippen, eenden, struisvogels en nog een ganse vogelhoop.

Ik heb mezelf weer wat aangedaan vandaag!

Ik ben dit jaar op woensdagvoormiddag vrij, en ik had dat ook tegen Kobes juf gezegd. Toen zij nu het plan opvatte om in Kluizen naar een watervogelkwekerij te gaan, was ik bereid om een aantal kleuters te voeren. Ha ja, want met die maximumfactuur is er geen geld meer voor busvervoer.

Mijn logeetje, Bo, mocht ook mee, want ik kon die moeilijk aan een haakje hangen. En dus stond ik om half negen met een glunderende Bo en Kobe aan school, laadde ik nog twee extra kleuters in, en reed naar die kwekerij. Man, ik heb nog nooit zoveel, en nog nooit zo rare vogels gezien. Kippen in alle maten, kleuren en pluimage, en dat mag je letterlijk nemen. Bizarre beesten zeg! Maar ook de meest gekke eenden en andere gevederde soorten, en ook wollige geiten, rare schapen, kangoeroes…

De kinderen vonden het wel leuk en interessant… voor eventjes. En werden daarna eigenlijk alleen maar vervelend. Respect voor kleuterjuffen en hun oeverloze geduld! Ze zeggen wel hetzelfde over mij, maar geef me toch maar een klas van 25 puberende zestienjarige any time, ik steek die in mijn binnenzak!

Rond elf uur was ik thuis, en heb ik me een stevige koffie gemaakt. Die had ik wel verdiend, vond ik. Ugh!

Geplaatst op

Logéetje

Straks komt hier een klein dametje van drie jaar logeren. Een alleenstaande vriendin laat de ramen in haar huis vernieuwen, waardoor straks alles onder het stof zit, en vooral ook zo goed als geen enkele kamer meer luchtdicht is. Daar kan ze moeilijk haar dochtertje laten spelen, en nog minder laten slapen.

En dus neem ik straks, als ik klaar ben met werken, Bo mee uit de kleuterschool die bij onze school hoort. We gaan dan samen de jongens halen, nog wat later Merel, en dan zal ik met vier kinderen aan tafel zitten. Ze mag bij Merel op de kamer slapen, daar staat een groot logeerbed.

Wolf en Kobe kijken er al enorm naar uit, naar dat extra kleine meisje in huis. Vooral omdat Bo allesbehalve op haar mondje is gevallen, en heel erg goed weet wat ze wil en niet wil.

Ergens hou ik ook mijn hart een beetje vast. Want vier kinderen, da’s toch nog net iets meer dan drie. En ik ben dat vooral ook niet gewoon. Maar ergens kijk ook ik er wel naar uit 🙂

Geplaatst op

Ebaymummy

Voor wie zich mocht afvragen hoe het nu alweer zat met die Ebaymummy-wedstrijd: het was spannend bij momenten, maar ik heb gewonnen, dank zij al mijn lieve lezertjes hier, op twitter en op facebook. Bij deze: bedankt!

Wolfs kleren zijn eigenlijk allemaal nog te groot, maar daar groeit hij wel nog in. De winterjas is overigens al prima gebruikt bij de scouts: hij komt toch telkens vuil naar huis, en ik kan hem moeilijk op maandag met een jas vol modder naar school laten gaan! Een tweede jas is dus geen luxe, momenteel.

Bij Merel ligt het moeilijker: truitje, broekje en kleedje zijn perfect, en draagt ze nu ook. Het jasje is ideaal als tussenseizoenjasje. De muts is nu nog wat warm, maar gaat zeker ook gebruikt worden. Maar de schoentjes, die zijn helaas te klein 🙁 Ik vond ze nochtans prachtig, en ze waren maatje 12-18 maanden. Mijn dochter leeft blijkbaar op grote voet, want ze kan er niet meer in. Ik ga ze later nog wel eens in een give-away steken, denk ik. Eerst afwachten wat mijn metekindje wordt, want als het een meisje blijkt te zijn, dan krijgt zij deze machtig zachte slofjes.

En zal ik mijn gewonnen 150 euro aan haar wel besteden, vermoed ik. Wellicht niet op Ebay, maar andere winkels die Paypal aanvaarden 🙂

Geplaatst op

Affront

Ik werd daarstraks – de hele conversatie zal ik u besparen – door een van mijn leerlingen ‘een vrouw van middelbare leeftijd’ genoemd. Zonder veel acht of bijbedoelingen overigens, heel ernstig tijdens de les, het ging over sociale patronen bij de Romeinen.

En ja, ik weet wel dat ik voor een gast van 15 oud ben, dat ik heel gemakkelijk hun moeder zou kunnen zijn, maar toch… Ik had nog steeds de illusie dat ik er goed uitzag voor mijn leeftijd, en ik ben NOG STEEDS geen veertig.

En dan… sta je daar dus met je mond vol tanden, een grijns op je gezicht, en een schaapachtig kijkende, zich verontschuldigende tiener. Alsof hij eraan kon doen :-p

Geplaatst op

Brunch

Wij, he, wij zijn vanmiddag gaan brunchen op de coolste plek in Gent!

Eind april had ik er al voor Gentblogt mogen gaan eten met het gezin, en dat was ons toen gigantisch goed bevallen. We waren toen al van plan om dat tijdens de zomer eens te herhalen, maar toen hadden we een rotzomer (sorry Frank, gij moogt beweren wat ge wilt, dit was géén fijne zomer!) en is het er dus niet van gekomen.

Korenhuis1

En toen zei Bart gisteren plots: “Zeg, willen we morgen gaan brunchen met zijn allen in het Korenhuis?”  Ik moest er geen seconde over nadenken, en dus zaten wij vandaag 2 oktober tegen half twaalf aan een tafeltje op de Korenlei. Onder een grote parasol, want het was verdorie te warm om in de zon te blijven zitten! De jongens zijn volop voor ontbijtkoekjes en daarna de chocoladefontein gegaan, Bart en ik hebben het iets traditioneler aangepakt: koud voorgerecht, warm hoofdgerecht, en dessertbuffet.

Korenhuis2

Ik heb me laten gaan in de garnalen, de gerookte zalm en heilbot, een paar sushi, de parmaham, dat soort dingen. Bart zat te glunderen boven een bordje kraakverse sushi. Daarna heb ik een portie stevig gekruide wok binnengespeeld, om dan over te gaan tot het buffet. Man man man, voor dat buffet alleen al zou je er gaan! Diverse soorten taartjes, de crème brûlée, maar vooral ook de chocomoussedingetjes: een omhulseltje van witte chocolade, opgevuld met mousse. Wow.

Korenhuis3

En dat allemaal terwijl je kijkt naar de bootjes op het water, en de toeristen watertandend naar je bord kijken.

Of zoals Bart het zei: “Je hoeft niet rijk te zijn om je rijk te voelen.” Wel, vandaag kon zelfs de sjeik van Saoudi-Arabië er een puntje aan zuigen!

Geplaatst op

Zwembadje

Dat weer, dat is toch onvoorstelbaar? Ik geniet er gigantisch van, en ik niet alleen!

Wolf kwam vandaag vragen of ik soms het zwembad wilde opzetten. Niet dat het zo gigantisch groot is, maar er kruipt toch behoorlijk wat water in, en vooral: het koelt enorm snel af  ’s nachts, het is per slot van rekening eigenlijk herfst… De ganse zomer is het niet buiten geraakt: het is nooit lang genoeg warm geweest en gebleven, helaas.

Maar toen viel mijn euro: ik had nog een klein miniplonsbadje staan! Ik ben in de puinhoop die mijn garage is, gedoken, en heb wonder boven wonder dat zwembadje teruggevonden.

De jongens hebben er toch wel een paar uur in gespeeld. In de late namiddag kwam mijn nicht nog langs met haar twee meisjes, en ook die hebben er in zitten plonzen, terwijl wij in onze bikini in de zon lagen te genieten van de warmte.

Heerlijk, toch?

Geplaatst op

Besjes

’s Morgens rond kwart na acht stappen wij drietjes de fiets op: Wolf op zijn eigen gele fiets, Kobe bij mij op de aanhangfiets. Een echte jas is niet nodig in dit heerlijke nazomerweer, gewoon een giletje, en voor de jongens dan hun fluohesjes daarover, en hun knalgele helm erboven. Kwestie van hen al vroeg genoeg bij te brengen dat ze met de fiets moeten opvallen in het verkeer.

Doorgaans komen we nauwelijks auto’s tegen, alleen maar kleine rode besjes van de straatbomen op de grond. En dan houden Wolf en ik een wedstrijdje: om ter meest van die besjes platrijden, zodat ze zo gezellig ploffen. En zo, met de ochtendzon in onze ogen, fietsen we door Suburbia naar school. Daar is het natuurlijk wel wat drukker, maar dat stoort niet.

Onderweg roepen we goeiemorgen of hallo naar de verschillende vriendjes die we voorbij fietsen, zwaaien naar andere fietsers, en stoppen aan de schoolpoort. Ik laat mijn fiets buiten het hek staan, want dat hek gaat dicht zodra de schoolbel gaat. Wolf parkeert netjes in het fietsenrek, deponeert hesje en helm in mijn fietsmandje, net zoals Kobe dat al gedaan heeft, en ik ga zijn fiets vastmaken met een groot slot.
En dan lopen we samen het schoolpad op, soms al huppelend en zwaaiend met de boekentassen. Zodra we aan de speelplaats komen, wordt Wolf steevast ingepalmd door vriendjes, en krijg ik nog in de gauwte een kus en een knuffel. Kobe blijft aan mijn handje hangen, en samen slalommen we tussen de groten naar zijn kleuterspeelplaats. Ondertussen zijn er vaak zesdejaars die hem vrolijk begroeten en hem soms zelfs komen knuffelen. Jawel. Op zijn speelplaats aangekomen krijg ik ook nog een stevige knuffel, meestal zelfs een ‘wurgslangknuffel’, zetten we zijn boekentasje aan de kant, en loopt hij op de speeltuin af. Zonder omkijken.

En ik, ik baan me stralend een weg terug tussen al die spelende jonge lijven, haal meestal het hek niet meer voor de bel is gegaan, en waag me dan maar aan ochtendgymnastiek door erover te klauteren. Doorgaans samen met een aantal andere moeders. Met wie ik dan natuurlijk nog even een babbeltje sla.
En dan fiets ik, de ochtendzon in mijn ogen, terug naar huis, terwijl het water me al in de mond loopt bij de gedachte aan die heerlijke kop koffie die ik me zo dadelijk zal inschenken.

En probeer ik intussen nog een paar besjes te pletten. Kwestie van te oefenen, en zo.

Geplaatst op

Onbedoelde snipperdag

Deze voormiddag was ik vrolijk aan het lesgeven, toen plots mijn telefoon ging. Ik verontschuldigde me bij mijn leerlingen, en zei dat ik ging kijken of er misschien niks was met de kinderen. En jawel, Mariavreugde aan de lijn: Wolf was misselijk, en lag op een bedje in het secretariaat. Of ik hem niet kon komen halen.

Ik aarzelde, en vroeg of ze niet nog even konden wachten om te zien of het beterde. Een twintigtal minuten later, tijdens de speeltijd, belde ik even terug: hij was nog steeds misselijk. Hmm. Ik heb mijn volgende klas richting studie gestuurd, mijn zesdes dispensatie gegeven (groot gejuich steeg op: een extra lange middagpauze in dit zalige weer) en ben hem gaan ophalen. Hij was zo slap als een voddeke: het was zo ongelofelijk warm in de klas, en daar kon hij niet tegen. Thuis heeft hij zich op de canapé gelegd, roerloos. Drinken had hij al gedaan, maar eten wilde hij wel: hij had honger. Ik heb hem wat peperkoek gegeven, en van die suikerboost knapte hij helemaal op: tien minuten later was hij weer zijn vrolijke levenslustige zelf.

We hebben dan samen pizza gegeten, en ik heb hem een snipperdagje gegund: hij hoefde van mij niet terug naar school, en zelf moest ik geen les meer geven in de namiddag. Hij heeft heerlijk buiten gespeeld, en we zijn samen een aanvulling voor de schommel gaan halen: een nieuw tweezitje want het oude was doorgeroest, en een driehoekig klimding voor de extra haak, die tot hiertoe nooit gebruikt was.

Man man man, wat een welligheid! Toen we Kobe gehaald hadden, waren ze er beide niet van weg te slaan. En ik moest foto’s nemen van hen, en Wolf heeft dan ook maar een foto genomen van mij.

schommel1

schommel2

schommel3

schommel4

mamagras