Witch

Maar niet echt letterlijk, vandaag.

Ik ben deze voormiddag voor het eerst in een week gaan lesgeven, en ik heb verdomd hard op mijn tanden moeten bijten bij momenten: de rug deed gemeen zeer. Maar bon, mijn lessen waren toch goed :-p

Ik heb nog snel gegeten op school, ben dan even gaan liggen thuis, en stond om 14.00u bij de tandarts. Alweer. Twee weken geleden was er namelijk een vulling uit een tand gedonderd, een oude vulling uit de tand waar ze aan gewerkt had. Ik had vorige week donderdag al een afspraak, maar toen was ik veel te mottig en slecht om uit mijn kot te komen. En nu had ik geluk dat er net iemand had afgebeld.

Bon, ze heeft de tand vakkundig opgevuld, en meteen ook de kies ernaast, die blijkbaar ook een gat had dat ze nog niet had kunnen zien. Ze stekte er nochtans compleet door, toen ze aan de zijkant van die tand kwam. Ze heeft drie spuiten gegeven, waardoor zelfs mijn neus en mijn oogkas verdoofd waren. Fijn hoor!
Thuis heb ik een dikke twee uur geslapen, wellicht vermoeidheid van de pijn van mijn rug.

Morgen mag ik terug naar de osteopaat. Het zal nodig zijn.

Wolf was vandaag nog thuis, Merel was naar de crèche. Tot die daarstraks belde dat ze alle kleintjes met diarree naar huis stuurden, omdat ze ook daar elkaar volop aan het besmetten waren. En dat Merel er weer erg van had. Ik ben dus Merel gaan halen, en heb meteen toch maar de dokter gebeld.

Ik ging die gisteren eigenlijk al laten komen omdat de opvang zei dat ze zo diarree had, maar ze was zodanig moe dat ik haar in bed heb gestoken, en de dokter heb afgebeld. Die ging dan deze voormiddag langskomen. Maar deze morgen, na haar ontbijt, had Merel een mooi vast kakje gedaan in haar pamper. Probleem voorbij, dacht ik zo, en dus dokter nog maar eens afgebeld.

Daarstraks is ze dan toch langsgeweest, maar ze kon niks vinden: Merel was vrolijk, alert, en er was niks abnormaals te horen aan haar buikje. Bizar. In elk geval heb ik een briefje dat ze morgen wél weer naar de crèche kan. Want Wolf, daar kan ik wel voor zorgen, maar met die kapotte rug van me (nee, de osteopaat heeft blijkbaar niet geholpen) kan ik Merel amper tillen.

Zucht.

Ne mens wordt daar zo moedeloos van…

Allez hup, nu heeft de lagere school weer gebeld dat Wolf nog maar eens ziek is: hij heeft overgegeven, en voelt zich allesbehalve.

Ik ben hem dan maar gaan halen, op mijn krukken. Al een chance dat het lukt om met de auto te rijden. En Merel heeft eigenlijk ook diarree, maar voelt zich verder precies nog te doen.

We blijven elkaar hier maar besmetten. Ugh. Alleen Kobe fietst er overal vrolijk door.

Nu ben ik ook nog serieus door mijn rug gegaan, acute hernia.

Gisterenavond was Merel namelijk heel even vergeten dat ze nog niet zonder steun kon stappen, en is ze voorover gedonderd, met haar tandjes door haar lip. Alles zat onder het bloed, en zij maar krijsen. Mijn ma, die er gelukkig bij was, kon haar niet stil krijgen, en ik voelde me eventjes haalbaar, dus ging ik ze wel even in haar bedje leggen. En op het moment dat ik me dus voorover buig om haar neer te leggen, voel ik het kraken in mijn rug. Opnieuw mijn hernia dus die opspeelt, wellicht omdat mijn spieren al lastig deden omwille van die buikgriep. Dat had ik nog net nodig. En het stomste is dat mijn ma dus gewoon naast mij stond, en ik dat dus helemaal niet had hoeven doen.

Het is wel serieus deze keer: ik heb totaal geen kracht meer in mijn benen, en geraak zelfs met mijn krukken nog nauwelijks vooruit. Hmpf. En naar een osteopaat gaan zit er voorlopig nog even niet in, want met die buikgriep sta ik sowieso nog te zwieren op mijn benen, en durf ik het huis niet uit omwille van de buikkrampen.

Joy oh joy…

Ik heb zelfs van ellende mijn ma opgetrommeld om voor de kinderen te zorgen, zo slecht gaat het momenteel. Ma had zich sowieso voorzien op een avondje babysitten, omdat ik eigenlijk naar een speciale avond van Prima Donna moest, en ik keek daar enorm naar uit. En eigenlijk had ik generale repetitie vandaag voor de cultuuravond morgen, maar helaas.

Ik heb zelfs de dokter laten komen, omdat mijn onderrug zo pijn doet, en ik bang was dat het mijn nieren zouden zijn, maar blijkbaar is de virusinfectie zodanig zwaar, dat al mijn spieren pijn doen, vandaar. De dokter heeft mij meteen ook morgen nog thuisgezet, omdat ik momenteel besmettelijk ben.

Meh. Niet alleen moet ik mijn collega’s van de cultuurcel in de kou laten staan wat de geluidstechniek betreft, ik kan zelfs niet eens zelf naar de voorstelling gaan, en ik wilde Uberdope en Senne Guns, allebei oudleerlingen, eigenlijk toch echt wel eens zien.

Gelukkig voelt Wolf zich intussen wel wat beter: hij is vandaag toch naar school gegaan. Toch nog iets.

Het zal hier wellicht wat stil zijn de komende dagen: ik heb buikgriep. En serieus ook. Meh.

Bijzonder slechte timing: die cultuuravond vrijdag, de punten die zondag moeten binnen zijn, dat soort dingen.

Daarstraks is de chauffagehersteller langsgekomen, en die mens trok nogal ogen, toen ik plots richting een emmer spurtte, en uitgebreid overgaf. En hij begreep meteen waarom ik nogal wankel op mijn benen sta.

Hopelijk is het snel voorbij. Blah.