Geplaatst op

Kerstavond

Zoals elk jaar vieren we kerstavond bij de Rombauts en kerstdag bij de De Waeles.

Dit jaar was het aan Jeroen, of beter gezegd, Delphine, want zij is degene die alles regelt en al het werk doet. En dat werk, dat was in orde: prachtige tafel, veel te veel hapjes, lekker eten… Er was foie gras als voorgerecht, parelhoen als hoofdgerecht en dan twee buches als dessert, dus ja, weer eens veel te veel gegeten.

Sammy, de roste kater, deed vrolijk mee en is dus duidelijk niet bang van vreemd gezelschap.

En Delphine heeft altijd van die wreed amusante tafelversiering: kleine sterretjes en vooral ook hertjes, en die zijn machtig amusant om mee te spelen. Op den duur kreeg ik zelfs verzoekjes voor bepaalde tekeningen.

Alleen jammer dat ons pa alweer eens afwezig was. Hij stelt het van dag tot dag beter maar is echt nog niet in orde. Tsja, medicatie zou wel eens belangrijker kunnen zijn dan dat hij wil accepteren. Toch?

Geplaatst op

Challenge accepted: een trui breien op tien dagen

Merel had het al eerder gezegd: ze wilde graag een simpele witte trui met recht ingezette mouwen. Eigenlijk wilde ze een trui zoals eentje die ons ma nog voor mij had gebreid toen ik zelf nog een tiener was. Die trui vindt ze zalig om te dragen, alleen kriebelt de wol nogal. Die trui is ook zwart met blauw, en ze wilde een witte.

Ik zocht hier naar nog oude breiboeken, keek bij ons pa thuis, maar vond er geen meer. Toen ging ik maar op zoek naar een gelijkaardig patroon, maar met de afmetingen van de oude trui erbij. Vorige zaterdag bracht Bart de nodige wol mee uit de Zeeman in Ronse – excuus: 80% acryl, 20% wol – en ging ik aan het werk. Moeilijk was het niet: opzetten, rechtdoor breien, een klein beetje afzetten rond de kraag, schouders. De mouwen: opzetten, wat meerderen, recht afzetten. En dan wel met rondbreinaalden de kraag er nog aan gebreid, zoals bij de oude trui niet dubbel maar rechtopstaand.

Zowel Merel als ik waren een beetje bang voor het resultaat, want ging het wel zijn zoals de oude, zoals ze het in haar hoofd had?

Vandaag breide ik de laatste stukken en zette alles in elkaar, morgen moet ik nog alle draadjes instoppen. Maar het resultaat is helemaal wat ze wilde, en aangezien ze hem graag wilde dragen op kerstavond, heb ik me wel wat gehaast, ja. Maar gelukkig brei ik snel en was het niet echt een patroon.

Lang dus, met lange wijde mouwen, licht opstaand kraagje en recht ingezette mouwen, gebaseerd op het Juliette-model van Veritas.

Ze was er blij mee ^^

Geplaatst op

Kort kort wandelingetje

De jongens zijn aan het blokken, Bart en Merel zijn naar het verjaardagsfeestje van Liv, maar dat zag ik niet zitten: drie kwartier in de auto zou me wellicht niet lukken, en daar een paar uur op een stoel zitten is wellicht ook nog te hoog gegrepen. Het betert, echt wel, maar nog niet voldoende.

Ik bracht dus het grootste deel van de dag al liggend door, maar in de namiddag kriebelde het: er was nog een leeg vakje in mijn geocachekalender – blijkbaar nog nooit een cache gevonden op een 22ste december – en ik wilde wat licht en lucht. Nu is er onlangs een reeks caches uitgekomen hier net over de ringvaart in Evergem, een paar minuten met de auto. Ik ben dus tot ginder gereden, heb een wandeling van in het totaal 700 meter gedaan langs de Nieuwe Kale, heb een cache gevonden, en voelde dat dat meer dan voldoende was. Maar het had deugd gedaan: babystapjes, weet je wel?

Ik ben in totaal ongeveer twintig minuten weg geweest, maar het gaf me een gevoel van overwinning. Want ja, dit is me gelukt.

En nu ga ik liggen. Plat.

Geplaatst op

Generatiekloof over LOL

Toen ik vorige week examens aan het verbeteren was, schreef ik “LOL!” bij een grappig antwoord van een van de leerlingen. Merel zag dat en vond dat zeer vreemd.

Wat ik op mijn beurt dan weer vreemd vond, om eerlijk te zijn.

Na enig heen-en-weergepraat kwamen we tot de volgende conclusie: LOL en haha betekenen iets heel anders voor GenX en GenZ, blijkbaar.

Ik kom – uiteraard – nog uit de tijd waarbij je bij het gamen alleen kon converseren via getypte boodschappen naar elkaar. VOIP of dergelijke spraaktoestanden bestonden nauwelijks en waren meestal zo slecht en verbruikten zoveel bandbreedte dat het makkelijker was te typen als je iets wilde zeggen. Zo zijn ook al die afkortingen ontstaan, zoals BRB (Be right back), AFK (away from keyboard), en dus ook LOL (Laughing Out Loud). Dat schreven we als we iets echt grappig vonden. Niet dat je daarom ook echt moest zitten lachen achter je toetsenbord, daarvoor diende bijvoorbeeld ROFL of ROFLMAO, respectievelijk Rolling On the Floor Laughing en Rolling On The Floor Laughing My Ass Off. Maar LOL betekende wel dat je iets oprecht grappig vond. Wilde je eerder sarcasme uitdrukken, dan schreef je ‘Haha’ of ‘Ha ha ha’. Als in “Ja maat, gij moogt dat grappig vinden maar ik kan er eigenlijk niet mee lachen”.

Blijkbaar is dat intussen behoorlijk veranderd. Nu schrijf je LOL als iets een matig glimlachje veroorzaakt, maar je iets niet onbeantwoord wil laten. Echt grappig vind je het niet, daarvoor gebruik je haha. Doet iets je echt lachen, dan schrijf je HAHAHAHA!

Ik snapte het dus ook al niet toen ik online aan het lesgeven was en een van de jongens bij een opmerking HAHAHAHA schreef. Ik dacht: “Is die mij hier nu aan het uitlachen of wa?” Merel verzekerde me nu dat hij het gewoon echt grappig vond, dat het zeker niet sarcastisch bedoeld was, zoals ik het opvatte.

Juist ja.

Ik besprak het met Bart, en die was volledig mijn mening toegedaan. Zo had hij vorige week in de gezinschat op Whatsapp een meme doorgestuurd van Taylor Swift en Merel had gereageerd: “Haha”. Waarop ik tegen Bart zei: “Goh, ze kan er precies niet mee lachen!” en hij daarmee instemde. Terwijl zij me nu bevestigde dat ze het wel grappig had gevonden en dat ook zo bedoelde.

Hmm.

Ik ga er dus echt voor moeten opletten dat ik niet zomaar meer LOL! schrijf bij een of andere grappige opmerking van mijn leerlingen, want zij vatten dat zo niet op dus.

Ik word oud.

(Bart stuurde er dan ook nog dit artikel over door:
https://pudding.cool/2019/10/laugh/
Ik ben dus niet de enige met dit probleem.)

Geplaatst op

Lectuur: “Hij komt terug” van Frederik Hautain

Af en toe komt Bart thuis met een boek van iemand die hij kent, en als dat dan een roman is, dan wil ik die wel lezen, ja.

Het verhaal draait rond Oskar Metsiers, een toch wel behoorlijk getraumatiseerde jongeman met sterke OCD, zeker als het op tellen aankomt.

Dat trauma is ook niet verwonderlijk: Hautain springt voortdurend heen en weer doorheen drie periodes in Oskars leven: Oskar die als kleine jongen zijn ouders verliest door een ongeval met een hert en dan noodgedwongen bij zijn grootouders gaat wonen. Mensen met zeer goede bedoelingen, die helaas niet in staat zijn emoties te uiten en dan de dood van Oskars ouders maar negeren, waardoor zelfs de begrafenis een kille bedoening wordt.

Wanneer zoveel jaar later ook oma sterft, besluiten Oskar en zijn grootvader om de dood geen kans te geven, om de dood buiten spel te zetten door onopspoorbaar te verdwijnen. Ze nemen nauwelijks afscheid, Oskar laat zijn werk als statisticus van de ene dag op de andere in de steek en verdwijnt naar Vlieland, zonder duidelijk plan.

Daar wordt hij opgevangen door een taxidermist die net als hij buiten het leven staat en verdwijnt hij inderdaad. Ook zijn trauma’s, zijn angsten, zijn obsessies verbleken.

En dan moet Oskar toch nog een aantal losse eindjes zien op te ruimen en keert hij terug naar de bewoonde wereld, met alle gevolgen vandien.

Hautain beschrijft het allemaal met aan de ene kant weidse beschrijvingen die soms zeer raak zijn, soms de bal volledig mis slaan, aan de andere kant met een koude afstandelijke stijl die perfect past bij de gedachtegang van zijn hoofdpersonages. De expliciete seksscène had bijvoorbeeld niet gehoeven voor me, maar past wel perfect bij hoe Oskar zelfs seks benadert.

Ik lees niet vaak in het Nederlands, omdat dat vaak stroef overkomt, maar hier past het wonderwel.
Vond ik het een aanrader? Goh, het is niet meteen mijn stijl. Maar het blijft wel hangen, en dat is meer dan je van veel andere boeken kan zeggen. Ik heb er zeker geen spijt van dat ik het gelezen heb.