Geplaatst op

Oef.

De laatste week was dan misschien geen gewone lesgeefweek, maar het blijft lastig: continu gemiddeld vijftig leerlingen op sleeptouw nemen, zorgen dat ze overal met hun tengels afblijven, mee zijn, in de gaten houden, en vooral veel rondlopen, veel meer dan ik gewoon ben.

Ik heb ervan genoten, van die voorbije week. Van de foto’s, van de workshop, van de dieren in de dierentuin, van het resultaat van de leerlingen vandaag, van het kletsen met collega’s… En ik moet zeggen: met die leerlingen van ons, daar kunt ge al eens ergens mee komen. Ze waren beleefd, vriendelijk, stil, gehoorzaam…

Maar toch ben ik blij dat het vakantie is nu. Ik ben moe. Niet alleen fysiek, maar vooral ook mentaal. Ik heb het een beetje gehad, en om dan nog je enthousiasme moeten overbrengen op een klas als je eigen enthousiasme ver te zoeken is, is nogal moeilijk. Dus ja, blij dat het vakantie is. Batterijen opladen, en dan een stevige eindsprint. Yup.

Geplaatst op

Fotoproject dag vier

Met eigenlijk hetzelfde programma als dinsdag, dus opnieuw fotomuseum en dierentuin. Met tussenin een lunch in Al Dente (zeer fijne Italiaan, snel, lekker, en niet duur), en helaas geen ijsje meer wegens zo eigenlijk al te laat op de afspraak. Waar overigens alle leerlingen wél stipt op tijd waren. Mea culpa, gasten!

Enfin, meer beestjesfoto’s dus, maar deze keer met een pak minder zon. Maar de tijgers waren er nu wél! Helaas nog steeds geen panters en luipaarden te zien, ze waren nog steeds aan het werken aan de kooien.

zoo01

zoo02

zoo03

zoo04

zoo05

zoo06

zoo07

zoo08

zoo09

zoo10

zoo11

zoo12

zoo13

zoo14

zoo15

zoo16

zoo17

Geplaatst op

Fotoproject dag twee

In de voormiddag: het fotomuseum. Met allemaal foto’s die duizend keer beter zijn dan de mijne, en die ik dan ook niet getrokken heb, uiteraard.

Een dagschotel in een echte Antwerpse brasserie, een ijsje (ondanks de vrieskoude) onderweg naar de dierentuin, en twee uurtjes daar buiten rondlopen, beestjes kijken, fotootjes trekken en vooral genieten van de zon. Met zeer fijne, beleefde, stipte en zeer aangename leerlingen. Zo mag elk project wel zijn. Ha ja, en liefst ook twintig graden warmer, dat wel, ja.

dinsdag01

Prachtig art decohuis, zomaar in een zijstraat

dinsdag02

Station vanop de Meir. Merk de staalblauwe lucht op…

dinsdag03

Aan de ingang van de zoo

dinsdag04

dinsdag05

dinsdag06

dinsdag07

dinsdag08

De leeuwen lagen buiten van de zon te genieten. Ofwel was dit het mannetje zonder manen, ofwel was dit een oma of zo.

dinsdag09

De welp wilde knuffelen met zijn moeder, die dat ook even toestond…

dinsdag10

dinsdag11

dinsdag12

… waarna hij genadeloos werd weggestuurd, richting pa

dinsdag13

Ik weet niet hoe intelligent dromedarissen zijn, maar echt slim ziet zo’n beest er toch niet uit

dinsdag14

dinsdag15

dinsdag16

dinsdag17

dinsdag18

dinsdag19

dinsdag20

dinsdag21

Geplaatst op

Fotoproject dag één

Wel, ik heb eigenlijk een best fijne dag gehad vandaag.

Deze voormiddag heb ik een en ander opgestoken over sluitertijden, isowaarden, diafragma’s en perspectieven, wat ik eigenlijk wel nodig had: ik had me misschien wel een deftig fototoestel gekocht, maar kon er eigenlijk niet mee overweg, en liet het altijd op full automatic staan. Bon, ik beloof vanaf nu (af en toe) beterschap.

Ik had ook twee fijne groepen leerlingen toegewezen gekregen, met wie ik dan in de namiddag de ijzige kou trotseerde om eerst op het Braunplein, en vervolgens op de Kouter een aantal foto-opdrachten uit te voeren. Ik had zelf ook mijn toestel mee, maar liep eigenlijk gewoon wat rond, ik heb amper foto’s gemaakt. Daar was het eigenlijk te koud voor. En zeggen dat we vorig jaar nog buiten aten op een terrasje, diezelfde maandag, in plaats van de vrieskou te doorstaan. We zijn dan ook maar, toen de opdracht afgelopen was en er nog tijd over bleek te zijn, allemaal samen in het Damberd een warme choco gaan drinken, kwestie van op te warmen. ’t Was nodig, bij sommige leerlingen.

Ik zwoer alvast bij mijn mouton retourné, een erfstuk van Barts tante, en gevoerde lederen handschoenen, en had uiteindelijk niet echt kou. Hopelijk lukt dat morgen ook weer.

Enfin, een paar foto’s van vandaag.

GWP01

GWP02

GWP03

GWP04

GWP06

GWP07

GWP08

GWP09

Geplaatst op

Uitvaart, Bal en andere idioterieën

Dat hoort er natuurlijk bij, als je lesgeeft in het laatste jaar: ze houden een uitvaart (honderd dagen uit het katholieke onderwijs), en tegenwoordig ook een galabal.

Het resultaat is dat ik gisteren, op mijn vrije dag, gaan helpen ben voor de praktische technische dingen van de uitvaartshow, dat ik deze morgen rondliep als vredesactivist (het thema was militair), daarna meegeholpen heb om alles van de uitvaart af te breken en alles voor het bal klaar te zetten, en deze avond dan helemaal opgekleed eerst drie uur heb staan tappen, en daarna serieus staan dansen heb.

Normaal gezien ben ik rond één uur weg, maar dit jaar lag ik pas om vier uur in mijn bed. Niet dat de muziek zoveel beter was, het was dezelfde kutbonkebonke van altijd, maar dankzij een paar enthousiaste jonge collega’s heb ik toch quasi de hele tijd staan dansen. Ik heb intussen trouwens al gehoord dat de ronde gaat dat ik zat was. Yeah, that’ll be the day, ik drink geen alcohol :-p Ik heb dat overigens niet nodig om me te amuseren!

Uiteraard heb ik dan ook de obligate leerlingen uit de goot gehaald (bij wijze van spreken deze keer, het is ooit nog anders geweest) en hun handje vastgehouden. Tsja, jonge gasten en drank en matigen, dat is voor sommigen toch nog altijd zeer moeilijk, blijkbaar. En slecht karakter als ik ben, kijk ik dan altijd uit naar de eerste les met die leerlingen. De meesten hebben dan ongeveer de neiging om onder hun bank te kruipen, en durven me meestal toch niet recht in de ogen te kijken. En ik, ik kan het dan niet laten om het hen door te steken natuurlijk.

Zo zijn we dan weer wel: ik heb mededogen, maar geen medelijden. Een groot verschil, vind ik, en dat weten ze :-p

Geplaatst op

Nieuwe luster

In 2010 had ik er samen met Bart een lange zoektocht opzitten naar een nieuwe luster voor de woonkamer. Onze living was verbouwd en heringericht, en ik was de vorige lamp kotsbeu. Helaas, we vonden maar onze goesting niet, en uiteindelijk koos ik voor een goedkope, maar bijzonder wijze zwarte kitchluster.

Nu, drie jaar later, is gebleken dat het ding vooral veel diffuus licht geeft, maar geen geconcentreerd licht op de grote tafel, wat eigenlijk wel nodig is. Daarnaast is het een onding om af te stoffen: je blijft voortdurend haken in de ringetjes, en je kan er gewoon niet deftig aan.

Een tijdje geleden zag ik toen plots een ledlamp in de Ikea die eigenlijk wél was wat ik zocht: simpel, strak, sober, en helder. Negenennegentig euro, ook dat was nu niet direct een struikelblok. Alleen heeft ze toch wel een maand in de garage gelegen, want ik kwam er maar niet toe om ze op te hangen. Ik ging het dan in de vakantie doen, maar toen was ik ziek, enzovoort. Procrastinatie, iemand?

Gisteren en vandaag heb ik dan de koe bij de horens en de lamp bij de draad gepakt, en ben aan de slag gegaan. Het had nog enige voeten in de aarde (nieuwe gaten boren, gyprocpluggen gaan kopen, en vooral bijzonder stugge elektriciteitsdraden die ik nauwelijks in de klemmetjes kreeg), maar uiteindelijk brandde de lamp, en was het effect nog beter dan ik gehoopt had.

Enfin, oordeel zelf.

lamp1

lamp2

lamp3

lamp4

Geplaatst op

Klassenraden

Dat het soms druk is, zo van die klassenraden. En eigenlijk vooral veel wachten.

Neem nu gisteren: lesgegeven tot half vier, naar huis gereden om de jongens op te vangen, en om half vijf startten de klassenraden. De eerste klassen waren onder andere de humane wetenschappen en de economische richtingen, zodat ik me kon permitteren tegen vijf uur aanwezig te zijn (en dan nog drie kwartier moeten wachten).

De jongens had ik meegenomen, met hun iPads, en die gaven dus geen ene kik, wat me wel wat bewonderende en egostrelende woorden van mijn collega’s achteraf opleverde.

Merel moest ik tegen half zeven ophalen, maar helaas, alles verliep wat trager dan gedacht, en ik stond pas tegen tien voor zeven op de crèche, die ik uiteraard wel verwittigd had, en die daar voor die ene keer geen probleem van maakte. Soms heb ik echt de max van een kinderopvang!

Enfin, gisteren dus klassenraden, vandaag klassenraden, en donderdag nog eens. Het zijn lange en vermoeiende dagen op die manier, geloof me.

Geplaatst op

Eerste pasjes

Omdat de kinderen eigenlijk al een rotvakantie hebben gehad (ha ja, ganse dagen thuis met twee zieke ouders) en ik me vandaag eindelijk iets beter voelde – alleen hondenmoe, alsof ik net een werkweek from hell achter de rug had – ben ik eindelijk bij mijn grootmoeder geraakt om te nieuwjaren.

oma1

Ik denk dat we meer dan een uur bij haar hebben gezeten, en het was ferm gezellig. Er was ook nog een vriendin van haar, en samen hebben we zitten kletsen, terwijl de kinderen op onderzoek uitgingen. Na een tiental minuten verkasten we naar de cafetaria, waar de kinderen een cola respectievelijk watertje kregen met een paar koekjes uit oma’s kast, en Merel het de max vond dat ze bij haar omoe op schoot mocht in de buggy. Zo zie je maar, zelfs een rolstoel heeft een positieve kant!

Daarna zijn we gestrand bij mijn moeder, waar ik me uitgeput in de zetel heb gedrapeerd, en de kinderen uitbundig speelden met neefje Alexander en nichtje Marie-Julie. Ook altijd fun, en vooral veel decibels.

oma2

oma3

Aansluitend zijn we dan maar naar de Suprabazar gereden, waar ik met Merel op houtlijmqueeste ging, en Wolf intussen een verjaardagscadeautje mocht uitkiezen, zijnde blijkbaar Mario Bros 3 voor zijn Nintendo DS. Getest intussen, en goed bevonden.

En toen ben ik gecrasht in de zetel, en was ik echt wel ’t eind van mijn Latijn. En in mijn geval kan die uitdrukking wel tellen, ja. Maar de jongens hadden een fijne dag gehad, ik had eindelijk mijn grootmoeder bezocht, en er was houtlijm. Juicht!