Mijn doos met spelden van toen ik zelf nog lang haar had, eens opengetrokken. Ze staat er prachtig mee!
Hoeden
Van Bart heb ik een zalig moederdagcadeau gekregen: een nieuwe hoed, op maat gemaakt en al!
Een gemeenschappelijke vriend van ons is namelijk als hobby hoedenmaker. Zijn eigenlijke job ligt in de websector, maar hij is intussen ook officieel afgestudeerd als modist. In 2009 hadden we al het plan opgevat om eens samen een hoed te maken voor mij, maar het was er nooit van gekomen.
Bart heeft dat nu weer in gang gezet: Peter gaat me een hoed maken, model en kleur naar mijn keuze.
Vanavond kwam hij dus langs om eens mijn bestaande collectie te bekijken, te zien waar mijn favorieten lagen en met wat ik zoal sta, en wat ik dus in gedachten had. We hadden een gezellige babbel, over vanalles en nog wat, en vooral over hoeden en andere accessoires.
Ik was eigenlijk zelf verschoten van hoeveel hoeden ik nu eigenlijk heb:
En ik draag die dus ook allemaal, behalve dan mijn ceremoniehoed rechts vooraan.
Wordt vervolgd met iets in bordeaux en grijs of zwart, in een dikke vilt wellicht. Daarvoor moet ik eerst eens langs Peters atelier. Maar ik kijk er dus echt al naar uit!
Stadsgids
In januari heb ik eens een voormiddag samen gezeten met de mensen van uitgeverij Luster en een handvol echte stadse Gentenaars, om samen van gedachten te wisselen over wat nu eigenlijk alle beste plekjes van Gent waren: parkjes, Italiaanse restaurants, monumenten, hipste kledingwinkels, beste pralinewinkels, zowat alles passeerde de revue, en er werd hartelijk en druk over gediscussieerd.
Ze gingen namelijk met ingeweken Belg Derek Blyth een boekje uitgeven, The 500 Hidden Secrets of Ghent, in navolging van zijn gidsjes over Brussel en Antwerpen.
Deze avond, toen Bart thuiskwam, had hij het mee voor mij, dat bewuste boekje. Ik moet toegeven: ik ben het niet altijd eens met wat erin staat, maar ik ben er best wel trots op. Want Gent, dat is toch wel dé stad voor mij, ondanks al zijn kleine kantjes.
Ge moogt het altijd eens lenen als ge het braaf vraagt, of beter nog: ge kunt het gaan kopen. Ik krijg er geen cent voor, maar had een fijne ochtend met andere Gentenaars, een heerlijk ontbijt en lunch in het Paard van Troje, en dus de eer van dat boekje. Meer moet dat niet zijn.
Garnier Miracle Skin Cream
Een tijd geleden werd me via Insiders deze gezichtscrème opgestuurd om uit te proberen. Anti-ageing, en een hoop andere voordelen. Het ziet eruit als een aangename gekleurde fond de teint, om eerlijk te zijn, maar het is een dagcrème. Het kleur past zich aan aan je natuurlijke teint, beweren ze, en dat doet het ook. Al merk je natuurlijk wel dat je een kleurtje op hebt: mijn velletje is normaal gezien niet zo egaal ^^, maar verder zie je er echt niet als een schminkdoos uit, wat bij gewone fond de teint wel vaak het geval is.
Om kort te gaan: ik ga me morgen een nieuwe tube halen, aan 12,95 euro. Zegt genoeg, zeker?
365 – 10 mei 2014 – rood kopje
365 – 8 maart 2014 – vlechtjes
365 – 23 september
Het perfécte kleur nagellak gevonden voor dit weekend. In ’t echt is het trouwens veel paarser, en veel minder roze. Krek hetzelfde kleur als de details in mijn ridderkostuum.
Deauty
(advertorial)
Deauty: voor het geval je het nog nergens anders zou gelezen hebben: het is een samentrekking van discover en beauty.
Ik had er vroeger al bij anderen over gelezen, nog voor de nieuwe speler op de reclamemarkt Walkie Talkie me vroeg of ik het ook even wilde testen, en er dan iets over schrijven. Toen vond ik het al een interessant concept, en dus zei ik ja.
In een Deautybox zitten verschillende schoonheidsproducten: zowel duurdere als budgetproducten, soms staaltjes, soms een volledige verpakking, maar samen altijd met een hogere winkelwaarde dan de 15 euro die je betaalt. Je neemt namelijk een abonnement voor minstens drie maanden, en elke maand krijg je dus een verrassingsdoos opgestuurd.
In de doos van juni, geleverd met de post, zaten vijf producten:
Twee producten van Catrice: een felrode lippenstift en een doosje oogschaduw in nude kleuren. Een crème tegen zware benen van Etat Pur. Een staaltje Estée Lauder gezichtscrème. Een heerlijk geurend zeepje van Lamazuna, Aleppozeep, en ten slotte een klein busje scheerschuim van Eucerin.
Mja.
De lippenstift is veel te fel voor mij, en die gaat naar mijn ma, die dat kleur wel geregeld draagt, en er ook mee staat. De oogschaduw ga ik eens uitproberen, maar dat draag ik zelden. Als het niet bevalt, is hij voor een vriendin. Het scheerschuim zorgde voor een opgetrokken wenkbrauw bij Bart, maar hij pruttelde toch niet tegen. De zeep zou ideaal zijn voor droge huid, en die mag Wolf dus proberen. Blijft voor mezelf over: de gezichtscrème, maar dan pas als mijn huidige crème op is, en het product tegen zware benen. Daar heb ik geregeld last van, en ik durf al eens iets smeren, maar of het effect nu aan de crème ligt, of aan het masseren ervan, daar ben ik nog niet uit. Ik ga deze in elk geval uitproberen.
Ben ik nu fan van Deauty? Goh, ja en nee. Ik vind het een schitterend concept, want op deze manier kan je dingen uitproberen voor weinig geld. Aan de andere kant loop je het risico dat er niet veel tussenzit waar jij iets mee bent, zoals voor mij nu. Maar 15 euro is niet veel, je krijgt elke keer de anticipatie van een cadeautje, en er zit sowieso een leuk papieren zakje in de doos om dingen cadeau te doen.
Ik ga misschien toch wel eens zo’n abonnementje van drie maanden nemen, denk ik, en dan nog eens evalueren.
365 – 15 juni
Gisteren erop gelegd: vier lagen: drie kleurlagen (want het dekte niet genoeg) en een toplaag. Benieuwd hoelang het zal blijven.
EDIT: ik ga het vandaag 23/06 eraf halen, omdat ik met een millimeter uitgroei zit. Want de nagellak zelf, die is eigenlijk nog steeds perfect in orde. Chapeau!
365 – 30 januari
Nieuw klein rubber ringetje uit de Wereldwinkel, drie euro. Ik vind het de max.