Hostellerie Saint-Nicholas

Om ons vermetele sterrenplan te volgen reden Bart en ik vandaag naar Elverdinge, bij Ieper: Hostellerie Saint-Nicholas heeft per slot van rekening ook twee sterren. Het was me onbekend, maar het is echt goed meegevallen. Klassiek, dat wel, maar dat is ook niet erg.

We namen het menu van 5 gangen, 7 zou te veel geweest zijn. Oh, en een aperitiefje, met hapjes uiteraard.

Chef Franky’s “Grav-lax”
Gemarineerde Schotse wilde zalm “Grav-lax”

Asperges, tofu, gebakken morieljes
met jus van munt en citroenmelisse,
coulis van jonge spinazie

Gelakte paling unagi, knolselderij Katsuabushi
en crème van zwarte look met bouillon van gerookte dashi

Met nog een “tussengerechtje”

Duifje uit Steenvoorde met wortel, buikspekcrème,
wafelaardappelen en saus van soja en ponzu

Rabarber met rozijnen, muesli en
ijs van ruby chocolade
Poperingse mazarinetaart “Anders bekeken”

Buiten was er een fijne tuin – beetje te koud voor, nu – met een mooi zicht op de keuken.

Bart ging overigens voor de kaas:

En ook al namen we geen koffie, we kregen wel de friandises, maar die waren er echt te veel aan. Blij dat we niet voor de zeven gangen zijn gegaan!

Jawel, een zeer aangename avond!

En dus weer een vinkje bij op de lijst!

Flink gevuld dagje…

Er was het fietsen naar school en het lesgeven ’s morgens met de paashaas die was langs geweest.

Er was het uurtje toezicht waarbij ik gewoon met drie klassen buiten zat op de speelplaats in het zonnetje en verwoed aan het pokemonnen ging met twee derdejaars. Tsja, er zijn zo van die voordelen aan mijn job…

En toen was er voldoende tijd om te gaan eten in de Villa Ooievaar:

Er was een kwartiertje toezicht aan de poort in de zon, en dan was er een documentaire voor mijn zesdes – ik geef die standaard de laatste les voor hun GWP, lekker rustig – met fantastische appeltaart van Robbe.

En toen was er de koffiestop op Merels school, zoals alle jaren, maar voor mij wellicht de laatste keer. Merel had woensdag met haar vriendinnen uitgebreid cupcakes gebakken en versierd en ze had gisteren nog een vlaai gemaakt. De cupcakes waren op een half uur uitverkocht, alle 36, maar Merel had er eentje voor mij opzij gehouden. Tegen betaling, uiteraard. De opbrengst gaat dit jaar deels naar een onderwijsproject voor meisjes in Tanzania, deels naar Oekraïne, en dus hadden ze de cupcakes ook zo versierd.

Ze hadden natuurlijk ook wel veel geluk met het weer: een stralende zon zorgt sowieso voor een grote opkomst.

Enfin, ik fietste naar huis, ging nog even in de clinch met Kobe over een verjaardagsfeestje – wat hij niet zo communiceerde, maar eerder sprak over ‘hangen met zijn vrienden’ – versus zijn orkestrepetitie, loste nog een paar last minute dingen op voor Wolf, en vond het toen welletjes. Nu ja, tegen tien uur bracht ik Wolf nog naar ’t kot van Wout: ze moeten om kwart voor één op de parking naast de school staan om te vertrekken naar Italië, maar blijkbaar spraken ze liever eerst nog af bij Wout om gezellig samen te wachten. Wout woont naast de school en heeft een eigen, nu ja, clubhuis, wat meer dan ideaal was. Ik vond het, samen met een tiental andere ouders, helemaal niet erg dat ik dan niet meer om half één nog moest rijden.

Ik gaf hem een dikke knuffel, en kroop lekker in mijn bedje. Een volle dag, jawel.

Talloor d’Or

Toen ik aan Bart vroeg om me een fijn restaurantje voor te stellen om samen met Gwen te gaan eten, zei hij onmiddellijk: Talloor d’Or! Ik belde en had zowaar nog een reservatie te pakken. Pas toen ik al had opgehangen, zei Bart dat het niet zomaar een bistrootje of zo was, maar wel een deftig restaurant dat je absoluut niet in Ledeberg zou verwachten. Ha bon? Gwen en ik gaan meestal naar de Griek of de Italiaan of zo…

Parkeerplaats bleek al geen evidentie te zijn: Ledebergplein én omliggende straten waren compleet volgeparkeerd, het bleek effectief quasi onmogelijk om een legaal plekje te vinden. Maar iets voor achten zaten Gwen en ik dus wel degelijk aan tafel en stelden we vast dat het inderdaad net iets duurder en gelukkig ook beter was dan hetgene waar wij meestal voor gaan.

We opteerden, zoals meestal, voor een aperitief, hoofdgerecht en dessert: een voorgerecht hoeft niet, zeker niet omdat het midden in de week was. Bij het aperitief – iets met gember, maar er staat geen kaart online – kwamen er verschillende hapjes. Geen idee meer wat ik precies had als hoofdgerecht, maar lekker was het zeker! Gwen nam een vegetarisch gerecht – Knolselder – hazelnootboter – prei – vin jaune – en was ook zeer aangenaam verrast. En als dessert was er voor mij Chocolade ganache – gezouten karamel – pistache – heel zwaar maar heel erg lekker – en voor haar Rabarber – basilicum – yoghurt – hibiscus.

Goedkoop was het er niet, maar wel onverwacht lekker, want zoiets verwacht je inderdaad niet in Ledeberg.

En verder? We hadden opnieuw een zeer fijne avond met onze standaard babbel over de kinderen, het werk, Latijn in het algemeen…

33 jaar beste vriendinnen and counting, jawel!

Eerste keer Villa Ooievaar van 2022

Vorige jaren kon ik vrijwel elke vrijdag naar Villa Ooievaar omdat ik om 12.05 uur klaar was met lesgeven. In september was ik er nog geweest, en toen maakte ik me al de bedenking dat het misschien niet ging blijven lukken, als mijn rooster zou veranderen.

Yup. Op vrijdag moet ik lesgeven van 8.30 uur tot 11.00 uur en dan van 13.30 uur tot 15.25 uur. Ik ging dan meestal naar huis om even te liggen, want vijf uur grotendeels rechtstaan op het einde van een werkweek, dat vindt mijn rug niet zo fijn.

Sinds nieuwjaar is mijn toezichtrooster echter veranderd en heb ik er nu ook toezicht bij van 11.15 uur tot 12.05 uur. Soms moet ik dan nog kopiëren, soms ging ik gewoon liggen in de ziekenboeg. Heel af en toe reed ik alsnog naar huis om te liggen.

Vandaag had ik een ‘foert’-gevoel: in Villa Ooievaar krijg je meestal je eten binnen de vijf minuten – ze hebben dan ook maar drie schotels – en dan is anderhalf uur meer dan voldoende, als je maar vijf minuten van je werk verwijderd bent. Ik bolde het dus af richting het sociaal restaurant en zag dat het eigenlijk zo goed als vol zat. Maar ze kennen me daar nog steeds, zo blijkt, en ik kreeg een zitplaatsje in de vergaderzaal en een zeer fijne dagschotel.

Een pasta met kaas, hesp en verschillende soorten champignons. Zeer lekker, en eigenlijk, zoals altijd, ook wat te veel.

Het was allemaal zo vlot gegaan en ik zat daar zó op mijn gemak dat ik meteen ook nog een koffie bestelde.

Veertien euro en vooral een heerlijk ontspannen gevoel later stond ik eerst een kwartiertje op toezicht en gaf daarna nog twee uur Tacitus aan mijn zesdes, helemaal chill.

Ik ga dat nog proberen fietselen, zo op vrijdag.

Restaurant fever

Twee jaar geleden, in tempore non suspecto, hadden Bart en ik een vermetel plan opgevat: op ’t gemakje zo veel mogelijk sterrenrestaurants aandoen. Tsja. Het is in de afgelopen twee jaar wat moeilijk geworden, maar bon. In februari 2020 had ik daar een oplijsting van gemaakt, met de links. Nu heb ik gewoon de lijst van Michelin zelf overgenomen, met hun links, en als ge graag wilt weten wat ik ervan denk, dan moet ge maar in de zoekfunctie hier rechts ne keer kijken. Soit, wat we al gedaan hebben, zet ik in het rood.

We hebben nog werk, véél werk. Maar intussen hebben we ook een reservatie bij Castor.

3 MICHELIN sterren:

Zilte (Antwerpen) N
Hof van Cleve (Kruishoutem)

2 MICHELIN sterren:

Brussel:

Bon bon (Sint-Pieters-Woluwe)
Le Chalet de la Forêt (Ukkel)
Comme Chez Soi (Brussel)
La Paix (Anderlecht)

Vlaanderen:

The Jane (Antwerpen)
Castor (Beveren-Leie) N
Nuance (Duffel)
Hostellerie St-Nicolas (Elverdinge)
Vrijmoed (Gent)
La Durée (Izegem)
Bartholomeus (Knokke-Heist) N
Cuchara (Lommel)
La Source (Neerharen)
Slagmolen (Opglabbeek)
Hostellerie Le Fox (De Panne)
Pastorale (Reet)
Boury (Roeselare)
De Jonkman (Sint-Kruis)

Wallonië:

L’Eau Vive (Arbre)
d’Eugénie à Emilie (Baudour)
Château du Mylord (Ellezelles)
L’Air du Temps (Liernu)
La Table de Maxime (Our)

1 MICHELIN ster:

 

Brussel:

Bozar Restaurant (Brussel)
La Canne en Ville (Elsene)
Da Mimmo (Sint-Lambrechts-Woluwe)
Kamo (Elsene)
Le Pigeon Noir (Ukkel)
San Daniele (Ganshoren)
senzanome (Brussel)
La Truffe Noire (Brussel)
La Villa Emily (Brussel)
La Villa in the sky (Elsene)
Wine in the City (Jette)

Vlaanderen:

Kelderman (Aalst)
’t Overhamme (Aalst)
Bistrot du Nord (Antwerpen)
The Butcher’s son (Antwerpen)
Dôme (Antwerpen)
’t Fornuis (Antwerpen)
FRANQ (Antwerpen)
Het Gebaar (Antwerpen)
Kommilfoo (Antwerpen)
Nathan (Antwerpen)
Le Pristine (Antwerpen) N
Colette – De Vijvers (Averbode)
Hofke van Bazel (Bazel)
Eyckerhof (Bornem)
Den Gouden Harynck (Brugge)
L.E.S.S. (Brugge)
Sans Cravate (Brugge)
Zet’Joe by Geert Van Hecke (Brugge)
De Zuidkant (Damme)
Marcus (Deerlijk)
’t Truffeltje (Dendermonde)
Hostellerie Vivendum (Dilsen)
Libertine (Erpe) N
La Belle (Geel)
De Kristalijn (Genk)
Horseele (Gent)
OAK (Gent)
Publiek (Gent)
Souvenir (Gent)
dEssensi (‘s-Gravenwezel)
Michel (Groot-Bijgaarden)
JER (Hasselt)
Ogst (Hasselt)
De Vork van Luc Bellings (Hasselt)
Arenberg (Heverlee)
Couvert couvert (Heverlee)
Innesto (Houthalen)
Hof Ter Hulst (Hulshout)
Boo Raan (Knokke-Heist) N
Cuines,33 (Knokke-Heist)
Sel Gris (Knokke-Heist)
Willem Hiele (Koksijde) N
EED (Leuven)
EssenCiel (Leuven)
De Pastorie (Lichtaart)
Vol-Ver (Marke)
’t Korennaer (Nieuwkerken-Waas)
M-Bistro (Nieuwpoort)
Benoit en Bernard Dewitte (Ouwegem)
Alain Bianchin (Overijse)
Auberge de Herborist (Sint-Andries)
L’Envie (Sint-Denijs) N
Carcasse (Sint-Idesbald)
Centpourcent (Sint-Katelijne-Waver)
Goffin (Sint-Kruis)
Sir Kwinten (Sint-Kwintens-Lennik)
Brasserie Julie (Sint-Martens-Bodegem)
Bar Bulot (Sint-Michiels) N
’t Stoveke (Strombeek-Bever)
Melchior (Tienen) N
Altermezzo (Tongeren)
Magis (Tongeren)
De Mijlpaal (Tongeren)

Wallonië:

Chai Gourmand (Beuzet)
Les Gourmands (Blaregnies)
Maison Marit (Braine-l’Alleud)
Philippe Meyers (Braine-l’Alleud)
Bistro Racine (Braine-le-Château)
Le Pilori (Ecaussines-Lalaing)
Le Château de Strainchamps (Fauvillers)
La Plage d’Amée (Jambes)
Aux petits oignons (Jodoigne)
Héliport Brasserie (Luik)
Arabelle Meirlaen (Marchin)
Les Pieds dans le Plat (Marenne)
Le Comptoir de Marie (Bergen)
Lettres Gourmandes (Montignies-Saint-Christophe) N
Attablez-vous (Namen) N
Le Gastronome (Paliseul)
La Ligne Rouge (Plancenoit)
L’Impératif (Roucourt)
Philippe Fauchet (Saint-Georges-sur-Meuse)
Quadras (Sankt-Vith)
Zur Post (Sankt-Vith)
Au Gré du Vent (Seneffe)
Le Coq aux Champs (Soheit-Tinlot)
Hostellerie Le Prieuré Saint-Géry (Solre-Saint-Géry)
Hostellerie Gilain (Sorinnes)
Le Pré des Oréades (Spa) N
l’Essentiel (Temploux)
Auberge de la Grappe d’Or (Torgny)
Le Cor de Chasse (Wéris)

The Jane

Ik denk dat het dik twee jaar is dat ik probeerde een reservatie vast te krijgen in The Jane op zaterdagavond. Toen ik dan drie maand geleden de kans kreeg voor een zondag, zei ik foert en boekte dat dan maar. Zaterdagavond is fijner wegens de volgende dag lekker kunnen uitslapen, Bart die dan ook wijn kan drinken en mijn pa die we dan niet moeten afzeggen, maar bon.

Het plan was oorspronkelijk om in de vroege namiddag naar Antwerpen te vertrekken voor een museumpje, een wandeling en dan het eten, maar het weer, euh, wilde niet meewerken, om het met een understatement te zeggen.

We hadden nochtans op het moment zelf wel geluk: ik had er een parkeerplaats bij geboekt, maar die ligt toch nog op een paar minuten wandelen. Ze hadden paraplu’s voorzien, maar dat bleek gelukkig niet nodig te zijn.

Enfin, het werd een aangename avond, maar het had voor mij geen wow-effect, om eerlijk te zijn. Ik weet nu al dat ik daar een groot deel van ga vergeten, terwijl ik bepaalde gerechten uit bv. Hertog Jan me wel nog levendig kan herinneren. Maar lekker was het zeker, dat mag ook wel voor dat geld.

Het menu was 260 euro per persoon, de aangepaste sappen, alcoholvrij, nog eens 100 per persoon, jawel. En wat kregen we precies?

Zeekat – sobacha, kokkels yuzu, groene thee
Drank: Passionfruit – Jalapeño, Galangal

*
Grijze garnalen – Old Groendal, Mary V gefermenteerde tomaat
Drank: Mary V – nori, Eastern Scheldt water

*
Hamachi dry-aged – foie gras, aardbei, Japanse pruim, sancho
*
Noordzee tiradito – aji amarillo, radijs, tapioca, bloedsinaas
Drank: Dulse – BRON kombucha
*
Zeeuwse platte oester – chutoro, zeewier, karnemelk, broodmiso
*
Kabeljauw – langoustine, manzanilla, schorseneer, varkenspoot
*
“FLUX” – Kagoshima Wagyu ‘Aylin Hazel’
Drank: Negroni – Rosemary, bergamot

*
Ilper kip – witlof, aardpeer, ‘boudin’, stoofpeer
Drank:  Blackberry – Timut pepper, Fermented cranberry

*
Clementine – schapenkaas, granola, duindoornbes, bergamot
Drank: Wakame – Lime, elderflower

*
Kweepeer – mezcal, PAKT laurier, beurre noisette, manjari

Je moet ook voor de sfeer zijn: vrij ‘rock ‘n’ roll”, met niet bepaald muzak maar eerder beats, of op een bepaald moment Depeche Mode. Ook de bediening is vlot en ietwat ongewoon, en het geluidsniveau was algemeen ook vrij hoog. Tsja. Maar de omgeving, in het Groen Kwartier, is echt prachtig.

Ik ben blij dat we er eindelijk geraakt zijn, maar het hoeft niet opnieuw voor me. We hebben nog massa’s restaurants af te gaan.

 

Eten met de “schoonouders”

Wolf en Arwen zijn nu al meer dan vier jaar samen, als het er al niet bijna vijf is. Zij is hier een deel van het meubilair, hij ginder. Zij gaat mee met ons op vakantie, hij gaat mee met hen: win-win voor beiden, zou ik zo zeggen.

Ik ken haar ouders, Ann en Jarno, natuurlijk als collega’s op school, ik ben er ook al vrij vaak thuis geweest om Wolf af te zetten of op te halen, en dan blijf ik vaak kletsen met Ann. Maar Bart kent hen niet en vice versa. Ja, een goeiemorgen of zo, en een beleefdheidsgesprekje van een paar minuten, maar niet meer dan dat.

We hadden al lang gezegd dat ze hier maar eens moesten komen eten, of Jarno ging een barbecue doen of zo. En toen was er corona. En nog meer corona. En nog wat corona.

Bon, ergens in september legden we onze agenda’s samen en beslisten we om begin december samen ergens iets te eten. Niks speciaals, gewoon voor de gezelligheid en op neutraal terrein, wegens corona en al. Het werd de Griek, tussen beide huizen in, lekker en van een leerling, dus dik in orde.

Het wàs ook dik in orde: het werd een gezellige avond, met een veel te grote mixed grill en een fijne crème brulée, en zelfs nog een koffietje van het huis vanwege de leerling (die thuis zat maar gebeld had en mama had gezegd dat wij daar zaten, vandaar).

Bart heeft vooral met Jarno zitten praten, en dat deed wel eens goed, ja.

In elk geval voor herhaling vatbaar. Ervan uit gaande dat Wolf en Arwen nog samen blijven, maar dat ziet er wel zo uit, ja.

Colmar

Gisteren zijn we met zijn alle gaan eten in de Colmar in Sint-Denijs. We moesten toch Merel oppikken om half twaalf in De Pinte, dus waarom ook niet?

Bij mij was het zeer lang geleden dat ik nog in een Colmar was geweest, en het was dan nog die van Lochristi, voordat hij vernieuwd werd. Bart kende het niet echt, maar wist wel ongeveer de formule.

Die is: je kiest een hoofdgerecht, kiest of je er het voorgerechtenbuffet bij wil, of je voor het dessertbuffet gaat, en je mag onbeperkt soft drinks nemen. Wijn en koffie en zo moet je wel betalen.

De kinderen gingen voor barbecue spare ribs, Bart en ik voor gegrilde beenham, en het waren zeer royale porties, vrees ik. Dat van Merel was dan nog de kinderportie…

Eigenlijk had ik al genoeg gegeten, maar dat dessertbuffet zag er zeer aanlokkelijk uit, vooral dan de nog warme pasteis de nata. Ook de rest liet zich niet onbetuigd.

Zoals de jongens het zeiden: geen standaard restaurant, maar best wel gezellig, en ze zouden het wel zien zitten voor een verjaardag of zo. En dan vooral een kleiner hoofdgerecht nemen :-p

Etentje met Gwen en Erik

De vorige keer dat ik iets ging drinken met Gwen stelden we vast dat het eigenlijk wel leuk zou zijn om nog eens samen iets te gaan eten met de mannen erbij. Datum vastgelegd, en dat was dat.

Enfin, dat was nog buiten een restaurant gerekend, want dat viel wat meer tegen. Uiteindelijk vond Gwen nog een tafeltje in Alain Provist in Sint-Amandsberg, vlak bij hen. Voor ons was het parkeren iets moeilijker, maar bon.

Het werd een gezellige avond met fijne gesprekken, af en toe een stevige discussie en vooral met het gevoel dat er mensen zijn die je al 30 jaar kent, met wie je een half leven hebt gedeeld, en dat je dat nog steeds bijzonder fijne mensen vindt.

Missie geslaagd.

Datenight: Benoit en Bernard Dewitte

Bart had het al lang eens gezegd: dat dit klassieke restaurant met 1 ster al lang op zijn verlanglijstje stond. Vanavond tuften we dus, datenightgewijs, richting Ouwegem-Zingem, in een apocalyptisch decor, zoals de voorgaande foto zegt.

Binnenin was, zoals vermoed, gezellig maar klassiek. Geen heel groot aantal couverts, maar dat hoeft zeker niet, dat houdt de decibels binnen de perken. We gingen voor de vijf gangen, dat was al meer dan voldoende. Ik had er echt wel zin in, maar was ook behoorlijk moe, dus ja.

En het eten? Klassiek, ja, maar verfijnd en vaak wel met een originele twist. Die ster is wel verdiend, denk ik dan zo. Vooral de vis was succulent.

Voor herhaling vatbaar? Goh… Daar is het me net iets te klassiek voor, vond ik. Dan liever nog eens naar Commotie, maar dat blijkt continu uitverkocht te zijn. En vooral: er zijn nog zo veel restaurants die we nog moeten doen…