Geplaatst op

Groot nieuws!

Voor wie mijn twitter en Facebook volgt, komt dit wellicht niet meer als een verrassing: ik loop al weken misselijk en duizelig en hondemoe.

Ik had het eerst echt zelf niet door, en dacht dat ik een maagontsteking of zo had. Ik ben notoir maaglijder en kreeg ze niet echt onder controle met mijn gewone dagelijkse maagmedicatie. Ik kon ook nauwelijks iets binnenkrijgen van eten.  Ik ben echter zelfs nog op weekend geweest, en dat viel verbazend goed mee.

Alleen werd het nadien nog wat erger met die misselijkheid, en dus ben ik uiteindelijk op donderdag 1 april naar de dokter gegaan. Die volgde mijn vermoeden, verdriedubbelde mijn zware medicatie, maar wilde toch voor het zekerste een uitgebreid bloedonderzoek laten uitvoeren. Die vermoeidheid kon ook best aan een ijzertekort of zo liggen.

De volgende middag, de vrijdag voor de paasvakantie, mocht ik bellen voor de uitslag. Alleen was de betreffende dokter er niet, maar wel één van de andere dokters van de groepspraktijk.

“Goh”, zei Filip, “ik wil ook gerust wel de uitslag even met je doornemen hoor. Witte en rode bloedcellen: normaal. Leverfunctie in orde. Nieren prima, pancreas werkt ook uitstekend. En ja, de zwangerschapstest is positief, en..”

“Wablief??”

Ik wist niet wat ik hoorde, en ben erbij gaan zitten. Heel vaag had ik daar al aan gedacht, maar meteen ook weer verworpen: onze twee jongens zijn de prachtige vrucht van een moeizame lijdensweg aan IVF – ICSI. De kans op een normale bevruchting volgens onze gynaecoloog: 1/500.000. Tsja. En nu had er zich toch een dappere tot het einde geworsteld, blijkbaar.

Ik moest slikken. Kinderen, dat was voor mij een afgesloten hoofdstuk. Ik heb er twee, en ben daar dolblij mee. Alle babygerief is al doorgegeven naar mijn jongste broer, ons huis is ingericht op twee, en ik was al blij dat we bijna uit de pampers waren.

Soit, het is welkom. Meer dan. De slapeloze nachten en al het pampergedoe neem ik er dan wel bij 🙂

Vandaag ben ik dus naar de gynaecoloog geweest, met onderstaand beeldje als gevolg. Alles ziet er goed uit, gezond en wel.

En, mochten er lieve leerlingetjes en collega’s zijn die mijn blog toevallig ook lezen: hou het nog even stil op school, wil je? Geef me gerust een vette knipoog om te tonen dat je het weet, maar ik zou het graag daar nog even voor mij houden.

echo

Geplaatst op

Chic

Gisteren was er klassenraad, en ik had er natuurlijk niet aan gedacht om extra fruit mee te nemen. Rond vijf uur stond ik dan ook voor de koekautomaat te twijfelen welke soort wafel ik zou nemen. Roeland, de werkman, passeerde en maakte een opmerking in de trant van: “Héla, da’s wel niet gezond he :-p ” Ik lrepliceerde dat ik honger had, geen tijd had om iets te halen, en dat er niet veel alternatieven waren. Waarop hij me prompt meenam richting de werkplaats en me liet kiezen uit appelsienen, bananen of mandarijntjes. Chic he!

Helaas stond ik een uur later toch weer voor de machine, en heb ik een Luikse wafel met chocolade binnengespeeld :-p

’s Avonds ben ik dan gaan zumbaën, en ik heb het zelfs het hele uur uitgehouden! Ik stond natuurlijk niet te springen zoals het duracellkonijn daar vooraan, maar ik was toch wel trots op mezelf. En zweten!

Thuis heb ik me dan beloond met een lange douche en een rijstpapje, en man, dat smaakte!

Toen ik me overigens deze morgen woog, ben ik drie keer opnieuw op de weegschaal gaan staan: 96,7! Bijna 6 kilo dus, in mijn eigen onofficiële telling :-p

Geplaatst op

Dienstverlening

In het kader van mijn vaste benoeming (na 17 jaar) moest ik een bewijs van goed gedrag en zeden hebben.

Ik dus naar het dienstencentrum hier in Wondelgem. Ik mag bijna onmiddellijk binnen, en word zeer vriendelijk ontvangen. De dame aan het loket neemt mijn identiteitskaart aan, en spreekt heel eventjes een politieagent aan die er net staat (ze zitten aan de andere kant van het gebouw), en even later verdwijnt de agent met mijn IDkaart. Tiens?

Ik wacht een tiental minuten, en dan komt ze heel eventjes uitleg geven: dat een model 2 (blijkbaar voor mensen die met kinderen werken) niet langer bij hen moet aangevraagd worden, maar sinds kort bij de politie. Wanneer ik me probeer te verontschuldigen en zeg dat ik gerust naar het politiekantoor kan gaan, lacht ze het weg: het komt wel in orde, ik moet nog eventjes wachten

Nog een vijf minuten later komt de inspecteur in kwestie terug met een papiertje, en verontschuldigt zich voor het wachten: eigenlijk is het kantoor gesloten in de namiddag, en moet zo’n bewijs op voorhand aangevraagd worden, maar hij had toch eventjes tijd terwijl hij op iets anders stond te wachten.

Als dàt niet chic is!

Bedankt, politie Wondelgem!

Geplaatst op

Kippetjes

Ik ben me in de solden een paar nieuwe beha’s van Marlies Dekkers gaan halen. Eentje ervan heeft drie van de kenmerkende lintjes boven elkaar.

Deze morgen stond ik in mijn ondergoed Kobe aan te kleden.

“Ooh mama, jij hebt een mooie beha! Met hekjes!” Even een nadenkende stilte. “Is dat voor de kippetjes?”

Ik lag dubbel.

Toen ik het ’s avonds aan Bart vertelde, was diens commentaar natuurlijk vliegensvlug: “Nee, voor de konijnen!”

(maar ik geloof dat de uitdrukking eigenlijk alleen maar in en rond Gent gebruikt wordt).

kippetjes

Allez, zo erg is dat nu toch niet?

Geplaatst op

Brugge

Aangezien Bart zijn inmiddels opnieuw geldige rijbewijs enkel in Brugge kon afgehaald worden, zijn mijn ma en ik vandaag dus naar Brugge getrokken.

We zijn eerst het gerechtsgebouw binnengewandeld, hebben het rijbewijs opgehaald en hebben toen de boel verkend. Daarna zijn we ’t stad ingetrokken, gaan winkelen.

We passeerden op weg naar de winkelstraten de Burg, en toen gebeurde het volgende.

Geplaatst op

Aalters

Mijn liefste stuurde me deze link door, en ik moest echt wel lachen.

Of als u moeite heeft om het Aalters te verstaan, hier is een ondertitelde versie, maar met een minder goeie clip:

Het blijkt om een groepje te gaan dat De Predikanten heet, en blijkbaar al een tijdje bezig is.

Intussen kreeg ik te horen van Stijn dat twee van de gasten nog bij mij (in zijn jaar dus) in de klas hebben gezeten, en één ervan herinner ik me zelfs nog behoorlijk goed, al had ik hem helemaal niet herkend.

Aaron, goe bezig gast!

Geplaatst op

Opheldering, jawel

Weet u nog, die rare brief van de politie? Waar ik toen kop noch staart aan kreeg, en al helemaal geen antwoord?

Gisteren heeft de bewuste agent me opnieuw gebeld. Bleek een grote stommiteit te zijn, en pas na veel heen-en-weergepraat is onze frank gevallen hoe het nu precies in elkaar zat.

Het probleem is namelijk het volgende. Mijn auto, de Xsara Picasso, was vroeger van Netlash, maar ik heb die overgekocht toen die einde lease was. De auto is nog lange tijd op naam van Netlash blijven staan, eigenlijk gewoon omdat ik te lui was om alle paperassen in orde te brengen. De kosten werden wel al door mij (of eigenlijk de gezinsrekening) betaald.

Nu, op 17 augustus, een maandag, heb ik eindelijk alle stappen ondernomen: ik had de auto de week voordien laten nakijken in de garage, op die maandag ben ik naar de keuring geweest, naar de verzekering gereden voor alle papieren, een nieuwe nummerplaat gaan halen, en dat was dat. Dàcht ik toch.

Bart had de week voordien, vrijdag de 14de, de auto nog gebruikt voor iets van Netlash, en toen een parkeerboete opgelopen. Netjes betaald, daar niet van.

De agent zat echter met een probleem: blijkbaar was de oude nummerplaat volgens de Dienst Inschrijvingen Voertuigen uit roulatie gehaald op 11/08, en was de boete dus op een auto die rondreed met ongeldige nummerplaat.

Unk?

Dat kon toch helemaal niet?

En toen klaarde het op. De formulieren voor een aanvraag voor een nieuwe nummerplaat worden ingevuld op het verzekeringskantoor. Manueel, met zo van die kottekes. En wellicht heeft de computer toen de 7 gelezen als een 1, waardoor de oude nummerplaat zes dagen eerder verviel, en al de rest zes dagen eerder was ingegaan. Geen kat die daarop zou gelet hebben, als er intussen geen boete was geweest.

De agent kon zich daarin vinden, want dat leek zowat de enige plausibele oplossing. Hij wilde nog even verifiëren met mijn verzekeringsagent, en of ik dan de dag daarna even op kantoor kon langskomen? Het moest een officieel verhoor zijn aangezien hij al een procesverbaalnummer had aangemaakt, en dat kon niet per telefoon.

Zucht. Ik vandaag dus na het examen naar Ekkergem, om het nog even uit te leggen. Na een kleine vijf minuten wachten stond er een piepjong, niet onknap agentje voor me. Dat hij het even besproken had met zijn chef, en dat ze de hele zaak gewoon gingen laten vallen, want dat alles wat ik zei bleek te kloppen.

Allez bon. Moest ik me daarvoor zo haasten richting politiekantoor, aan de andere kant van ’t stad? Een telefoontje was wel zo makkelijk geweest, nee?

Soit, het mysterie is tenminste opgelost.

Geplaatst op

Griezelig!

Vandaag, donderdag dus, stonden er hier heel plots twee mannen voor mijn deur. ’t Is te zeggen, ik was net Wolf naar school gaan brengen en was even blijven hangen wegens de komst van Sinterklaas en zo, en toen ik terugkwam stonden er al ladders in mijn achtertuintje, en waren ze materiaal aan het uitladen: na anderhalf jaar eindelijk werden de goten vervangen!

Vooral de goot boven mijn bureau/veranda was er slecht aan toe: ze liep totaal niet meer door, waardoor ze continu overliep en al het houtwerk verrot was. Aan de zijkant was ze zelfs gescheurd, wist de dakwerker me te vertellen.

Ik zat in mijn bureau en keek ernaar. Ik moest daarnet zelf lachen met mijn commentaar, niet te hard op letten dus.

Aangezien ze over de veranda heen moesten werken, werden twee immens lange ladders aangesleept, heel schuin gezet, en brachten ze op die manier het materiaal naar boven. Het glazen dak werd afgeschermd met een aantal OSBplaten (bijna had ik USB geschreven). Ze klauterden (al is ‘lopen’ meer op zijn plaats: ze blijven rechtop alsof ze op een trap stappen) ook met een zware plank met ijzers naarboven.

Dat werd blijkbaar een loopvlak, ofte een rietdekkersstelling.

In ieder geval is het bijzonder griezelig om onder te zitten, en ik ben dan maar alle mogelijke andere dingen gaan doen, die NIET in mijn bureau moesten gebeuren.

Geplaatst op

Rolls Royce

Op dinsdag moet ik pas beginnen werken om 10.10u, en dus had ik alle tijd om de kinderen naar school te brengen. Bart gaf ons een zoen, en ging de deur uit rond 7.45u. Ik hoor hem buiten gaan, en ietsje later opnieuw binnenkomen. Tiens, dacht ik, die is iets vergeten. Hij komt echter met een grote grijns opnieuw de keuken binnen, en zegt: “Goh, er staat een Rolls Royce voor de deur, mét chauffeur!” Unk? Ik met de kinderen naar buiten, en effectief: een Rolls Royce Phantom, zwart, groot, chique, met chauffeur in strikt pak, en nummerplaat 001.RR.

Rolls

Blijkt een promotiestunt te zijn voor de lancering van autokanaal.be, waarbij Bart de hele dag beschikking had over die Rolls, en waarbij ze hem ook eventjes gevolgd en geïnterviewd hebben.

Wijs, he!

Geplaatst op

Quiz

Elk jaar organiseren een aantal enthousiaste collega’s bij ons op school (Atheneum Mariakerke) een quiz. Elk jaar opnieuw is het een groot succes, zodanig zelfs dat hij al weken op voorhand volzet is. Vorig jaar ben ik de avond zelf opgedoken, en heb me aangesloten bij een groepje leerlingen dat maar met drie was. Ik heb me toen ongelofelijk goed geamuseerd, en we eindigden toch in de eerste helft.

Dit jaar had een collega me een week op voorhand aangesproken: haar man deed ook mee, met drie vrienden, maar een van hen had moeten afzeggen. Of ik niet wilde meedoen in zijn plaats. Dat leek me een goed idee, en gisterenavond leidde ze me dan ook naar een tafeltje met drie heren. Ze kwisten, net als ik, wel vaker, en dat was er ook aan te merken. Ik amuseerde me opnieuw echt wel, en we leken het ook niet al te slecht te doen. Groot was onze verbazing dan ook toen we in de pauze aan de leiding bleken te staan. Yay!

Uiteindelijk zijn we erin geslaagd ook de volgende rondes ons niveau aan te houden. Met enige trots kan ik u dan ook melden dat ik, samen met mijn Bart, de collega in kwestie en haar kwissende man mag gaan eten bij de Italiaan, op kosten van de kwisorganisatie. En meteen ben ik opnieuw gevraagd om volgend jaar weer samen te kwissen 🙂