Microklimaat

Soms lijkt Wondelgem een microklimaat te hebben. Ik heb dat al vaker gedacht, maar donderdag was ik blijkbaar niet de enige.

Ik werk vijf kilometer verderop, in Mariakerke. Na school was ik nog even een hoop gerief gaan afzetten in de kringloopwinkel, dan wol gaan kopen en uiteindelijk nog de solden van de plaatselijke kinderwinkel onveilig gemaakt (dure merkkleren, maar 50% kan tellen!)

Enfin, het was koud, maar dat was het zowat. De zon scheen nog net niet, het was best aangenaam. Toen ik naar huis reed en bijna thuis was, zag ik dat het landschap veranderde: er lag sneeuw in de bermen en de tuinen! Môh! Aan de school van Wolf lag de weg alweer spiegelglad door, jawel, een laagje sneeuw! En in Mariakerke was er helemaal niks gebeurd!

Bij de bakker vroeg ik even wanneer het gesneeuwd had, en dat bleek rond de middag te zijn. En ik was blijkbaar niet de enige die er verbaasd over was: er had die dag nog al iemand naar de sneeuw gevraagd, iemand uit Evergem (drie kilometer in de andere richting) waar de zon de hele middag had geschenen.

Nu vraag ik u: is dat bizar of wat?

Rolluikriem

Kijk, ik had het al eens zitten denken, maar nu ben ik het zeker: ik heb een geheime weldoener!

Eén van de klusjes hier in huis die ik al lang eens moest doen, was het vervangen van de rolluikriemen in de woonkamer. Ze vitselden (?) uit, geraakten klem, en zorgden ervoor dat de rolluiken eigenlijk nauwelijks gebezigd werden. Ik heb al nieuwe riemen klaarliggen, maar het kwam er maar niet van.

Nu, met die extreme (toch voor onze streken) koude buiten, heb ik de rolluiken neergelaten. Probleemloos, zonder na te denken. Deze morgen, bij het opnieuw optrekken, viel het me wel op dat ik geen problemen had. Tiens.

Tiens.

En effectief, de riemen zijn vervangen. Huh? Ofwel zit ik met een gat in mijn geheugen, dat ik het ooit eens gevraagd heb aan een werkman, ofwel heeft iemand dat zonder mijn weten gedaan.

Ik vermoed mijn schoonvader, tijdens één van de babysitsessies op een ziek kleintje. Maar hij heeft niks gezegd.

Enfin, wie het ook is: bijzonder hartelijk bedankt, het is een grote verbetering!

(Oh, enne, de riem van het rolluik op de jongenskamer is nog veel erger. Ik zeg het maar even.)