Spelen in oma’s tandartsenstoel, wij deden destijds ook niets liever: op en neer, spuiten met water, met lucht, en achter elkaar aanzitten met de boor. Al denk ik dat zij dat laatste (nog) niet hebben gevonden.
Euhm…
Picture that didn’t make the cut:
Roze beer, 3 maanden
Dit pakje heb ik gekregen, en toen ik het haar voor het eerst aantrok, heb ik toch wel vijf volle minuten staan lachen, tot Merels grote verbazing.
Zeg nu zelf: dit is toch Anne Geddes meets de Troetelbeertjes?
Woensdag
Vandaag naar Eeklo gereden, op halfjaarlijkse controle bij de oogarts. Merel was nog diep aan het slapen, en ik heb haar wakker moeten maken om haar te verversen, in de maxicosi te leggen en te vertrekken. In de auto lag ze netjes rond te kijken, maar bij de dokter besloot ze dat het etenstijd was, en dat ze absoluut geen zin had om te wachten.
Ik heb haar na de consultatie – alles in orde, trouwens – dan maar in de wachtzaal eten gegeven, kwestie van het gebrul te stoppen.
Daarna ben ik naar mijn oma gereden, heb daar een dik half uur fijn gekletst, ben nog even binnengesprongen bij mijn ouders (ik passeerde op 100 m van hun deur), heb de baby geshowd op het kantoor van mijn broer, ben naar de Suprabazar gereden om cadeautjes, en daarna naar huis gesprint. Net op tijd voor de jongens die van school kwamen. Viskroketjes gebakken (je had hun verlekkerde gezichtjes moeten zien), cadeautje ingepakt, mezelf en de kinderen ingepakt, en een paar straten verderop Wolf naar een verjaardagsfeestje gebracht. Mooi meegenomen: Kobe mocht ook blijven! En nee, daar was geen voorbedachten rade in het spel, ik wist niet dat Ralph een jonger broertje had, en ik kon Kobe toch moeilijk thuis laten? Weer naar huis gewandeld (met een paar perikelen met een sleutel die op geen van beide deuren paste, geen idee waar die dan wel van is), her en der blijven kletsen, baby gevoed, kinderen opnieuw opgehaald, en toen was plots de dag al voorbij. Môh!
En ik was moe! Nog meer môh! Of toch niet?
Rozen
Deze middag gingen we eten met de familie van Bart, om de geboorte van zijn metekindje Liv te vieren. Beschouw het als een doop, maar dan zonder doop :-p
Ik ging eerst de kinderen afzetten bij mijn ouders, en liep nog even de bloemenwinkel binnen voor een boeketje voor mijn schoonzus. Om eerlijk te zijn, veel hadden ze niet meer, en dat gaven ze ook zelf toe. Ze sloten namelijk voor een weekje Schotland, en hadden dus uiteraard geen bloemen meer ingeslagen. Ik kon nog wel een boeketje prachtige crèmekleurige tulpen krijgen. Verder stonden er ook nog prachtige langstelige donkerrode rozen, maar zoals de verkoper zelf zei: ze waren al te ver open om nog te verkopen, maar stonden zo mooi als aankleding in de winkel. Ik ben daar hoedanook zot van, en wilde dus één van die rozen kopen. De winkelier lachte, en gaf me meteen een gans boeket mee. Zomaar. Hij kon ze toch niet verkopen, dus waarom niet. Ik kon er maar deugd van hebben, zei hij.
En dus sta ik hier nu niet met één enkele rode roos, maar een gans boeket, met bloemen van tien centimeter doorsnee. En ik geniet er des te meer van, omdat ik ze zomaar met de glimlach gekregen heb. Gek hé.
Sneeuw
Just for future reference, dat ik mezelf nog geloof als ik zeg dat er hier toen in december 2010 zoveel sneeuw lag.
Massage for life
Als u intussen nog niet weet dat Studio Brussel opnieuw zijn actie Music For Life aan het voeren is, dan woont u ofwel op een andere planeet, ofwel heeft u zich laten insneeuwen met enkel de basisbenodigdheden.
Feit is, dat ik na al die jaren wel een beetje uitgekeken ben op de formule. En dat ik het een beetje beu ben, al die acties For Life. Pas op, ik sta er uiteraard wel achter, maar het is wat teveel van het goede, nee?
Nochtans is er een actie die ik wel bijzonder tof vind, zeker als je nog geen eindejaarscadeautje hebt: massage for life! Een vriendin van me is professioneel vroedvrouw/masseuse/relaxatietherapeute en nog wel zo’n paar epitheta, gespecialiseerd in zwangerschaps- en babymassage. En zij heeft nu de actie op poten gezet dat ze, voor elke massage of cadeaubon vandaag, morgen en overmorgen, een deel naar MFL stort. Of hoe je ook individueel iets kan bijdragen.
Ga kijken naar haar aanbod op haar website, en doe er iets mee. Ideaal voor de feesten, en je hebt er nog een goed gevoel bij ook!
Bloemen
En toen werd er aangebeld rond vier uur, en bleek er via Fleurop totaal onverwacht een boeket te zijn voor Mereltjes geboorte. Zalig!
En natuurlijk had ik net gisterenavond zelf witte rozen gekocht, Murphy waardig. Nu goed, dan staan er maar extra bloemen in huis. Ik geniet daar toch gigantisch van 🙂
Roodborstje?
Tegenwoordig is er nog een nieuw liedje toegevoegd aan het avondlijke repertoire, nl. Roodborstje. Alleen moet ik het zingen met ‘Mereltje’, om redenen die voor zichzelf spreken, dacht ik zo. Blijkbaar is er ook een versie die gezongen wordt door Kaatje, maar daar is de tekst anders. Zoals ik het geleerd heb, gaat het zo:
Roodborstje tikt aan het raam, rin, tin, tin,
laat mij erin, laat mij erin.
’t Is hier zo koud en zo guur naar mijn zin,
laat mij erin, rin tin tin.
’t Meisje deed open, het beestje kwam snel
binnen was ’t beter, de guit wist dat wel.
Maar toen de lente weer kwam, rin, tin, tin,
vloog hij het bos weder in.
De versie van Kaatje gaat als volgt:
Roodborstje tikt tegen ’t raam, tin, tin, tin,
Laat mij erin, laat mij erin.
’t Is hier te guur en te koud naar mijn zin,
Laat mij erin, tin, tin, tin.’t Meisje deed open en strooid’ uit haar schoot
Kruimeltjes suiker en kruimeltjes brood.
Dat was het roodborstje wel naar de zin,
Vloog toen het bos weder in.
Zouden dat regionale verschillen zijn? Iemand een idee?
Hoe het wél moet…
Kijk, dit moet me even van het hart: een fles champagne of wijn is géén goeie bedanking!
Bart gaat heel regelmatig gaan spreken voor diverse gelegenheden. Is het iets commercieels, of gaat het uit van een commerciële organisatie, dan laat hij zich daarvoor betalen. Dat spreekt voor zich: tijd is geld, en hij heeft er ook de nodige voorbereiding aan.
Hij gaat echter ook regelmatig spreken op hogescholen en in diverse opleidingen, waar hij doorgaans niks voor vraagt, omdat daar weinig budget voor is.
Hij krijgt vaak een bedanking, meestal pro forma, in de vorm van een fles wijn of champagne. Nice, maar wij drinken geen champagne, enne… Kan het nóg onpersoonlijker? Er is natuurlijk niks makkelijkers dan gewoon een strikje rond een fles te doen en af te geven. Klus geklaard. Yay.
Zelf maakt hij soms de opmerking dat ze hém eigenlijk geen cadeau moeten geven, maar wel zijn vrouw, die door de lezing hem toch maar weer een avond moet missen. Daar heb ik uiteraard geen bezwaar tegen, en inderdaad, soms is het een mand met streekproducten, of iets van chocolade of zo.
Maar donderdag waren we beiden zeer aangenaam verrast: hij was een gastles gaan geven in Leuven, en die mensen hadden er echt hun werk van gemaakt! Hij kreeg een verwenpakket, speciaal op maat: zes verschillende soorten speciale koffie – echt wel lekker, ik geniet er volop van – met speciale chocolade erbij, een voorleesboek voor de kinderen, en een klein flesje champagne voor de geboorte van Merel. Oh, en een hele leuke touch: een blikje Nalu, Barts favoriete oppepper.
Diep moet je niet graven in Barts twitter of blog om te weten dat hij kinderen heeft, net opnieuw vader is geworden, en dat hij een koffiefan is. Maar het is de moeite die ze gedaan hebben, die het zo leuk maakt: je voelt je tien – wat zeg ik: honderd – keer meer geapprecieerd dan met een fles champagne.
Dus, lieve organisatoren: als je nog eens een evenement (wat voor soort dan ook) op poten zet, denk dan even na wat je de mensen geeft, zeker als ze gratis langskomen voor jou. Is een klein beetje moeite teveel gevraagd?
En sorry tegenover onze vrienden: jullie krijgen de komende jaren, als we bij jullie op bezoek komen, een fles champagne als cadeautje. We moeten toch iéts met al die flessen in de berging?