Honderd

omavanzomergem

Mijn grootmoeder is honderd. Jawel.

Een eeuw. Geboren in 1911. Getrouwd in 1936, nog voor de tweede wereldoorlog, stel je voor.

Tien kinderen op de wereld gezet, waarvan er zes zijn blijven leven tot ze volwassen waren. Vijf leven er nog steeds, twee zijn gescheiden en (de ene al jaren) samen met een andere partner, de rest is nog steeds bij hun eerste.

Dertien kleinkinderen, waarvan de meesten intussen ook al getrouwd en/of samenwonend zijn. Eentje is intussen ook alweer gescheiden, de rest doet het blijkbaar nog prima.

Twaalf achterkleinkinderen en een dertiende voor elk moment, tussen acht jaar en tien maanden.

Vandaag waren we allemaal bij elkaar, om feest te vieren. Er werd gespeecht, er werd gezongen, er werd gegeten en gedronken, en we zagen dat het goed was.

En oma? Ik denk dat die trots was op wat zij allemaal veroorzaakt had. Ze liet het zich in elk geval allemaal welgevallen, at stevig door, liet de wijn smaken, en zat zonder bril de speech na te lezen die een van haar zonen geschreven had.

Mijn oma, da’s een taaie. Echt waar.

(de foto is van in april, want ik had mijn fototoestel niet mee)

VZW Legia – Forum voor Ijzertijdstudie

Geef toe, de titel is niet echt uitnodigend. Zelfs niet voor mij, die nochtans in die branche zit.

Maar deze avond gaven ze een lezing die, weliswaar wat lang, toch zeer boeiend was. Er was amper 25 man, maar wat me wel opviel, was dat ongeveer de helft daarvan jonger dan 30 was.

Ik ben trouwens meteen lid geworden, compleet met abonnement op hun tijdschrift. Dat overigens zeer professioneel oogt, helemaal niet knullig, zoals vaak het geval is.

Ze willen nu ergens een terrein aankopen, om daar dan een reconstructie van enkele Gallische huizen te bouwen, en daar dan historische evocatie te doen. Lijkt me vreselijk wijs.

Op zaterdag 21 januari geven ze daarom in Destelbergen een Gallische avond: Keltische livemuziek, breughelmaaltijd, nog meer livemuziek, en een afterparty. De opbrengst ervan gaat naar voornoemd project. Ik weet in elk geval al wat ik die avond ga doen, en ik hoop dat ik zoveel mogelijk leerlingen, vrienden en kennissen kan optrommelen, want ik ben deze vereniging wel genegen. Folkies, Latinisten, oudleerlingen met behoefte aan een reünie: u weet wat u te doen staat!

Hey, ’t zijn Romeinen en Galliërs!

http://www.legia-forum.org/

Opruimen

Omdat we vanavond een paar vrienden op bezoek hebben om iets te drinken, moest ons huis opgeruimd worden. Niet dat het niet proper is, dat wel, maar het is nogal… rommelig :-p Mijn bureau is daar nog het ergste voorbeeld van. I know, I know…

We hebben een hoop rommelhoekjes in de woonkamer opgeruimd, de kinderen hebben hun speelgoed aan de kant gedaan, en ik ben aan dat bureau van me begonnen.

bureauvoor

En dan moet ik nog, als ik heel eerlijk ben, toegeven dat ik al een hoop gerief had opgeruimd in de loop van de week. Ik had er dus wel wat werk aan…

Intussen was de woonkamer volledig in orde, en zaten de jongens tv te kijken.

living1

living2

Ik geniet er dus enorm van hoeveel klaarder en zonniger onze woonkamer is geworden na de verbouwing.

Ik gaf Merel een banaan, ruimde verder papieren op, adresseerde brieven aan de sint, en deed verder aan dat bureau. En toen werd het uiteindelijk dit:

bureauna

Met zelfs een afgestofte en gesnoeide bonsai.

Laat dat volk maar komen!

Hartverwarmend

Leerlingen kunnen toch soms kiekens zijn. Maar als ge even nog iets gaan regelen zijt, en ge ziet bij het binnenkomen van uw klas zestienjarigen het volgende op bord staan, wel, dan weet ge dat ge toch ergens wel goed bezig zijt. Ook al slaat ge hen met de toetsen om de oren, en maakt ge het hen niet gemakkelijk.

Lieverdjes, ik zie u ook graag!

schoolbord

Olifantje

De knutselwerkjes waar de kinderen soms mee thuis komen, ik sta daar versteld van! Die kleuterjuffen hebben niet alleen een grenzeloze inspiratie, ze moeten er zelf toch ook verdomd veel tijd insteken!

olifant

Neem nu dit olifantje van Kobe. Het enige wat ik had moeten meegeven, was kleurrijk papier. Combineer dat met een ballon, behangerslijm, wat rood tekenpapier, twee oogjes en vier plastieken potjes, en voila!

Ik, ik vind dat knap.

Rozen

En toen kwam Bart deze middag thuis van de winkel met twee boeketten rozen, veertig in totaal. Zomaar. Omdat hij me graag zag. Lief hé!

40rozen

Lente?

Ik vind dat ongelofelijk: het is twee november, en we lopen in onze tshirt buiten.

Maandag zijn we, nadat we ons in het huisje hadden geïnstalleerd, enkel nog even op verkenning gegaan. Gisteren hebben we in de voormiddag gezwommen, en in de namiddag Heroica gespeeld, en even tot aan de kinderboerderij en de bijhorende speeltuin gewandeld, en dat was het dus zo’n beetje.

Deze morgen moest Merel echt nog wel slapen, en dus ben ik met de jongens gaan zwemmen, tot we alledrie doodop waren en een half zwembad hadden ingeslikt. ’s Middags waren het boterhammen met een omeletje, omdat we pizza wilden eten en je die enkel maar ’s avonds kan krijgen. En deze namiddag zijn we dan, rond een uur of vier, na Merels middagslaapje, gaan minigolfen. De jongens zijn daar stapelzot op.
We hadden oorspronkelijk wel degelijk onze jassen aan, maar die hebben we snel uitgespeeld, want het was écht veel te warm. Bizar, bizar, maar wel heerlijk 🙂

De dag dat ik trouwens een normale foto van mijn jongens kan trekken zonder dat ik daar een half uur voor moet zagen, stuikt den hemel in. Serieus. Er steekt altijd wel eentje zijn tong uit of zo.

CP1

CP2

CP3

CP4

CP5

CP6

CP7

CP8

Logéetje

Straks komt hier een klein dametje van drie jaar logeren. Een alleenstaande vriendin laat de ramen in haar huis vernieuwen, waardoor straks alles onder het stof zit, en vooral ook zo goed als geen enkele kamer meer luchtdicht is. Daar kan ze moeilijk haar dochtertje laten spelen, en nog minder laten slapen.

En dus neem ik straks, als ik klaar ben met werken, Bo mee uit de kleuterschool die bij onze school hoort. We gaan dan samen de jongens halen, nog wat later Merel, en dan zal ik met vier kinderen aan tafel zitten. Ze mag bij Merel op de kamer slapen, daar staat een groot logeerbed.

Wolf en Kobe kijken er al enorm naar uit, naar dat extra kleine meisje in huis. Vooral omdat Bo allesbehalve op haar mondje is gevallen, en heel erg goed weet wat ze wil en niet wil.

Ergens hou ik ook mijn hart een beetje vast. Want vier kinderen, da’s toch nog net iets meer dan drie. En ik ben dat vooral ook niet gewoon. Maar ergens kijk ook ik er wel naar uit 🙂

Affront

Ik werd daarstraks – de hele conversatie zal ik u besparen – door een van mijn leerlingen ‘een vrouw van middelbare leeftijd’ genoemd. Zonder veel acht of bijbedoelingen overigens, heel ernstig tijdens de les, het ging over sociale patronen bij de Romeinen.

En ja, ik weet wel dat ik voor een gast van 15 oud ben, dat ik heel gemakkelijk hun moeder zou kunnen zijn, maar toch… Ik had nog steeds de illusie dat ik er goed uitzag voor mijn leeftijd, en ik ben NOG STEEDS geen veertig.

En dan… sta je daar dus met je mond vol tanden, een grijns op je gezicht, en een schaapachtig kijkende, zich verontschuldigende tiener. Alsof hij eraan kon doen :-p

Zwembadje

Dat weer, dat is toch onvoorstelbaar? Ik geniet er gigantisch van, en ik niet alleen!

Wolf kwam vandaag vragen of ik soms het zwembad wilde opzetten. Niet dat het zo gigantisch groot is, maar er kruipt toch behoorlijk wat water in, en vooral: het koelt enorm snel af  ’s nachts, het is per slot van rekening eigenlijk herfst… De ganse zomer is het niet buiten geraakt: het is nooit lang genoeg warm geweest en gebleven, helaas.

Maar toen viel mijn euro: ik had nog een klein miniplonsbadje staan! Ik ben in de puinhoop die mijn garage is, gedoken, en heb wonder boven wonder dat zwembadje teruggevonden.

De jongens hebben er toch wel een paar uur in gespeeld. In de late namiddag kwam mijn nicht nog langs met haar twee meisjes, en ook die hebben er in zitten plonzen, terwijl wij in onze bikini in de zon lagen te genieten van de warmte.

Heerlijk, toch?