366 – 13 maart
En toen was ze boos omdat ze mijn handtas niet kreeg
Merel speelt met Skylanders
Als de jongens aan het spelen zijn, wil Merel altijd meedoen. Gisteren waren ze op de Wii aan het spelen met de Skylanders. Dan mag ze niet aan de figuurtjes zelf komen, en dan neemt ze maar de kaarten die erbij horen. Ze komt ze aan mij geven, aan Wolf, legt ze in de zetel, en daarna weer in de bak. En dan alles opnieuw.
Kind & Gezin vijftien maanden
Ook al is ze bijna zestien maanden ondertussen, onze kleine Merel, ze kreeg vandaag haar laatste reeks spuitjes voor vijftien maanden.
Uiteraard werd ze ook gewogen en gemeten: 81 cm, en 11,150 kilo, blijkbaar een perfect gemiddelde. De dokter vond haar zeer levendig en attent, maar Merel vond het niet leuk dat er in haar oren werd gekeken, of dat de stethoscoop zo koud was, en begon te huilen. Een stapdemonstratie (nodig om te kijken of haar heupen wel normaal bewegen) zat er totaal niet in, alleen de armen van mama konden troost brengen. Helaas volgden er toen nog twee spuitjes, zodat Merel al helemaal begon te brullen.
Ik zette haar op de grond, en Mies bleef brullend staan. Van zodra ik aanstalten maakte om haar iets te geven of haar te willen pakken, brulde ze nog harder. Zowel de dokter als de verpleegster moesten lachen: zo klein, en toch al zo koppig en vastberaden. Pas toen ik haar een beestje gaf, plooide ze, en liep ze op me toe. Haar manier van lopen werd overigens goed bevonden, dank u.
Ze klom op een stoel, ik wikkelde haar in een dekentje, en toen zat ze parmantig te lachen, en charmeerde meteen compleet de verpleegster. Klein ding.
Maar gelukkig is alles dus dik ok.
366 – 27 februari
Mereltje
Onze kleine meid is serieus aan het veranderen de laatste tijd. Ze kan meer, ziet meer, verstaat meer, en wil vooral meer. En dan vooral meer zelf doen.
Ze loopt nu al een tijdje. Haar eerste stapjes had ze op haar verjaardag gezet, maar toen was de haast er een beetje af, en bleek het nog altijd makkelijker om te kruipen. Sinds een paar weken kruipt ze enkel nog als het om te spelen met haar broers is, verder stapt ze altijd en overal. Een goeie week geleden is ze ook begonnen met trappen kruipen. Ik weet niet waar ze het haalde, maar plots wou ze alleen de trap op om te gaan slapen. We laten haar maar betijen, want ze is zo ongelofelijk trots als ze bovenkomt. Dat mama of papa dan vlak achter haar aan lopen, dat deert haar niet.
Daarstraks heb ik wel goed moeten lachen met haar. De jongens zaten al in bed, maar Mies was duidelijk nog niet moe. Ik heb ze dan maar bij mij gezet, en beginnen was opvouwen. Daarop wou ze meehelpen, zodat ik ze op een stoel aan de tafel heb neergepoot, en af en toe een hemdje of een onderbroek in haar handjes heb gestoken. En ze deed dapper mee: telkens ik een kledingstuk schudde om het recht te krijgen, schudde ze mee, en dan begon ze zogezegd mee te vouwen. Af en toe moest ik eens wisselen.
Ze speelt geregeld in de schuif met bekers en borden. Gisteren had ik een groen bordje op haar plaats gezet, en toen nam ze het eraf, ging naar de schuif, koos zorgvuldig de bijhorende groene beker, en zette die toen allebei terug op haar stoel. En gij nu!
Opruimen doet ze ook als de beste, en heb ik haar niet hoeven leren. Ze kan geen papiertje zien liggen, of het moet weg. Als ze zelf weet waar iets moet liggen, zal ze dat dan ook op zijn plaats leggen. Afval moet in de vuilbak, maar mama (of papa) moet helpen, want ze kan nog niet alleen de kastdeur openen. Daarstraks kwam ze parmantig aanzetten met de vuile sokken van Kobe, en stond met een vragend gezichtje naast me. Ik heb haar dan maar de wasmand in de garage getoond, en fier als een gieter gooide ze de sokken erin. Ook stoelen moeten netjes op hun plaats geschoven zijn, ze kan er niet tegen als dat niet het geval is.
Ik herinner me dat Wolf dat ook deed, alleen is dat niet blijven duren, helaas. Hoe lang zou zij het volhouden?
366 – 26 februari
Wolfloos
Wolf is voor twee daagjes op kamp. Gisterenavond is hij vertrokken, morgenmiddag komt hij al terug.
Kobe en Merel genieten ervan. Pas op, ze missen hem, dat heb ik al gemerkt, maar het is duidelijk dat Wolf de regulator is hier in huis. Zeg gerust: baasmaker. Wolf bepaalt welke spelletjes er gespeeld worden, gaat Kobe helpen met een puzzel, of werkt het kamp af dat Kobe beginnen maken is met kussens en dekens.
Vandaag heb ik de twee kleintjes prachtig zien samenspelen. Kobe maakte een bedje, en Merel ging erin slapen. Ze joelden, deden onnozel, en lachten zich te pletter.
Maar deze avond vroeg Kobe wanneer Wolf terug naar huis kwam. Want ja, hij miste zijn grote broer.
Toch mooi he, als ze zo samenhangen?
366 – 25 februari
Merel bij de kapper
Het lijkt wel een titel van een Tiny-boekje :-p
Merel haar haar was echt lang aan het worden, toch achteraan. Vooraan viel het nog mee, en was het ook gewoon sluik. Achteraan krulde het enorm en was het een pak langer: als je de krullen rechttrok, tot ongeveer midden haar schouderbladen. Het resultaat was dat ze rondliep met een nekmatje, en dat het er niet erg verzorgd uitzag. Bovenaan stond ook nog wat van dat pluizige babyhaar.
Tijd voor de kapper dus. Mijn vaste kapster sinds jaar en dag, aan de andere kant van Gent wegens nog uit mijn studententijd, zag het wel zitten om het te doen. We hadden afgesproken dat ik haar zou bellen als Merel eens echt goed gezind was, en flink uitgeslapen. Vandaag was dat het geval en had Marie-Jeanne ook wel wat tijd, dus ik Merel in de auto geladen en naar Sint-Amandsberg.
Ik hield mijn hart vast, want we wilden het kind niet met een kapperstrauma opzadelen: Marie-Jeanne ging wel zien hoe ver ze ging geraken, desnoods kwamen we volgende week maar terug, en lieten we ze nu half geknipt. Merel heeft namelijk niet graag dat je aan haar haar komt, vandaar.
Maar nee hoor. Merel zat op mijn schoot, en via een grote spiegel kon ze in de gaten houden wat MJ aan het doen was, en dat was blijkbaar wel intrigerend. De kapster is erin geslaagd om Merels haar achteraan netjes bij te knippen, overal het gepluisde haar weg te halen, en er zelfs een beetje van een carrécoupe in te steken. Dik in orde.
Mereltje ziet er nu wel anders uit, en haar krulletjes zijn grotendeels verdwenen, maar die komen wel terug. Hoop ik dan toch. Het is in elk geval properder en makkelijker om te wasssen.
