Acta Diurna de muliere ludenti
Ik heb net het menu voor kerstavond opgesteld. Enkel mijn ouders en wij twee, vier personen dus. Daar kon ik me al eens voor laten gaan, vond ik zo.
– foie gras met uienkonfijt en geroosterd rozijnenbrood, met Hanepoot (zoete witte wijn) , als aperitief
– aspergemousse met gerookte zalm en lompviseitjes
– halve kreeft in vanilleboter, met sla, zwarte tagliatelli en diverse soorten brood
– tiramisu van peperkoek en peer
– espresso met pralines
Wat denken jullie?
Ik heb echt een wijs product gevonden 🙂
Ik zeg al lang dat ik compleet ben uitgekeken op glasgordijnen, ofte van die voile toestanden zodat de mensen niet kunnen binnenkijken. In de keuken en de gang heb ik ze al afgeschaft, net zoals op de kinderkamers. In de living wil ik toch graag een béétje privacy, en vooral in de badkamer kan je niet echt zonder, zeker als die badkamer uitkijkt over twee straten (we liggen op een hoek).
Ik zeg al even lang dat ik, zodra de nieuwe badkamer er is, van die folie ga hangen die het effect geeft van gezandstraald glas. Ik weet het, er zijn esthetisch gezien nóg mooiere dingen, maar dit is praktisch, haalbaar en betaalbaar. Alleen had ik wat schrik om die op te hangen: wat als ik het niet goed krijg? Als het dan toch absoluut mijn ding niet blijkt te zijn? Als die folie niet waterbestendig is? Als ik het er om één of andere reden weer moet af halen?
Wel, ik heb de oplossing gevonden: elektrostatische folie! Jawel, die folie blijft lekker vanzelf plakken, en is er even makkelijk weer af te halen. Denk maar aan het vervelende elektrostatische effect bij vershoudfolie. Je haalt een beschermend laagje van de folie, maakt je venster nat, plakt de folie ertegen, wrijft er alle bubbeltjes en waterrestjes uit, et voilà ! Hangt het niet meteen goed, dan haal je het er gewoon weer af en begint opnieuw. Het effect is echt wel behoorlijk: zodra mijn ruiten gekuist geraken, zal ik er een fotootje van posten. Het is ook een mooi helder wit licht dat erdoor komt, en ik kan nog steeds boven de streep folie naar buiten kijken. De prijs is evenwel niet zo mals: 18,99 euro per meter voor een hoogte van 90 cm.
Yep, weer een positief punt in de badkamer. Nu moet ik me deze winter nog eens bezighouden met ze er weer af te halen, en Melopee erin uit te snijden. Dan kan ik via Paul van Ostaijen naar buiten kijken 🙂
Gisteren was ik er plots uit, uit het badkamergedicht dat ik op mijn vensters wilde. Ik vond maar niks geschikts, en het woord ‘water’ in een dozijn of wat talen vond ik nogal campy.
En toen dacht ik: waarom niet Melopee van Paul van Ostaijen? De eerste drie regels gaan perfect passen in de atmosfeer die ik wil creëren.
Onder de maan schuift de lange rivier Over de lange rivier schuift moede de maan Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee
Dus dit wordt het, verdeeld over de drie vensters.
Nu nog van Bart te weten proberen komen welk lettertype hij daarvoor verkiest. Comic Sans misschien ;-p ?
Goh, ik denk altijd aan vanalles om over te bloggen, en steevast op het verkeerde moment, zoals onder de douche, in de auto… Het wordt dringend tijd dat ze de mensen ook bekabelen, zodat ik in gedachten kan dicteren.
Enfin, bij deze één van Barts favoriete gerechten, netjes neergeschreven ten behoeve van de wereld (yeah right). Het heet, heel toepasselijk, rijstberg, en Bart eet gemakkelijk op zijn eentje twee porties op. Met glunderend gezicht. Oh, en de Al Bundy achteraf natuurlijk :-p
Ik heb het een beetje aangepast aan een recept uit een kookboek van mijn moeder. Lekker en zeer vullend.
Let wel, je hebt, inclusief suddertijd, toch een anderhalf uur nodig.
Nodig (vier personen):
– 400 gr gekookte ham, in dobbelsteentjes
– 400 gr droogkokende rijst (het lukt zelfs met basmati, heb ik ondervonden)
– 1 liter kippenbouillon
– 3 paprika’s naar keuze
– 2 stevige uien
– 250 gr champignons
– 250 gr tomaten
– een kluitje boter
– 100 gr gemalen Emmenthal
– peper, zout en eventueel paprikapoeder
Werkwijze:
– snipper de uien fijn, snij ook de paprika’s in kleine stukjes (zonder de pitten uiteraard), en bak die gedurende een tiental minuten in de hete boter, tot de uien mooi glazig zijn.
– snij intussen de ham in dobbelsteentjes, gooi die ook in de pan, en laat een paar minuten mee fruiten.
– doe er daarna de rijst bij, en laat die gedurende een paar minuten meebakken tot hij glazig wordt.
– giet er zachtjes de bouillon bij, zet een deksel op de pan, en laat gedurende 25 minuten sudderen. Het is de bedoeling dat de rijst mooi korrelig blijft, dus niet roeren, enkel schudden of voorzichtig omscheppen.
– intussen snij je de champignons in dunne plakjes, pel je de tomaten (overgiet ze eerst even met kokend water, dan laat dat vel los) en snij je ze in acht.
– wanneer al de bouillon is opgenomen door de rijst, doe je er de tomaten en champignons bij, kruid je met peper, zout en eventueel het paprikapoeder, en laat je het geheel nog even door en door warm worden. Het is niet de bedoeling dat tomaten en champignons echt nog gekookt worden tot ze zacht zijn.
– schep op, en doe er een stevige dot gemalen kaas bovenop.
Smakelijk!
Ofte just op tijd: het is er vandaag een dagje naar, blijkbaar.
Deze morgen begon gewoontjes, met een rustig ontbijt, een badje voor de baby, enzovoort.
Rond kwart over negen kwam Serge langs om een kabel in orde te zetten, zodat mijn PC eindelijk weer gewoon op het netwerk kon, en niet langer draadloos hoefde te zijn. Een werkje van tien minuten liep uit tot anderhalf uur (lang leve de slechte tangen), zodat ik om tien voor elf vertrokken ben met de baby naar mijn afspraak bij Kind & Gezin, om… tien voor elf.
Ik holde binnen, en was blijkbaar nét op tijd: ik had nog precies genoeg tijd om de baby uit te kleden, en aansluitend op consultatie te gaan bij de dokter. Alles afgehandeld op een drafje, zodat ik om 11.35 thuis stond, net op tijd om Bart mee te pikken en zijn nieuwe auto af te halen.
Dat was wel aan de andere kant van Gent, de Burggravenlaan, en de garage sloot om 12.00. We hebben niet bepaald de meest economische route genomen, wel de snelste via R4 en autostrade. Vijf minuten voor sluitingstijd stonden we daar aan de deur, net op tijd dus.
Ik ben onmiddellijk weer in de auto gesprongen en naar Merelbeke gereden om een speciale editie van champagne Laurent Perrier af te halen, een cadeautje voor de schoonouders. Ik was er twee minuten na twaalf, en stond voor een gesloten deur. Ontgoocheld droop ik af naar mijn auto, en dat was blijkbaar opgemerkt door een passerend heerschap, dat de eigenaar bleek te zijn. Deze zeer welwillende mens sprak me aan, liet me binnen, en handelde de verkoop af. Ik was eigenlijk nog net op tijd dus 🙂
Daarna ging ik boodschappen doen, en bij het thuiskomen zag ik dat onze hond op wandel was in de gietende regen. Ik was net op tijd om onze hondenwandelaar te onderscheppen, en dat was nodig ook, want: ik was hem vergeten vragen of hij dit weekend, vanaf morgen dus, voor de hond wilde zorgen. Niet echt een probleem, zei hij, gelukkig maar.
Hopelijk loopt de rest van de dag ook zo vlot 🙂
Klinkt natuurlijk klassiek, en dat is het ergens ook wel, maar dit is een andere manier om dit klaar te maken, feestelijker, en – niet onbelangrijk – klaar op een kwartier.
Nodig (4 personen):
– een kalkoenfilet (zo’n 800 gram, het steekt eigenlijk niet zo nauw)
– een blik ananas in stukjes (schijven moet je zelf maar versnijden) op sap. Siroop is lekkerder maar calorierijker natuurlijk
– bloem
– currypoeder
– olie
– een scheut room
Werkwijze:
– snij de kalkoenfilet in stukjes (niet al te groot, mag zelfs hapklaar zijn)
– vermeng een goeie eetlepel bloem met curry, naar eigen smaak, en wentel er de kalkoenstukjes door
– verhit de olie in een grote pan met anti-aanbaklaag, en bak de stukjes kalkoen goudbruin. Schep af en toe om om ze aan alle kanten te bruinen en er zeker van te zijn dat ze goed doorbakken zijn
– wanneer de kalkoen mooi doorbakken is, doe er de stukjes ananas bij, roer stevig om, en laat warm worden.
– doe er dan naar smaak een scheut room bij, kwestie van een mooie saus te krijgen
Serveer met kroketjes, rijst of pasta, al naargelang de gelegenheid.
Smakelijk!
Ongelofelijk heerlijk vind ik dat, wanneer mijn door darmkrampjes geplaagde baby al na een paar tellen stopt met huilen, en zacht nasnikkend in slaap valt als ik hem op zijn buikje boven op mijn borst leg. En vooral als hij dan, lekker warm boven op mama, zachtjes begint te lachen terwijl hij droomt.
Soms is mama zijn toch wel vertederend, en vooral héél erg voldoening gevend.
Net een grote pompoen gekregen, eigen kweek van de man die tegenover de kleuterschool woont. Ik toonde de pompoenen die aan zijn voordeur lagen aan Wolf, en de man in kwestie, die in zijn tuin aan het werken was, vroeg of ik er eentje wilde. Graag dus. Pompoensoep is heerlijk.
Alleen… Heeft iemand daar een recept voor? En wat kan je zo nog allemaal doen met een pompoen? Ik sta open voor suggesties, want het ding weegt wellicht 10 kilo…
De voorbije dagen heb ik me beziggehouden met het afwerken van een pull voor Wolf. Er was een tijd dat ik veel breide, en alle vriendinnen rondom voorzag van – al zeg ik het zelf – prachtige babyvestjes en zo. Jammer genoeg ben ik tegenwoordig te moe en te tam om ’s avonds bij de televisie nog te breien.
Zodoende lag er al twee jaar een half afgebreide pull te wachten voor Wolf, maat vier jaar (ik blijk toen nogal vooruitziend te zijn geweest). Aangezien het ventje in februari vier wordt, mocht het ding wel eens af geraken, vond ik zo. Waar lijstjes al niet goed voor zijn.
Enfin, om kort te gaan: afgelopen week zijn de twee mouwen gebreid, en vandaag heb ik een kraag gebreid, twee kleine spookjes, en heb ik een hoop siernaaiwerk gedaan. Toch te mottig voor veel anders, vandaar.
Nu nog wat borduurwerk, en het in elkaar zetten, en de pull is af. Oef. Weer iets om te schrappen op dat lijstje :-p
Een eenvoudig en snel gerecht, dat in de zomer toch lekker fris aandoet:
Voor twee personen:
– een dubbele kipfilet
– olie, bij voorkeur wokolie
– een dikke stronk broccoli (zo’n 500gr)
– pasta
– een (half) doosje room
– bindmiddel, aka maïzena express
– peper en zout
– basilicum of iets anders van kruiden naar smaak
Snij de kip in kleine blokjes en roerbak ze in de hete wokolie, met peper en zout.
Kook ondertussen de broccoli beetgaar en laat uitlekken. Snij ze daarna in kleine roosjes (verbrand je vingers niet), eet de steeltjes meteen op of snij ze ook in stukjes en voeg bij de kip. Voeg daar dan een half doosje room bij (of meer of minder naar smaak) en werk af met basilicum, peper en zout, en eventueel wat bindmiddel.
Vergeet niet ondertussen de pasta te koken. Het model is naar believen, uiteraard. Als je, zoals ik vandaag, kiest voor tricolore spirelli en daar dan een pak teveel van kookt, kan je je bezighouden met alle roodjes eruit te vissen, zodat je een prachtige symfonie krijgt van wit en groen. Laat de pasta uitlekken, en meng ze onder de kip en broccoli.
Smakelijk.