Eerder deze week heb ik mezelf op een middag samengeraapt, de kinderen deftig aangekleed, en ben ik naar mijn oma gereden. Die zit twee dorpen verder in een mooi rusthuis, waar ze naar eigen zeggen graag is. Ze is in elk geval al een pak verdikt sinds ze daar is, en ze is er altijd heel positief over: er wordt voor haar gezorgd, het eten is lekker, en ze laten haar met rust als ze zin heeft om te lezen of zo. Want daar vult ze het grootste deel van haar dagen mee, heb ik de indruk. Ik heb er wat met haar zitten praten in de veranda, en ook met mijn tante die daar was. De kinderen hebben het gebouw en vooral de grote tuin verkend, en hebben een drankje gekregen.
Ze zag er goed uit, voor haar 98 jaar. Ik kon het niet laten en heb een fotootje genomen van haar.
