Geld uitgeven – Pagina 21

06/01/201506/01/2015

Drie uurtjes helemaal voor mezelf

Voor het eerst in toch wel een tijdje had ik eindelijk nog eens wat me-time. Met gans Barts operatie, en dan voortdurend de kinderen om me heen, was dat er een beetje bij ingeschoten.

Maar op dinsdag heb ik gedaan met lesgeven om 12.05u, en dus reed ik vrolijk de stad in. Ik had nog een bon van Cora Kemperman te verzilveren, en ik wilde ook nog eens kijken of ik ergens iets jurkachtigs vond voor de Larp.

Ik dus geparkeerd in de Kouter, en een fris wandelingetje gemaakt naar de Ajuinlei, alwaar zich de Think Twice bevindt. Die winkel is me intussen door verschillende mensen aangeraden: een tweedehandswinkel, maar met een hoek af: gewone kleren, maar ook veel speciale, en dus ook dingen die bruikbaar zijn in een larp. Ik had geluk: ik heb er drie jurken gevonden in mijn maat. De eerste is een paarse in een dikke stof, met een grote kanten kraag. De tweede is in rood velours, de derde is zwart velours. Ik ga die laatste wat aanpassen: het kleur van mijn Poortpersonage is purper, en ik vind nog wel wat ^^ Ik had trouwens nog geluk: er was 50% korting op alles, en ik heb dus 28 euro betaald voor de drie. Score!

Enfin, ik ben daarna richting Mageleinstraat gewandeld, en aldus kwam ik voorbij de Aula. Aha, dacht ik, eens kijken of er plaats is in het restaurant! Helaas, dat was meer dan volzet (een wachtrij dus) maar ze hebben er ook schitterende broodjes. Voor 2,10 euro had ik er een heerlijk ovenbroodje met dikke plakken brie, rucola en honing. Dik in orde! Ik heb me dan iets verderop op een bankje gezet om er in alle rust van te genieten, en blijkbaar viel dat op, want een viertal passerenden sprak me aan, dat het precies lekker was, of om me smakelijk eten te wensen. Nog een viertal anderen schonk me een warme glimlach. Tsja, het mag dan tegen het vriespunt zijn, als je lekker ingeduffeld bent, maakt het echt niet uit dat het koud is.

Ik kuierde op het gemak verder, de Mageleinstraat in, bleef kletsen met de gerant van de Mephisto – de zoon van mijn grootmoeders beste vriendin – en waaide de Cora Kemperman binnen. Ik was eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld in het aanbod: heel veel was er niet te vinden, vond ik. Maar bon, mijn oog viel op een schattig zwart jurkje, dat nog 25 euro stond, en ik nam maar meteen ook nog een basisT-shirt mee in een soort koffiekleurtje. Ik heb dat model al twee keer in het zwart, en een keertje in het grijs, rood, aubergine en felblauw, en blijf er grote fan van. Niet erg dus, dat het nieuwe collectie was: die 35 euro kon er ook wel vanaf, zeker met mijn cadeaubon.

Ik overwoog om nog een koffie te drinken, maar het was al half drie, en dus slenterde ik maar terug richting Kouter. En toen ik goed en wel aan het rijden was, viel mijn euro dat Wolf dringend broeken nodig heeft. Al zijn broeken zijn plots te klein, maar vorige week had hij daar blijkbaar niet bij stilgestaan. Bon, ik ben dan maar nog even in de C&A aan de Wondelgembrug binnengegaan, en heb er drie broeken voor hem, en twee jeansbroeken voor mezelf meegenomen.

Ik had nog net genoeg tijd om rustig koffie te drinken, tegen dat de kinderen thuis kwamen en het uit was met de rust. Maar die drie uurtjes hebben me echt deugd gedaan. Nu maar wachten op beter weer, zodat ik met de fiets kan gaan. En dat ik mijn nieuwe jurkje aan kan doen :-p

05/01/201506/01/2015

Cadeautjes

Cadeautjes geven is leuk, maar er krijgen toch ook wel hoor! Met andere woorden: er volgt een behoorlijk materialistische post, u weze gewaarschuwd!

Ik heb me zitten amuseren met dingen uitzoeken dit jaar.

* Merel: een prinsessencomputer van ons (enfin, eigenlijk Freecycle: niet dat we het niet kunnen betalen, maar ik vind het onnozel dat iemand een perfect stuk plastiek in de vuilbak gooit, en ik dan een nieuw stuk plastiek ga kopen), de DVD Frozen van oma, twee puzzels van Omaly, boekjes van meter Sarah, een minikeukentje en een hoofddoekje van meter Else.
* Kobe: twee elandenknuffels van ons, twee Skylanders van oma, geld van omaly, het boek De Hobbit in het Nederlands van peter Roeland. Peter Dirk moet nog eens komen nieuwjaren.
* Wolf: een envelopje en een knutselskelet van ons, een prachtige verlichte wereldbol van oma, geld van omaly én peter Jeroen. Hij wilde dat eigenlijk het liefst, maar met die wereldbol kon oma hem dus ook verleiden, dat wou hij bijzonder graag. Hij is er dan ook al uren zoet mee geweest. En van peter Koen kreeg hij dé klapper: vier boeken van Minecraft, waarmee ze dingen kunnen maken in het spel.

De drie kinderen hebben samen ook nog een paar dingen gekregen: het nieuwste Heerlijk Hoorspel, een DVD van kapitein Winokio, cinematickets voor de Hobbit.

* voor ons ma had ik een bon van M.A.R.T.H.A., waarvoor ze dus met mij eens in ’t stad zal moeten. Dubbel score, dus ^^ Voor haar nieuwjaar had ik een allerschattigst keramieken hangding gevonden voor een theelichtje.
* ons pa kreeg zijn standaard zeurkalender.
* Bart had als antwoord gegeven op de vraag wat hij wilde: “eens lekker lang kunnen slapen”. Als gimmick – want hij mag elk weekend minstens een dag uitslapen, meestal zelfs de twee – kreeg hij dus een pyjama. Tsja. Hij heeft ook nog een paar Moleskine schriftjes gekregen, gewoon omdat hij een moeilijke mens is om cadeautjes voor te kopen.
* meter Sarah kreeg een bon van COS, omdat Roeland me wist te vertellen dat ze dat leuk vond.
* meter Else wilde een armband om te gaan lopen met haar iPhone, en een paar rode gastendoekjes. Lang gezocht – wegens nergens rood te vinden – maar uiteindelijk toch gescoord.
* Nelly kreeg de laatste nieuwe van Pascale Naessens, op eigen aanvraag blijkbaar.
* Marie-Julie kreeg de twee prinsessenjurken uit de vorige post
* Marne kreeg een schattig houten poppenhuisje, waar ze hopelijk veel mee zal spelen. Sarah denkt alvast van wel.
* Voor Liv en Bo heb ik elk een opbergdoos van Lego gekocht, in de vorm van een groot blok. Else wil er een muur mee bouwen, en dan komt dat perfect uit natuurlijk.
* voor de vier peters heeft Bart gezorgd, namelijk een fles goeie cognac.

Eigenlijk heb ik dus vooral veel rondgecrosst om alles te vinden en te halen, en ook wel veel gedacht. Maar bon, missie geslaagd dus.

En wat heb ik zelf gekregen? Mooie dingen!

Van Bart kreeg ik zelfs twee cadeautjes: een bon van 100 euro voor het Vijgeblad: ha ja, zo had hij er zelf ook nog wat aan, zei hij ^^ En dan nog het boek Persepolis van Marjan Satrapi, wat op mijn verlanglijstje stond.
Sarah voorzag dan weer een bon van Cora Kemperman, en aangezien ik daar zelf zo stilaan een winkel mee kan beginnen, is dat een prima idee! Ik draag eigenlijk bijna niks anders…
Ons ma gaf me een heel mooie rode ketting, recht in de roos.

Delphine gaf me voor het kerstfeestje een zeer royale portie koffie van Hoorens, en schitterende thee, met nog een zakje koekjes en chocolade bij. En als meter kreeg ik een prachtige orchidee in een hele mooie pot. Ik dik content zeg!

Nelly gaf me mijn traditionele, zeer gewaardeerde cadeau: een nieuwe fles Trésor van Lancôme. Ik zat er eigenlijk al op te wachten, want de vorige was al een paar weken leeg…

Enfin, ik heb eigenlijk zeer fijne dingen gekregen, en ik heb zo de indruk dat de ontvangers van de cadeautjes ook allemaal wel tevreden waren.

30/12/201431/12/2014

Kerstmarkt? Nee bedankt.

Na alweer een rustige ochtend vond ik dat Bart nog wel wat rust verdiende, en dat de jongens wel wat beweging konden gebruiken. Ha ja, door gans de toestand met Bart is hun vakantie zo’n beetje in het water gevallen. Niet helemaal natuurlijk, maar we hebben niet echt uitstapjes gedaan en zo.

Bon, wij dus rond een uur of drie richting ’t stad. Omdat ik zo snel wagen- en-alles-wat-beweegt-ziek ben, is een volledige tramrit voor mij echt geen optie. We namen dus de auto, en reden tot aan de Ferrerlaan, daar waar de tram in een eigen bedding langs het Guislain rijdt. Om daar vast te stellen dat die halte afgeschaft is, en we dus te voet naar de volgende mochten.

We zijn doorgereden tot het eind van de Veldstraat, over de Kouter naar de hoek van de Vogelmarkt gewandeld om daar een cadeautje op te pikken, en dan rustig via de Mageleinstraat op het Sint-Baafsplein verzeild. In de kerstmarkt dus. Poeh. Da’s dus echt niks voor mij, he: veel volk, en vooral veel brol en eten. En eten en brol. Maar wel een cadeautje voor ons ma gevonden. Schaatsen konden we niet wegens Merel nog te klein – toch tussen al dat volk – en we zijn dan maar verder gewandeld tot aan de Damass: ijsjes voor Kobe, Merel en mezelf, een warme wafel voor Wolf.

Wolf mocht daarna van mij op de grote glijbaan, en Kobe kreeg een minipoesje in speksteen.

Tegen dan was het donker, en hebben we de tram teruggenomen. Op blijkbaar ook al een onorthodoxe wijze: blijkbaar via een halte die alleen in de Gentse feesten bestaat. Maar de chauffeur had ons opgemerkt, was toch gestopt, maar was toen we uitstapten ons toch even komen zeggen dat er eigenlijk geen halte was, en dat hij in de problemen had kunnen komen door toch te stoppen. Ik heb hem hartelijk bedankt – er zijn toch nog lieve mensen – en we hebben het genoteerd voor een volgende keer.

29/12/201430/12/2014

T-shirts en andere rommel

Wolf moest dringend T-shirts hebben: door zijn recente groeischeut waren plots de mouwen van al zijn T-shirts te kort, en meestal nog geen klein beetje ook. Strikt genomen zijn het nu nog geen solden, maar met die koppelverkoop zit je ook al goed natuurlijk.

Bon, Wolf zat wel nog bij Wout, en ik ging hem daar dus ophalen. Maar eerst mocht ik om twee uur Kobe afzetten bij Jonathan, en Pascale had speciaal gewacht met koffie te drinken tot ik er was, en ze haalde zelfs taart boven. We hebben een dik uur gezellig zitten kletsen, tot ik het zo langzamerhand toch wel tijd vond om Wolf op te halen.

We reden nog snel even langs huis om Merel op te pikken – zodat Bart rustig kon slapen – en reden daarna naar Decathlon voor een cadeautje voor Merels meter, en verder naar Oostakker, om voornoemde T-shirts. In de H&M hadden ze ongelofelijk wijze T-shirts voor helaas de jongere reeks, voor Wolf was er totaal niks te vinden. Merel kreeg twee diadeems, en wij liepen verder naar de JBC. Daar vond hij een aantal heel knappe stuks, 50 euro voor vijf. Kon erger, dus. Tegen dan hadden we het al gehad met alle drukte – nooit verwacht, eigenlijk – en reden we nog naar de Carrefour.

Ik had van Pascale stickers gekregen, en kocht me een Brabantia grillpan voor 25 euro in plaats van de vooropgestelde 99. Goed gereden dus ^^ We zochten er nog naar brood en yoghurt, namen nog twee T-shirts mee voor samen zes euro, en pikten tegen half zeven Kobe op, die het nog altijd veel te vroeg vond.

Ik viel doodop in de zetel. Serieus zeg, hoe moe kunt ge worden van wat in de winkels rond te dweilen?

07/12/201422/12/2014

Ook Sinterklaas, maar dan voor mezelf

Ik heb gisteren ook Sinterklaas gespeeld, maar dan voor mezelf: een nieuwe computer! Het was dringend nodig: ik leef achter dat ding, en hij liep regelmatig vast de laatste tijd. Hij was ook al van de snelste niet meer, er zaten standaard foutmeldingen bij het opstarten, enfin, ’t was dat niet meer.

Ik heb lang getwijfeld, maar uiteindelijk ben ik voor een laptop gegaan, met extern scherm en al. Hier thuis ga ik het verschil met een PC niet merken: het ding staat op de hoek van mijn bureau, en alles zit zonder meer ingeplugd. Het grote verschil zit hem in het veel grotere scherm, en het feit dat ik hem ook kan meepakken, als ik dat wil. Dat zal niet zo vaak gebeuren, eigenlijk, aangezien ik op school ook in elk lokaal een PC staan heb, maar bijvoorbeeld tijdens de klassenraden kan het wel handig zijn.

Enfin, het is een ASUS geworden met sdd, 22 inch scherm, en serieus wat gewicht :-p Het scherm is er eentje van Samsung, op een elegante voet. Ik ben wel behoorlijk wat geld kwijt, ja, maar dat heb ik ervoor over: het is mijn grootste hobby, ik zit er elke dag enkele uren op te werken.

Het ding is intussen ook zo goed als volledig geïnstalleerd: mail en dergelijke syncen automatisch. Alleen de data moet ik nog overzetten, en daar zie ik een beetje op tegen. Maar bon, ook dat lukt wel allemaal.

Ik ben in elk geval zo content als een katjen ^^

06/12/201422/12/2014

Sinterklaas

Ook al weet Wolf al dat hij niet echt bestaat, toch komt de Sint nog voor hem.

Ze kregen elk een rijkgevulde snoepverzameling, Merel kreeg het felbegeerde kleedje van K3, Kobe kreeg Skylanderkristallen voor zijn nieuwe spel, en Wolf kreeg een brief van de Sint, waarin vermeld stond dat hij een downloadcode voor Minecraft op PC kreeg. Alledrie content dus ^^

15/11/201430/11/2014

Hoe je op een uur eigenlijk toch veel geld kwijt kan zijn, zonder die bedoeling

Ik was het daarstraks gewoon beu, die kapotte lampen in onze woonkamer. Nu, het zijn blijkbaar van die speciale lampen die je niet in de gemiddelde Brico of Gamma vindt, en dus moesten we naar De Lampenwinkel. Je weet wel, die vroeger van Hans Rosseau was in de Dampoortstraat, maar nu overgenomen is door AST in de Albertlaan. Ook wel mijn favoriete elektrowinkel, komt dat even goed uit :-p Je kan het zo gek niet bedenken qua lampen, of ze hebben het wel. Of ze kunnen het bestellen, zonder problemen. De mijne hadden ze gelukkig in voorraad, en dus nam ik meteen drie stuks mee, en een speciale buislamp voor de bureaulamp van Kobe.
Maar nu Merel en ik toch op stap waren – Wolf is op scoutsweekend, en Kobe zit in Schilde om in de gietende regen te rugbyen, den duts – konden we maar meteen ook eens kijken voor nieuwe zwarte laarsjes voor mezelf. Zij vond dat niet erg, en ik dus ook niet. Enfin, een dik kwartier later had ik de gewenste laarsjes 🙂 Maar tegenover ’t Fabriekske ligt nog een vree wijze klerenwinkel. Vooral de kinderkleren zijn de moeite daar, voor relatief weinig geld. Ik ben er dus buitengekomen, zonder dat dat bedoeling was, met een heel amusant kleedje voor Merel en een bijpassend coltruitje, en een rood-zwart kleedje voor mij. Vooral dat laatste was niet de bedoeling, maar bon.

En dan deze namiddag nog de bestelde laarsjes voor Merel afhalen, en we weten weer waarvoor we werken. Dju toch :-p

02/10/201414/10/2014

Gewoon: wow!

Bart had me een tijd geleden gevraagd om woensdagavond 1 oktober uit te blokken in de agenda, en een babysit te voorzien. Hij had uiteindelijk de verrassing niet voor zich kunnen houden: we gingen eten in het driesterrenrestaurant Hertog Jan van Gert De Mangeleer!

Ik ben ooit al driesterren gaan eten met de schoonfamilie in het Hof van Cleve, en was toen ook serieus van mijn sokken geblazen.

Hertog Jan – de Hoeve is helemaal, maar dan ook helemaal anders. En ook weer niet. Anders als in: het restaurant is ingebed in een gigantische moestuin, er is een keuken waar je kan inkijken, en er hangt een, tsja, frisse sfeer. En gelijk? Het niveau van koken, de aandacht voor details, dat soort dingen.

We kwamen aan, en onmiddellijk wist de dame aan de receptie dat ik geen komkommer mag eten, zoals Bart bij reservatie had doorgegeven. Je krijgt namelijk bij aankomst een fris drankje, en de mogelijkheid om te gaan wandelen in die reusachtige moestuin. In dat drankje zat komkommer, en dus stond er voor mij iets anders klaar. Ik heb niet onthouden wat het was, maar het was alleszins iets bizars. En die moestuin was overigens best indrukwekkend, ja.

Daarna kregen we een tafeltje in de grote, maar ondanks dat toch gezellige zaal. Aan de zijkant zijn er grote glazen deuren naar de oude schuur (vermoed ik), waar je heel erg ijverige koks in overall kon zien rondlopen, en waar ook Gert De Mangeleer voortdurend aan het uitleggen, bijsturen, roeren en proeven was. Leuk om zien.

Bij het aperitief kwam een pleiade aan hapjes, het een al origineler en lekkerder dan het andere. Bart en ik kozen voor het verrassingsmenu van vijf gangen, en hebben het ons geen moment beklaagd.

Het eten trachten te beschrijven zou het oneer aandoen, en dus ga ik dat ook niet eens proberen. Maar het is wonderlijk hoe je blijkbaar iets kan maken dat eerst volop naar rode biet smaakt, en waar pas na een paar seconden een serieuze smaak van zoethout bij komt. Of hoe ongelofelijk mals Wagyurundsvlees is. Of hoe hemels iets met gelakte paling en gerookte ham kan smaken. Bart en ik zaten regelmatig met halfopen mond naar elkaar te kijken, in een poging uit te drukken hoe lekker iets was.

Na het dessert kwam bij de koffie nog een snoepkar langs, en ik heb me serieus moeten inhouden bij al die ‘friandises’. Ik had namelijk meer dan genoeg gegeten, maar zat niet ‘poefedik’, en het zag er allemaal even smakelijk uit.

Is het voor herhaling vatbaar? God ja! Maar we zullen er toch eerst nog even voor moeten sparen. Want de rekening was evenredig met het eten, jammer genoeg. Ik had in elk geval een ronduit zalige avond.

Dank u, liefje!

13/09/201418/09/2014

Met de fiets in ’t stad, en verliefd op een jas. Zo’n dag dus.

Deze morgen begon lekker vroeg – half negen op de muziekschool, jawel – maar was dan ook productief. Maar vooral de namiddag was heerlijk: ik bracht Merel naar een verjaardagsfeestje, stopte Bart onder een dekentje – hij is intussen toch wel behoorlijk ziek – en ging met Wolf de fiets op. Kobe mocht helaas niet mee, die zaagt al dat de 800m naar school te ver zijn…

We fietsten langs het Gaardenierspad, de brug over, en de stad in.

Daar was OdeGand bezig, en er heerste een ongelofelijk gezellige drukte, met overal muziek.

Eerst haalden we een ijsje, en dat aten we op op de kademuur van de Graslei, terwijl een sitarspeler het beste van zichzelf zat te geven op het waterpodium, en wij keken hoe de kano moede naar zee schoof.

Daarna wandelden we naar de Cora Kemperman, omdat er nieuwe wollen jassen waren binnengekomen. Ik werd meteen verliefd op een getailleerd prachtexemplaar met grote kap. Duur, dat wel, maar bon, het is een winterjas met alpaca en mohair. En vooral ongelofelijk mijn goesting.

Daarna liepen we nog verder rond, naar de Kouter, om even hoogte te nemen van de Cultuurmarkt (fotoverslag op Gentblogt). We hebben ons er helaas weg moeten haasten: ware het niet dat Bart ziek in zijn bed lag, en we om vijf uur Merel moesten ophalen op dat feestje, we waren veel langer blijven rondhangen.

Maar Merel had zich schitterend geamuseerd bij haar Louis – die ging eerst enkel zijn drie meiden vragen, de onafscheidelijke Merel-Lieze-Flore – en was heel knap geschminkt als ijsprinses.

Enfin, een heel erg fijne namiddag gehad. Ik moet dat vaker proberen doen, zo’n moeder-zoonmoment.

21/08/201430/08/2014

Fotoboeken

Elk half jaar probeer ik een fotoboekje te maken. Daar ben ik mee begonnen toen Merel werd geboren, en dat lukt eigenlijk vrij deftig. Enfin, toch tot deze winter: toen had ik in de kerstvakantie, met gans die verbouwing, écht de fut niet om daaraan te beginnen, ik geef het toe.

Maar de promoties en aanbiedingen bleven toekomen in mijn inbox, en na wat vergelijken werd het Photobox: alle fotoboeken van minstens 70 pagina’s waren aan halve prijs! Die aanbieding was geldig tot gisterenavond, en dus heb ik nog als een zot foto’s zitten selecteren van een jaar ver, ze in het juiste programma geüpload, het ding zelf een layout laten opstellen, en daar dan in zitten prutsen. Het resultaat mag er zijn, vind ik: een vierkant boekje, min of meer chronologisch, met af en toe een foto over de hele pagina, en een zwarte achtergrond. Eigenlijk compleet hetzelfde als ik eerder al gedaan had, zodat ik een mooie reeks krijg. Dit is al het zesde boekje, en het blijft aangenaam om in te bladeren. En als het kan voor 25 euro in plaats van 50, dan is dat mooi meegenomen.

Met andere woorden: laat voor een keertje de reclame toch maar in je inbox toekomen, af en toe is het wel de moeite, ja.

Ik ben alvast benieuwd naar het resultaat.