Geplaatst op

Eieren met grijze garnalen in de roze saus

Nee, dit is geen variante op de alom gekende cocktailsaus. Dit gerecht is een bizar erfstuk van mijn grootmoeder. Toen ik klein was, maakte ze het geregeld klaar op zondagavond, voor de aldaar verzamelde familie. Over het aantal calorieën en de aanslag op de lever ga ik me niet uitspreken. Ik weet alleen dat de kinderen er behoorlijk verzot op zijn. Het recept is nogal vaag, omdat ik eerlijk gezegd nog nooit de hoeveelheden exact heb afgemeten. Iemand die gewoon is te koken, kan dit perfect volgen. Bij deze dus:

Ingrediënten (per persoon)

– 3 eieren (I know I know)
– 2 blokjes smeerkaas, of een kuipje uiteraard
– 40 gr boter (of daaromtrent, hangt ervan af hoeveel saus je wil)
– melk
– gepelde grijze garnalen
– ketchup
– peper en zout
– paprikapoeder
– nootmuskaat

– neem drie hardgekookte eieren per persoon, snij ze in de lengte in twee, en leg ze in een ovenschotel met de platte kant naar beneden.
– smelt boter (al naargelang de hoeveelheid saus die je wil, denk aan witte saus)
– voeg bij de gesmolten boter twee blokjes smeerkaas per persoon, laat ze smelten en roer goed om
– voeg een stevige scheut ketchup toe, een scheut melk om de saus smeuig te krijgen, peper, zout en nootmuskaat. Je kan ook nog paprikapoeder toevoegen of tabasco, als je het graag wat pikanter hebt.
– voeg in de warme saus de garnalen toe. Doe dat naar eigen smaak, maar het mogen er gerust behoorlijk wat zijn.
– giet dit mengsel over de eieren, en bestrooi royaal met paneermeel (waar je eventueel hier en daar een klein nootje boter bovenop legt)
– zet eventjes onder de hete grill, totdat het paneermeel mooi bruin kleurt

Geef er puree bij (die kan je zo lekker mengen met de saus) of pasta, en eventueel iets van groenten, zoals verse spinazie of zo.

Smakelijk!

Geplaatst op

Onverwacht gezellig

Deze morgen moest ik examen afnemen in mijn vierdes. Aansluitend moest ik dan ook nog ergens eten zien te vinden. De schoolkeuken ligt stil, en in een broodje had ik geen zin. Mezelf kennende, wist ik dat ik thuis ook niet ging beginnen koken, en toch maar een pizza in de oven ging schuiven.

En toen ging er een lampje branden! Waarom mijn ma niet vereren met een bezoekje? Ik moest toch in de buurt zijn om een staalkaart van gordijnen terug te brengen. Toen ik gezegd had dat ik in die winkel was geweest vorige week, had ze al lachend opgemerkt: “Awel, en gij kunt nie ne keer een beetje verder rijden en tot hier komen of wa?”

Ik dus vanuit mijn klas een SMSje gestuurd, met de vraag of ik bij haar mocht komen eten. Een droog ‘Goed’ was het antwoord, en de leerlingen moesten lachen. SMSen is namelijk verboden voor hen, en ik vond dat ik me  wel mocht verantwoorden waarom ik het dan wel deed. Het idee dat hun leerkracht Latijn ook bij haar ma ging eten, bleek behoorlijk vermakelijk.

Enfin, ik heb er heerlijk gegeten en een gezellige middag gehad. Meer moet dat echt niet zijn 🙂

Geplaatst op

Schoonouders

Ik hoor vaak mensen verzuchtend zeggen dat ze alwéér naar de schoonfamilie moeten. Ik snap dat dus niet hé.

Gisteren zijn we uitgebreid gaan eten bij mijn schoonouders. Dat is altijd een bijzonder copieuze, maar vooral ook ongedwongen en gezellige boel.

Zodra we binnenkomen, vliegen de kinderen hun grootouders om de nek, om dan te gaan spelen en op jacht te gaan naar de kaasjes (van die blokjes Apéricube met een druifje op geprikt). Doorgaans word ik dan gesommeerd het haar van Barts nonkel bij te scheren en hem weer toonbaar te maken :-p

Zodra iedereen gearriveerd is (7 volwassenen, twee kinderen) wordt er geaperitiefd: champagne met een keur aan ongelofelijk lekkere hapjes, zoals hammousse, foie gras, verse garnaaltjes enz. Yup, mijn schoonmoeder kan er wat van.

Aan tafel krijgen we steevast voorgerecht, soep, hoofdgerecht, dessert en taart. In niet mis te verstane hoeveelheden, menig restaurant kan er een puntje aan zuigen. Of wat had u gedacht van zalmcarpaccio met warme toost, tomaat-pompoensoep, mosterdgebraad met spruitjes, bloemkool, minikroketjes en beken saus, en als dessert zelfgemaakt roomijs (neem dat room maar letterlijk: 1 liter room, 250 gr suiker, 8 eieren, mixen, invriezen, klaar) met warme chocoladesaus. De taart was er deze keer niet bij, maar dan wel ongelofelijk leuke marsepeinen pompoentjes, kleine cakejes en diverse soorten chocolade en andere snoepjes voor bij de koffie.

Tussenin wordt er rondgelopen, gespeeld met de kinderen, naar de koers gekeken, afgeruimd, gigantisch veel gekletst en gediscussieerd, en wijn gedronken.

Ik kan u verzekeren: ik heb nog nooit verzucht dat ik alweer naar mijn schoonouders moest. En zeker niet als, zoals vandaag, als added bonus, één van de kinderen daar mag blijven slapen voor een nachtje of twee.

Schoonouders: ge hebt er van soorten, maar die van mij krijgt ge niet, ik hou ze lekker zelf!

Geplaatst op

Zelfkennis?

Op donderdag mag ik een uurtje later beginnen lesgeven, zodat ik meestal eerst nog rustig wat achter mijn PC zit met een kop koffie.

Afgelopen donderdag was Bart al relatief vroeg vertrokken met Kobe, en moest ik Wolf nog naar school brengen. We hadden ontbeten, en hij lag wat tv te kijken in de zetel, terwijl ik in mijn slaapkleren… u raadt het al, voor de PC zat.

Rond tien over acht merkt Wolf vanuit de zetel fijntjes op: “Zeg mama, kijk jij een keer hoe laat het is? Dat ik niet te laat kom op school, hé.”

Ik heb me dus alweer mogen haasten bij het douchen en aankleden en zo. En ik heb de indruk dat mijn oudste zoon zijn mama een beetje kent.

En ja, hij was nog net op tijd :-p

Geplaatst op

Alexander

Verjaardagfeestjes zijn fun. Zelfs als het om een feestje van een driejarige gaat. Vooral dan als ge zelf kinderen hebt rond die leeftijd.

Er is vanmiddag een hoop gespeeld, gecrosst, gefietst en geroepen, in die mate zelfs dat Alexander en Wolf het veel te druk hadden om taart te eten. Kobe kent zijn prioriteiten en heeft een groot stuk binnengespeeld, en dat verwondert me niet: altijd al gezegd dat hij vooral op mij trekt :-p

Verder was het bijzonder gezellig in de tent op mijn broers terras (het was zonde om binnen te gaan zitten) maar wel jammer dat mijn ouders in het zuiden van Frankrijk zitten en er dus niet bij waren.

Mijn schoonzusje Delphine had ook nog drie grote bakblikken pizza gemaakt, die bijzonder smaakte. Ikzelf zou er nooit aan gedacht hebben om ze op die manier te maken: het bakblik beleggen met wit brood zonder korst, dan tomatenpuree, kaas, hesp, en dan het eigenlijke beleg. In dit geval was dat pikante kleine gehaktballetjes, ajuin en champignons, of zalm en mozzarella, of ananas en champignons. Ze moet er gigantisch veel werk aan gehad hebben, maar het smaakte navenant. Goed idee dus om zelf ooit te maken.

De kinderen zaten dus veel te laat in bed voor de avond voor een schooldag, maar hebben er intens van genoten. En daar draait het bij verjaardagsfeestjes toch om, nee?

Geplaatst op

Ikea

Een drukke week, deze laatste: ik wil nog vanalles doen, en ik moet nog vanalles doen. En toch zal ik blij zijn als het schooljaar weer begint: eindelijk weer regelmaat en dergelijke, en ik doe mijn werk ook nog steeds bijzonder graag 🙂

Vandaag ben ik met mijn ma in de Ikea gaan rondlopen, terwijl Wolf in Smaland (de speeltuin/opvang van de Ikea) zich rot amuseerde. Mijn pa wilde namelijk nieuwe boekenkasten (we hebben de oude naar het containerpark gebracht, en daar was hij niet zo blij mee) en kreeg dus twee Billy’s. Daarnaast moest er ook een nieuwe matras komen voor de logeerbedden voor de kinderen, maar jammer genoeg bleek die op te zijn. Volgende keer beter dus.

In ieder geval hebben we er samen rondgelopen, gekeken, gekletst, en dan met ons drietjes gegeten, en ik zou bijna het predicaat “gezellig” bovenhalen. Ware het niet dat dergelijk gewinkel eigenlijk nooit gezelllig is. Of vind jij van wel?

Geplaatst op

Kamer

Drukke week, deze week!

Kobe zit in de opvang, Wolf is op sportkamp, en ik probeer dus zoveel mogelijk te doen. De raamkozijnen moeten geschilderd worden, want woensdag komen ze de rolgordijnen installeren.

Maar vandaag ben ik naar mijn ma geweest. Daar staan zowel de kamer van mezelf als mijn jongste broer leeg, maar eigenlijk overvol met oude rommel en spullen van ons, en gerief allerhande. Onze kinderen slapen, als ze er logeren, in mijn broers oude kamer, en mijn ma stofzuigt en kuist er wel, maar door alle rommel is het niet praktisch. Het behang is er trouwens ook volledig verschenen en vergeeld, en het ziet er niet uit.
Mijn oude kamer is eigenlijk nog de beste, maar daar is het bed kapot, en staat er ook massa’s rommel.

We hebben vandaag dus de koe bij de horens gevat, mijn pa het kapotte bed doen herstellen, mijn oude kamer uitgeleegd, alles afgekuist (tot en met muren en plintjes en zo) en alles in orde gezet. Het goede bed staat nu daar, een kastje dat ik geleend had toen Wolf geboren werd is terug en opnieuw op zijn plaats, en het ziet er goed uit. Het was nog niet klaar, mijn ma heeft nog behoorlijk wat werk aan het bureautje (dat nog vol ligt) maar het verschil was al immens. We hebben een aantal vuilzakken gevuld, naar het containerpark gereden met een kapotte boekenkast en de oude matras en zo, en een bewoonbare propere kamer gecreëerd.

Ik was moe, stoffig, vuil en bezweet (we hadden natuurlijk de warmste dag van het jaar uitgekozen, wisten wij veel op voorhand) maar wel content. Ik ben benieuwd naar het uiteindelijke resultaat.

Geplaatst op

Bourscheid

Op amper 7 kilometer van het hotel, eigenlijk aan de overkant van een vallei op een heuveltop, ligt het kasteel van Bourscheid. Deels ruïne, deels gerestaureerd is het eigenlijk best de moeite. Ik denk dat het te vergelijken moet geweest zijn met ons Gentse Gravensteen, alleen met een behoorlijk ander uitzicht.

We zijn er gisteren met de kinderen naartoe geweest, en ze vonden het prachtig. Oordeel zelf maar: een paar foto’s en een filmpje.

bourscheid1

bourscheid2

met rechtsboven ons hotel

bourscheid3

bourscheid4

schavot

Geplaatst op

Gesloten

We zijn eventjes gesloten, want we gaan op weekend 🙂

Mijn schoonouders hebben er inmiddels een traditie van gemaakt om in de grote vakantie er een weekendje op uit te trekken met de ganse familie, zijnde zijzelf, Bart en ik met de kinderen, en Barts broer met diens vriendin.

Vier jaar geleden zaten we in het Thermae Palace in Oostende, drie jaar geleden in een hotel in De Panne, vorig jaar in Center Parcs in Frankrijk, en dit jaar dus in hotel Leweck in Luxemburg.

De brochure en de website doen in elk geval het beste vermoeden. Ik kijk ernaar uit!

Geplaatst op

Gezegende leeftijd

Vandaag zijn mijn grootmoeders op de koffie gekomen. Mijn ouders waren in de buurt met hen gaan eten, en aangezien het vreselijk lang geleden was dat ze hier nog waren geweest, kwamen ze hier dan maar koffie drinken, nogal op ’t onverwacht. Ik heb de vier éclairtjes die Bart voor onszelf had gekocht, in twee gesneden en een confituurtaart in de oven geschoven, en dat was dat.

Rond vier uur zaten we dus gezellig met zijn achten aan tafel: Bart, ik en de kinderen, mijn ouders, en de twee bejaarde dames. Bejaard is hier wel op zijn plaats, want de ene oma (omoe voor de kinderen) is 87, de andere 97.
Ik keek rond, en ik prees me gelukkig. Dat ik hen allebei nog heb, en in relatief goeie gezondheid en verstand. En ik vond het bijna niet te vatten dat er 95 jaar tussen de ene oma en mijn jongste zoontje zit. Bijna een eeuw. Poeh.

Moge dit nog vele jaren duren, oma’s!

omoes

hap

omavanz