Auto te koop

Mijn lieve kleine broertje (intussen ook al 32 en papa) is veranderd van job, en krijgt daar een bedrijfswagen. Een goeie reden om zijn overigens uitstekende Opel Astra Break weg te doen. Mocht u op zoek zijn: het is een mooie gelegenheid.

Roeland en Sarah
Donkerstraat 99
9870 Machelen-Zulte
0476948270

OPEL ASTRA BREAK

Versie 1.7 DTH CDTi Enjoy
Jaar
10/2005
Kleur
Antraciet
Kilometerstand 118400 km
Brandstof
Diesel
Koetswerk
break
Prijs                                       €7999
Opties
ABS, airbag, airbag passagier, airco automatisch, centrale vergrendeling, elektrische ruiten, elektrische spiegels, onderhoudsboekje, radio-cd, servostuur
Cilinderinhoud 1686 cc
Vermogen
100 pk

opel1

opel2

opel3

opel4

opel5

Nummer 32: de uitleg

Een tijd geleden werden we gecontacteerd door een vriendin: haar moeder woont in Oostende en gaat een appartement beginnen verhuren. Volledig design ingericht, met alles erop en eraan. Of we zin hadden om ginder een weekendje te verblijven, feedback te geven over wat nog beter kon en wat nu al prima was, en eventueel er ook een beetje ruchtbaarheid aan te geven.

Bart en ik twijfelden geen moment, en stemden toe, en dus reden we op nieuwjaarsdag richting Oostende.

Lieve, de gastvrouw, legde me bij aankomst uit hoe de vork in de steel zat. Ze had altijd als interieurarchitecte meegewerkt in de zaak van haar man, maar nu waren ze gescheiden, en na je vijftigste is het niet evident om nog een job te vinden. Ze heeft een prachtig groot huis op twee straten van de zeedijk in Mariakerke, met al meteen een ingewerkt appartement, dat ze altijd gebruikten als er vrienden of grootouders of zo kwamen logeren. Dus, waarom zou ze dat nu niet verhuren? Er komen nog wat verbouwingen om het groter te maken, en een aparte voordeur. Een andere grote kamer op het gelijkvloers wordt dan meteen ook omgebouwd tot studio, en eventueel kan ook de rest van het huis verhuurd worden voor een groter gezin of vriendengroep.

Hier kan je een filmpje zien dat ik gemaakt heb.

Ik moet zeggen, ik was onder de indruk. Ruim, met een grote makkelijke designzetel, een prachtige, ingerichte open keuken met een ingebouwd espressomachien waar ik jaloers op ben, en echt alles erop en eraan. De badkamer is wat klein, met enkel een (uitgebreide uitgebouwde) douche en een lavabo, maar gerieflijk, er is een open dressing, en een ruime slaapkamer. De kinderen kregen een aparte tweede slaapkamer, aan de andere kant van de hal. Daar was Lieve wat bezorgd over: zouden ze zich niet wat afgesloten voelen? Heh, dan kent ze ons twee mormels nog niet: die vonden dat net fijn! Wij trouwens ook: net daardoor konden we rustig in de woonkamer lawaai maken en tv kijken, zonder dat we hen stoorden.

’s Morgens stond er netjes een groot ontbijt op een dienblad in de gang te wachten. Versgebakken brood, een verse gesneden ananas, appelsienen om zelf te persen, nesquik voor de kinderen, kleine doosjes cornflakes, kaas… Dik in orde, en uiteraard bijzonder gemakkelijk 🙂

En dat vond ik nu net het grote voordeel aan deze formule: je zit tussen appartement, bed-and-breakfast  en hotel in. Elk gezin met kinderen zal beamen dat een hotel met (kleine) kinderen niet vanzelfsprekend is. Als ze bij jou op de kamer moeten slapen, dan zit je zelf ook al vanaf een uur of acht gebonden. Je kan geen tv kijken want dat maakt lawaai, en soms is zelfs een leeslampje al te veel. Fijn hoor. En kinderen zijn meestal ook geen vragende partij om ’s avonds uitgebreid te eten. Die van ons hebben ’s avonds het liefst van al gewoon een boterham met beleg, maar vind dat maar eens! Op hotel heb je nl geen borden, messen en dergelijke, en in een broodjeszaak kan je ook geen gewoon brood krijgen.

Een appartement heeft dan ook weer nadelen: je komt toe in een koude kamer, waar je mag beginnen met de ijskast aan te zetten, de verwarming op maximum te draaien, de bedden opmaken, handdoeken uitpakken, boodschappen doen of massa’s drinken en zo uit je auto te sleuren… En vooral, als je weggaat mag je alles weer beginnen mee te nemen.

Dit zat echt tussenin: de ruimte van een appartement, maar meteen lekker warm, een koelkast vol met drank (waar je uiteraard voor moet betalen als je er iets van neemt, maar waartoe je absoluut niet verplicht bent), opgemaakte bedden, handdoeken die klaarliggen… Ook het ontbijt ’s morgens is zalig: je kan heerlijk rustig zitten wakker worden in je pyama met een espressootje, terwijl de kinderen tv kijken of zo, en je hoeft je kot nog niet uit om brood te halen. Mmmm.

Yup, wij zijn fan, en dat is niet omdat we er gratis mochten logeren. Voor mensen met relatief jonge kinderen is dit gewoon ideaal, en wat mij betreft een gat in de markt voor luxepaardjes zoals wij: het gemak van een appartement, de luxe van een hotel.

Bart en ik zijn geen zeemensen, maar ik weet wel zeker dat ik daar nog terugga met de kinderen. Tegen betaling, uiteraard, maar dat vinden we niet erg voor het gebodene. (Er is ook een tuin en een jacuzzi en zo, maar dat vonden we een beetje te koud in de sneeuw :-p )

Ik zou zeggen: ga even kijken op de website, en doe Lieve de groeten van ons als je gaat!

Zee

Zoals u eerder al kon lezen, zijn we op nieuwjaar voor twee dagen naar de zee getrokken. De post over nummer 32 moet ik nog steeds schrijven, maar hier komen alvast een paar foto’s van aan zee zelf. Mijn drie jongens 🙂

zee1

zee2

zee3

Eb… waar alle sneeuw is weggespoeld

En pas bij vloed, later diezelfde dag, zie je hoe hard het er gesneeuwd had.

zee4

zee5

Nieuwjaarsbrief

Vandaag zijn we gaan nieuwjaren bij mijn schoonouders. Naast een -alweer- heerlijk diner moesten er uiteraard ook nieuwjaarsbrieven gelezen worden. Vanaf volgend jaar hangt ook Kobe eraan voor de moeite, maar nu was het enkel nog Wolf, die tegenover zijn peter Koen heel hard zijn best doet.

Pizza

Eigenlijk had ik gepland dat we op kerstavond allemaal samen pizza’s zouden maken. Bart had toen nog massa’s pizza over van ’s middags op kantoor, en toen hebben we die maar opgegeten.

Het maken van eigen pizza’s hebben we dan maar tot vandaag gehouden. De kinderen zagen het alvast prima zitten, en hebben naar hartelust geholpen.

Het deeg, geef ik toe, heb ik deze keer kant-en-klaar gekocht, maar het beleg was wel naar goeddunken. De kinderen zijn vooral gek op ananas, dus hadden we een verse ananas, die Bart vakkundig in stukjes heeft gesneden. Lekker, jong! De ene pizza werd er eentje met gekookte hesp, ananas, broccoli, champignons, kerstomaatjes, en massa’s emmenthal.

De andere kwam dan met opnieuw hesp, champignons, tomaatjes en ananas, maar ook salami en mozzarella, en naast emmenthal ook gruyere.

Voor herhaling vatbaar.

pizzassamen

pizza1

pizza2

Gevecht

Op zo’n familiefeest moet er bij ons altijd gevochten worden. Een spelegevecht, uiteraard. In onderstaand filmpje wordt mijn oudste broer in de speelkamer belegerd door de drie kleine jongens, terwijl Bart af en toe een beetje probeert te helpen.

Op het einde van het filmpje schokt het een beetje, maar da’s omdat ik zelf zo hard stond te lachen, dat ik het cameraatje niet stil kon houden :-p

Kerstmis

Gisterenavond hebben we eenvoudigweg met de kinderen doorgebracht.

Eerst pizza eten, dan ‘dessertjes’ maken met een grote doos diverse soorten nonnebillen (ook wel spek of marshmallows genoemd),  naar Mega Mindy kijken, en dan cadeautjes opendoen. Ze hebben ervan genoten.

Vandaag stond er wél een familiefeest op het menu, meer bepaald bij mijn ouders, met mijn broers en hun kinderen.

Mijn ma had voor heerlijk eten gezorgd, onder andere hazenruggen, waarvoor ik ’s morgens nog de gratin dauphinois had staan maken. Ik moet dat echt eens meer doen, want het was verdomde lekker.

Verder was het een gezellige bedoening: ik zie mijn broers veel te weinig om goed te zijn, en dus hebben we honderduit zitten kletsen, terwijl de vier kleine jongens tussenin voortdurend aandacht vroegen. Wolf is bijna zes, Alexander is er vier, Kobe is twee, en Nand is 9 maanden. Je kan het je dus wel voorstellen.

Hierbij dus een fotootje van mijn liefste met de kleine Nand, zoontje van mijn jongste broer.

Bartennand

Eieren met grijze garnalen in de roze saus

Nee, dit is geen variante op de alom gekende cocktailsaus. Dit gerecht is een bizar erfstuk van mijn grootmoeder. Toen ik klein was, maakte ze het geregeld klaar op zondagavond, voor de aldaar verzamelde familie. Over het aantal calorieën en de aanslag op de lever ga ik me niet uitspreken. Ik weet alleen dat de kinderen er behoorlijk verzot op zijn. Het recept is nogal vaag, omdat ik eerlijk gezegd nog nooit de hoeveelheden exact heb afgemeten. Iemand die gewoon is te koken, kan dit perfect volgen. Bij deze dus:

Ingrediënten (per persoon)

– 3 eieren (I know I know)
– 2 blokjes smeerkaas, of een kuipje uiteraard
– 40 gr boter (of daaromtrent, hangt ervan af hoeveel saus je wil)
– melk
– gepelde grijze garnalen
– ketchup
– peper en zout
– paprikapoeder
– nootmuskaat

– neem drie hardgekookte eieren per persoon, snij ze in de lengte in twee, en leg ze in een ovenschotel met de platte kant naar beneden.
– smelt boter (al naargelang de hoeveelheid saus die je wil, denk aan witte saus)
– voeg bij de gesmolten boter twee blokjes smeerkaas per persoon, laat ze smelten en roer goed om
– voeg een stevige scheut ketchup toe, een scheut melk om de saus smeuig te krijgen, peper, zout en nootmuskaat. Je kan ook nog paprikapoeder toevoegen of tabasco, als je het graag wat pikanter hebt.
– voeg in de warme saus de garnalen toe. Doe dat naar eigen smaak, maar het mogen er gerust behoorlijk wat zijn.
– giet dit mengsel over de eieren, en bestrooi royaal met paneermeel (waar je eventueel hier en daar een klein nootje boter bovenop legt)
– zet eventjes onder de hete grill, totdat het paneermeel mooi bruin kleurt

Geef er puree bij (die kan je zo lekker mengen met de saus) of pasta, en eventueel iets van groenten, zoals verse spinazie of zo.

Smakelijk!

Onverwacht gezellig

Deze morgen moest ik examen afnemen in mijn vierdes. Aansluitend moest ik dan ook nog ergens eten zien te vinden. De schoolkeuken ligt stil, en in een broodje had ik geen zin. Mezelf kennende, wist ik dat ik thuis ook niet ging beginnen koken, en toch maar een pizza in de oven ging schuiven.

En toen ging er een lampje branden! Waarom mijn ma niet vereren met een bezoekje? Ik moest toch in de buurt zijn om een staalkaart van gordijnen terug te brengen. Toen ik gezegd had dat ik in die winkel was geweest vorige week, had ze al lachend opgemerkt: “Awel, en gij kunt nie ne keer een beetje verder rijden en tot hier komen of wa?”

Ik dus vanuit mijn klas een SMSje gestuurd, met de vraag of ik bij haar mocht komen eten. Een droog ‘Goed’ was het antwoord, en de leerlingen moesten lachen. SMSen is namelijk verboden voor hen, en ik vond dat ik me  wel mocht verantwoorden waarom ik het dan wel deed. Het idee dat hun leerkracht Latijn ook bij haar ma ging eten, bleek behoorlijk vermakelijk.

Enfin, ik heb er heerlijk gegeten en een gezellige middag gehad. Meer moet dat echt niet zijn 🙂