Geplaatst op

Fijne mens :-)

Toen ik vorige week zaterdag met mijn ouders van een heerlijke huwelijksreceptie uit Leuven naar huis terug reed, zat ik – zoals altijd, iedereen die ons kent, zal dat beamen – oeverloos te kletsen met mijn ma.
Ik zat aan het stuur van Barts auto, en ik geef toe, ik reed te snel op de autostrade, toch tegen de 140. Mijn ogen waren echt wel op de weg gericht, daar niet van, maar zeker in die ‘bolide’ was ik niet echt acht aan het slaan op mijn snelheid.

En toen kwam ik ter hoogte van Merelbeke. Jawel, daar staat een vaste flitser, maar ook daar had ik even, druk aan het kletsen zijnde, niet bij stil gestaan.

Tot me plotseling een motorrijder op een racebanaan voorbijging, terug invoegde vlak voor mijn auto en trager ging rijden. Ik vloekte en remde, en vroeg me af wat die kerel in godsnaam bezielde. En toen zwaaide hij met zijn arm naar links, en zag ik de flitscamera staan. En bleek ik netjes 120 te rijden, dankzij hem.

Ik flikkerde even met mijn lichten, stak mijn duimen omhoog, en toen vloog hij er weer vandoor. Een pak sneller dan mijn initiële 140 :-p

Beste motorrijder, de kans dat je dit leest, is echt wel klein, dat weet ik. Maar voor het geval dat dat toch zou lukken: bedankt! Je hebt me niet alleen een hoop geld bespaard, je hebt me een grote glimlach geschonken en een hernieuwd geloof in de goedheid van de mens.

Enne… rij toch maar voorzichtig. Want met die snelheid wil je niet over een dikke kiezel rijden :-p

Geplaatst op

Chocoladefondue

Om de veertien dagen speel ik met zes vrienden op woensdag een tafelrollenspel, Call of Cthulhu.

Gisteren was onze game master echter niet te vinden: hij antwoordde niet op mail, zijn GSM stond op voicemail… Alleen moest Anthony, bij wie we gingen spelen, wel stilaan weten of hij knabbels moest voorzien. Drank had hij in huis. Ik twijfelde, maar toen hij het woord ‘chocoladefondue’ liet vallen, was voor mij de kogel door de kerk: we gingen spelen!

Afhankelijk of de GM nog opdaagde, konden we dan Cthulhu spelen, en anders gingen we er gewoon een spelletjesavond van maken. Ik had Carcassonne mee (na anderhalf jaar nog steeds in de verpakking), en Kim die spelletjes verzamelt, had onder andere Macchiavelli mee. Die beide spelletjes hebben we dus gespeeld, met veel plezier overigens.

En Anthony had dus zijn chocoladefondue op tafel gezet, en ons overigens nog dik verwend ook: er waren verse gehalveerde aardbeien, stukjes heerlijk zoete ananas, appel, meloen, dikke druiven (die er uitzagen als kleine pruimpjes) en zelfs nonnenbillen. We hebben het niet eens opgekregen, en ik heb nochtans flink mijn best gedaan.

Ik denk dat ik ook zo’n ding wil. Of nee. Toch maar niet. Want dat komt gewoonweg niet meer goed dan :-p

Geplaatst op

Fox in a box

fox

Laat me even het concept uitleggen.

Je hebt al tijden geleden met vrienden afgesproken dat ze vrijdagavond komen eten bij jullie. Het was alweer veel te lang geleden, want jullie hebben het allemaal zo vreselijk druk en zo.
Nu blijk je intussen die bewuste vrijdagnamiddag nog een vergadering te hebben waar je niet onderuit kan. Geen tijd dus om boodschappen te doen. Ha ja, want je kookt echt wel graag, maar alleen met echte deftige verse ingrediënten. Wat nu?

Op restaurant gaan? Da’s niet hetzelfde, niet die ongedwongen sfeer waarbij de jongens onderuitgezakt in de zetel liggen te kletsen over de laatste nieuwe Mac en jij op je pantoffels rondhost.

Traiteur laten komen? Nah, da’s ook zo stom. En pizza’s, dan kan je meteen rechtstreeks aan je vrienden zeggen dat je geen moeite wil doen voor hen…

Wel, dan heb je meteen het ideale concept: Fox in a Box! Je kiest op de website de menu die je wil klaarmaken, en op de gewenste dag wordt netjes een doos afgeleverd, met alles erop en eraan. Kraakverse ingrediënten, voorgesneden en verpakt, met een prima handleiding (of recept, zo je wil). Alles zit in de doos: pakjes boter, flesjes olijfolie, voorgesneden verse kruiden, eventueel zelfs handschoenen en touwtjes voor een rollade. Het enige wat je nog nodig hebt, is een keuken en peper en zout. Geen geloop meer naar de winkel, geen oeverloos snijden en afwegen, dat is al allemaal gebeurd. Het enige wat je moet doen, is het effectieve koken. Je kotert de heren uit de zetel, zet iedereen aan tafel met een glas wijn, doet de ene persoon het vlees peperen, laat de andere het eiwit kloppen, en zelf leg je meteen de coquilles in de pan. Succes gegarandeerd, en 100% stressvrij. Je kan gerust zelf meekletsen en van je glas nippen, en je schotelt je vrienden een topmaaltijd voor zonder gedoe.

Persoonlijk zie ik maar één nadeel: het is niet echt milieuvriendelijk wegens het grote aantal potten en potjes, maar het is dan ook niet alsof je elke dag gaat foxen.

Bon, waarom nu die uitleg? Wel, Fox is al een tijdje op de markt, en was een beetje in zijn gat gebeten door het feit dat een aantal sterrenchefs nu met hetzelfde concept op de markt komen, hetzij dan enkel op bepaalde dagen. Daarom werden twee keer acht personen uitgenodigd om te foxen en dan daarover te bloggen. Bij deze dus :-p

Dinsdagavond werden daarom in Zottegem netjes zes zwarte auto’s naast elkaar geparkeerd, evenveel elektronische speeltjes te voorschijn gehaald, en gingen zeven girl geeks het concept uitproberen. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat Bart en ik al eerder hadden gefoxt (oudejaarsavond 2007, met de kinderen) en dat toen bijzonder goed hadden bevonden.
Fox en zijn vrouw waren zelf aanwezig, en hadden voor een verrassing gezorgd: champagne, door de gastvrouw te sabreren met een echte vossensabel! Monica was er niet gerust in, maar bijzonder opgetogen met het resultaat.

Even later gingen zij door en verkasten wij naar de keuken, waar de dozen vakkundig werden opengemaakt.

Bij deze het enige echte uitpakfilmpje: kan je meteen ook zien wat er precies in zo’n doos zit.


Uiteindelijk hadden we als voorgerecht gekaramelliseerde sint-jacobsvruchten met beetgare paksoi en een saus van limoen, gegarneerd met bieslook. Yup, zelfs de bieslook zit er versneden bij in een potje.

Als hoofdgerecht was er rollade van ossenhaas, ingewreven met een kruidenmengeling, aangebakken in de pan en gegaard in de oven, met verse frietjes, panzanella, en een heerlijke soort mayonaise, opgewerkt met versgeklopt eiwit. Lekker!

Het nagerecht was gewoon pure fun: kleine vuurvaste potjes crème brûlée, een goeie dosis bruine suiker, grappa, en lucifers. Ja, zelfs die zijn voorzien. We hebben dus aan tafel zitten flamberen, en dat geeft effectief wel een goeie brûlée :-p

Enfin, het was een schitterende avond, niet alleen door het exquise voedsel, maar ook door het gezelschap. Zeven dames onder elkaar, dat kón niet anders dan fout gaan qua gespreksonderwerpen :-p

Bedankt, Monica, Clo, Sofie (en Lola), Saskia, Sofie en Imke!

Geplaatst op

Mao

Sinds gisteren half zes heeft dit huis een nieuwe bewoner erbij: Mao Tse Tung, ofte een kleine zwarte pluizenbol.

Ik wilde al lang een nieuwe poes, sinds mijn vorige is doodgereden vorig jaar. Ik had eigenlijk mijn zinnen gezet op een effen grijs exemplaar, maar blijkbaar zijn dat raskatten met een gemiddelde prijs van 500 euro per stuk. De moeite dus.

Gisteren viel mijn euro: het is het ideale moment om een poesje in huis te halen! Ik heb examens en ben dus veel thuis, maar de kinderen zijn er niet en dus kan ik de ramen gesloten houden. Het beestje moet namelijk een paar dagen binnenblijven om te wennen.

Soit, ik heb zowel het asiel van Evergem als dat van Gent gebeld: geen kleine katjes! Momenteel is de vraag groter dan het aanbod, liet een vriendelijke man me weten. Kom dat tegen!

Ik heb dan maar even op het net zitten kijken, en ben dan op een advertentietje gestoten van een gezin uit Lovendegem, dat een paar zwarte katertjes had die van de moeder wegmochten. Helemaal gewoon aan kinderen, en zelfs aan een hond. Ideaal dus!

Wolf en ik zijn dan rond half zes het beestje gaan ophalen, en het voelde zich hier quasi onmiddellijk thuis. Het heeft al zijn vaste plekje gevonden op een zeteltje van de kinderen, heeft met hen gespeeld (Kobe vond het schitterend), de hond kopjes gegeven, netjes gegeten en gedronken, en deze morgen heb ik toch nergens iets van uitwerpselen gevonden, dus ik vermoed dat ook de kattenbak goedgekeurd is. Het heeft gisteren bij me in de zetel liggen slapen, en daar heb ik intens van genoten.

Dus ja, Mao (Mauw) Tse Tung: je bent welkom!

Geplaatst op

Zalig

Ik ben wellicht lang niet de enige die dit zegt, en zeker niet de enige die dit denkt:

dit is gewoon zalig weer! 22-24 graden, stralende zon, absoluut niet doef, en een heerlijk zacht briesje.

Ik heb was buitengehangen en gedroogd in een mum van tijd, zelfs de onmisbare-maar-dringend-aan-een-wasbeurt-toe-zijnde knuffels van de kinderen waren snel weer bruikbaar. Ik heb met hen buitengespeeld, en kilo’s zand in mijn woonkamer binnengekregen. Terwijl Kobe sliep, heb ik me buiten op een handdoek in het pas afgereden gras gelegd, netjes ingesmeerd met factor 30. Daarna heb ik met de kinderen in de hangmat gelegen, geschommeld en gespeeld. Er is meloen gegeten en een mini-ijsje, en we hebben buiten gegeten vanavond.

Alle dagen dit weer zou op den duur saai worden, maar van mij mag het in juli en augustus gerust meer dan een maand van dit zijn. Met af en toe een regendagje (of nog liever -nachtje) tussen, zodat we de tuin niet teveel moeten sproeien :-p

Geplaatst op

Zon

Ik kan ’s morgens ongelofelijk genieten van de zon die in onze keuken binnenschijnt.

Op zich niks bijzonders, hoor ik u denken. Dat is waar, ware het niet dat onze keuken aan de westkant van het huis ligt, en dat we dus vooral ’s avonds het rolluik naar beneden moeten doen om de zon niet in onze ogen te laten schijnen.

Hoe zit het dan met die zon ’s morgens? Wel, onze overbuur heeft een heel mooi groot raam op de tweede verdieping, en de hoek met de zon is altijd net zo, dat dat venster een perfecte weerspiegeling geeft, en wij dus de zon in de keuken hebben.

En daar, daar geniet ik dan van, zo ’s morgens 🙂

Geplaatst op

Familiefeest

Veel te veel gegeten vandaag.

Suikernonkel gaf namelijk een gigantisch feest omdat hij 65 werd en dus ook met pensioen gaat. Meer dan 100 man was er aanwezig, voor receptie, uitgebreid koud visbuffet, warme beenhesp met groentjes en aardappelen, en een bijzonder uitgebreid en machtig lekker dessertbuffet. Nog nooit zo uitgebreid gezien, en ja, ik heb al wel een paar dessertenbuffetten van dichtbij bekeken.

Het was in een trouwzaal, en het voelde ook als een trouwfeest aan, met naamafroeping, netjes geschikte tafels, en muziek wanneer nonkel binnenkwam.

De kinderen waren mee en hebben zich flink geamuseerd met hun achterneefjes en -nichtjes. Buiten was het pokkewarm, binnen zag je niet eens of het buiten klaar of donker was. Gelukkig had de zaal ook een grote tuin waar de receptie werd gehouden, en waar de kinderen speelden. Ik geef toe, ik heb er tussen de gangen door ook vaak gezeten, op een bankje in de schaduw.

Ik weet niet wat er nu met de boerderij van nonkel zal gebeuren. Hij is al een tijdje aan het afbouwen, en heeft al een paar straten verder een huis gekocht. Maar toch… Het zal een monument zijn dat uit de familie verdwijnt: de boerderij van Barts grootvader, en wellicht ook al een paar generaties daarvoor. Zelfs ik heb er nog hooi helpen binnenhalen, de koeien op de wei water gebracht, en de poorten en hekwerk herschilderd. Voor Barts familie is het een essentieel onderdeel van hun leven dat verdwijnt.

Maar het is nonkel van harte gegund dat hij met pensioen gaat natuurlijk.
Geniet ervan, nonkel Staf!

Geplaatst op

Goed gezind :-)

Gisteren liep ik ongelofelijk goed gezind. Ik weet eigenlijk niet waarom, zomaar, denk ik, een combinatie van allerlei dingen 🙂

Om te beginnen mocht ik filosofie geven. In het leerplan van het zesde jaar Latijn staat immers een hoofdstuk Antieke Filosofie, en daar hou ik geweldig van. Sommige stukken zijn helaas gewoon doceren, maar over andere dingen kan je in discussie gaan met je leerlingen, en daar doe ik het voor.

Aansluitend kwamen de vijfdes, met de Carmina Burana. De blik van herkenning, van zodra ze de muziek van Orff horen, is heerlijk 🙂 De tekst is iets minder gemakkelijk, maar blijft wel fun.

En verder was mijn voet in orde, scheen de zon, had ik een groot pak verbeteringen achter de rug, was mijn rug gestopt met vervelend doen, bleek alles in orde te zijn met Kobe (die een kleine complicatie had, maar zoals gezegd, alles is goed), vond ik van mezelf dat ik er die dag fleurig uitzag, en liep alles voor een keertje op wieltjes.

Het mag ook eens gezegd worden 🙂

Geplaatst op

Foto’s

Een paar postjes geleden had ik het al over Larp.

Jaren geleden hadden Bart en ik een site met larpfoto’s, waarop we zoveel mogelijk probeerden te verzamelen. Het was een hels werk, want alles moest stuk per stuk naar een server worden geüpload. Om over de serverkosten nog maar te zwijgen

Intussen zijn er de geneugten en gemakken van sites als Flickr: onbeperkte storage op een pro-account, en makkelijk toegankelijk.

Daarom heb ik een tijd geleden besloten opnieuw een fotoarchief voor larpfoto’s op te starten: larparchief.be. Zelf ben ik een leek op webdesign, maar met een beetje elementaire kennis en een Dreamweaver ben ik er toch nog in geslaagd iets bruikbaars op poten te zetten. Ik weet het, het ziet er niet uit, maar bon, da’s dan ook niet mijn vakgebied :-p Ik wil het anders gerust wel eens in het Latijn zetten hoor :-p

Het belangrijkste is dat er opnieuw foto’s beschikbaar zijn, momenteel al meer dan 15.000 stuks, and counting. Ik geniet ervan, en ben oude analoge foto’s aan het inscannen van 1996. Nostalgie (en hilarische momenten) troef.

Dus, voor wie zich afvraagt hoe zo’n larp er nu eigenlijk uitziet: ga eens kijken op het larparchief. Zelf speel ik mee op Poort. Ga gerust kijken :-p

Geplaatst op

Fijn dagje

Heh, ik heb een fijn dagje achter de rug.

Met Bart en de kinderen opgestaan rond zeven uur, maar rond half negen terug in slaap gevallen in de zetel, heerlijk in de zon. Intens genoten van dat slaapje, tot half elf. Wakker geschrokken, en dan maar snel in actie geschoten.

Tegen twaalf uur met de moto naar ’t stad gereden, en man, dat deed zo’n deugd! Ik heb eigenlijk nooit beseft hoe hard ik mijn moto heb gemist de voorbije twee jaar, en hoe handig hij wel kan zijn.

Om half één in de Wok-A-Way aangekomen op de Korenmarkt, en daar met een ganse hoop volk van op Twitter gegeten, onder andere mijn eigenste @netlash, maar ook @lamazone, @beatever, @boskabout, @defre, @wolfr, @colorlessgreen, nog een paar anderen, en last but not least @corneel. Het was vooral bijzonder gezellig, zelfs in die mate dat ik nog met boskabout, beate en corneel ben gaan koffie drinken/ijsje eten in de Damass ietsje verder. Daarna ben ik met Corneel zelfs nog richting de Max getrokken om op het terrasje in de zon verder te kletsen en een cappuccino te drinken. Voorwaar, een aangename bezigheid!

Dan de moto gaan stallen bij Netlash en daar mijn zware jas en helm afgegooid, en in de H&M twee broeken en een Tshirt gescoord. Me happy, want ik was dringend aan een paar nieuwe broeken toe.

Opnieuw richting Wondelgem getuft, en verder naar Evergem voor een bespreking met de aannemer. De verbouwingswerken in onze woonkamer zijn nog steeds gepland voor juni, en de offerte is aangepast. Nu nog even doornemen met Bart, en dan hopelijk groen licht geven. Ik ben echt wel enthousiast over het nieuwe design van de kast dat hij uitgewerkt heeft.

Wolf opgehaald, boodschappen gedaan, Kobe opgehaald, gegeten en kinderen in bed gestoken. En toen was de dag zo goed als om.

Geen klop gedaan voor school, maar bon. Dat zal hopelijk ooit nog wel eens lukken, het wegwerken van die verbeteringsachterstand. Als ik me maar eens deftig kon concentreren…