Geplaatst op

’t Sas

Gisteren was er pedagogische studiedag op de school van de jongens, maar ik kan ze moeilijk aan een haakje hangen. Ik heb mijn moeder gevraagd of zij voor haakje van dienst wilde spelen, en dus bracht ik de kinderen ’s morgens naar haar. Ik moest maar werken tot 12.05u, en reed daarna opnieuw naar Zomergem om ook daar te eten. Omdat de zon er net was doorgekomen, ben ik even langs ’t sas gereden. Ik kan niet zeggen hoe vaak ik daar als kind ben gaan wandelen, maar ik vind het nog steeds een magisch mooie plek. Ik heb er een paar fotootjes genomen met mijn kleine compacte Coolpix die standaard in mijn handtas woont. Ik ga toch echt eens investeren in een beter toestel, denk ik.

sas1

sas2

sas3

sas4

sas5

Geplaatst op

Sneeuw

Dat het sneeuwt, hoef ik u niet meer te vertellen, zeker?

Ik zat rustig aan mijn bureau deze namiddag, toen er eerst zo van die minivlokjes vielen, je zag ze met moeite. Een half uur later vielen er van die dikke dikke vlokken aan een serieus tempo, en trok ik welgemutst mijn laarzen aan, nam de versgekochte sneeuwschep ter hand, en ruimde het voetpad. To no avail, want tegen dat ik goed en wel aan de brievenbus was, zag het aan de garage alweer compleet wit. Ik gaf het op, genoot van het landschap, pikte rond vijf uur de jongens op, en ging daarna opnieuw aan het werk.

sneeuw

Tegen dan was het gestopt met sneeuwen, en vonden de jongens het heerlijk. Het is wel geen plaksneeuw, dus een sneeuwman lukte niet, maar zo’n sneeuwschap, man, da’s een gerief! Wolf heeft er gigantisch wijze dingen mee zitten maken, heeft de volledige oprit vrijgeschept, en Kobe deed ongeveer hetzelfde met een vuilblik.

Het resultaat was een sneeuwberg, en twee kinderen die doodop waren :-p

Omdat ik eigenlijk geen zin had om nog naar de bakker te rijden en het gisteren lichtmis was, ging ik pannenkoeken bakken. Bart had zijn meeting afgezegd, ging Merel oppikken, en rond kwart over zes thuis zijn 🙂 Alleen was dat buiten de file aan Meulesteebrug gerekend: ik ben om half zeven in zevenendertig haasten in mijn auto gesprongen om Merel te halen, terwijl ik mijn pannenkoeken maar even van het vuur haalde.

Soit, tegen zeven uur zat iedereen hier smakelijk pannenkoeken te eten, en nog ietsje later was Wolf gewoon van pure vermoeidheid in de zetel in slaap gevallen, terwijl Kobe nog zat te eten.

Wolfslapen

Maar het was wél een fijne dag!

Geplaatst op

Kerstboom

Gisteren heb ik met Kobe de kerstboom versierd.

Rode plastieken ballen in een nepboom (wegens kinderen), maar het valt best wel mee, dat resultaat. En ja, er hangen van die typisch Amerikaanse lekstokken in. De jongens  zijn er zot van!

Fotootje overdag bij stralend zonlicht, en ’s avonds.

kerstboom1kerstboom2

Geplaatst op

Brunch

Wij, he, wij zijn vanmiddag gaan brunchen op de coolste plek in Gent!

Eind april had ik er al voor Gentblogt mogen gaan eten met het gezin, en dat was ons toen gigantisch goed bevallen. We waren toen al van plan om dat tijdens de zomer eens te herhalen, maar toen hadden we een rotzomer (sorry Frank, gij moogt beweren wat ge wilt, dit was géén fijne zomer!) en is het er dus niet van gekomen.

Korenhuis1

En toen zei Bart gisteren plots: “Zeg, willen we morgen gaan brunchen met zijn allen in het Korenhuis?”  Ik moest er geen seconde over nadenken, en dus zaten wij vandaag 2 oktober tegen half twaalf aan een tafeltje op de Korenlei. Onder een grote parasol, want het was verdorie te warm om in de zon te blijven zitten! De jongens zijn volop voor ontbijtkoekjes en daarna de chocoladefontein gegaan, Bart en ik hebben het iets traditioneler aangepakt: koud voorgerecht, warm hoofdgerecht, en dessertbuffet.

Korenhuis2

Ik heb me laten gaan in de garnalen, de gerookte zalm en heilbot, een paar sushi, de parmaham, dat soort dingen. Bart zat te glunderen boven een bordje kraakverse sushi. Daarna heb ik een portie stevig gekruide wok binnengespeeld, om dan over te gaan tot het buffet. Man man man, voor dat buffet alleen al zou je er gaan! Diverse soorten taartjes, de crème brûlée, maar vooral ook de chocomoussedingetjes: een omhulseltje van witte chocolade, opgevuld met mousse. Wow.

Korenhuis3

En dat allemaal terwijl je kijkt naar de bootjes op het water, en de toeristen watertandend naar je bord kijken.

Of zoals Bart het zei: “Je hoeft niet rijk te zijn om je rijk te voelen.” Wel, vandaag kon zelfs de sjeik van Saoudi-Arabië er een puntje aan zuigen!

Geplaatst op

Besjes

’s Morgens rond kwart na acht stappen wij drietjes de fiets op: Wolf op zijn eigen gele fiets, Kobe bij mij op de aanhangfiets. Een echte jas is niet nodig in dit heerlijke nazomerweer, gewoon een giletje, en voor de jongens dan hun fluohesjes daarover, en hun knalgele helm erboven. Kwestie van hen al vroeg genoeg bij te brengen dat ze met de fiets moeten opvallen in het verkeer.

Doorgaans komen we nauwelijks auto’s tegen, alleen maar kleine rode besjes van de straatbomen op de grond. En dan houden Wolf en ik een wedstrijdje: om ter meest van die besjes platrijden, zodat ze zo gezellig ploffen. En zo, met de ochtendzon in onze ogen, fietsen we door Suburbia naar school. Daar is het natuurlijk wel wat drukker, maar dat stoort niet.

Onderweg roepen we goeiemorgen of hallo naar de verschillende vriendjes die we voorbij fietsen, zwaaien naar andere fietsers, en stoppen aan de schoolpoort. Ik laat mijn fiets buiten het hek staan, want dat hek gaat dicht zodra de schoolbel gaat. Wolf parkeert netjes in het fietsenrek, deponeert hesje en helm in mijn fietsmandje, net zoals Kobe dat al gedaan heeft, en ik ga zijn fiets vastmaken met een groot slot.
En dan lopen we samen het schoolpad op, soms al huppelend en zwaaiend met de boekentassen. Zodra we aan de speelplaats komen, wordt Wolf steevast ingepalmd door vriendjes, en krijg ik nog in de gauwte een kus en een knuffel. Kobe blijft aan mijn handje hangen, en samen slalommen we tussen de groten naar zijn kleuterspeelplaats. Ondertussen zijn er vaak zesdejaars die hem vrolijk begroeten en hem soms zelfs komen knuffelen. Jawel. Op zijn speelplaats aangekomen krijg ik ook nog een stevige knuffel, meestal zelfs een ‘wurgslangknuffel’, zetten we zijn boekentasje aan de kant, en loopt hij op de speeltuin af. Zonder omkijken.

En ik, ik baan me stralend een weg terug tussen al die spelende jonge lijven, haal meestal het hek niet meer voor de bel is gegaan, en waag me dan maar aan ochtendgymnastiek door erover te klauteren. Doorgaans samen met een aantal andere moeders. Met wie ik dan natuurlijk nog even een babbeltje sla.
En dan fiets ik, de ochtendzon in mijn ogen, terug naar huis, terwijl het water me al in de mond loopt bij de gedachte aan die heerlijke kop koffie die ik me zo dadelijk zal inschenken.

En probeer ik intussen nog een paar besjes te pletten. Kwestie van te oefenen, en zo.

Geplaatst op

Cadeautje van iMaterialise

bggd

Op 1 december 2009 maakte ik, via BGGD, kennis met iMaterialise, en ik was diep onder de indruk.
3Dprinting, dat was iets nieuws voor me, en ik vind het nog steeds een schitterend concept. Op hun site kan je trouwens een kort filmpje bekijken dat het grondig uitlegt.

Eigenlijk kan je zowat alles laten printen, zolang je er maar voor wil betalen. Zo blijken bepaalde auto’s in de hogere prijsklasse hun bumpers te laten printen in één stuk, extra stevig.

Op de bewuste decemberdag maakte ik de suggestie om juwelen te printen, en volgens hen hadden ze daar nog niet aan gedacht, en bracht ik hen op een idee. Ik geloof daar niet teveel van, dat het mijn idee zou zijn: ze hadden al armbanden en dergelijke uitgewerkt. Ik heb toen trouwens een armband gewonnen die ik zelf mag ontwerpen, maar… ik heb nog steeds koudwatervrees, ik durf er niet aan te beginnen, en dus bijna twee jaar later is die armband er nog steeds niet. Ik heb een idee, ja, gebaseerd op een bestaand model, maar toch…

Intussen is de designafdeling van iMaterialise, MGX, wel volop bezig met juwelen. Goedkoop zijn ze niet, maar je hebt dan ook wel iets speciaals vast, en dat zie je. Toen een van mijn leerlingen een opmerking gaf over mijn oorringen, legde ik uit dat ze een 3Dprint waren, en ik moet zeggen, ze waren onder de indruk. Ze zagen er meteen ook het potentieel van in, en kwamen met de wildste ideeën af. Maar je kan dus inderdaad zelf dingen ontwerpen, zoals bv. klinken.

klink

Dan heb je meteen compleet unieke stukken in huis, die niemand anders heeft. Je moet maar eens kijken op hun site, echt.

Gisteren lag er een zakje klaar voor de eerste 25 girl geeks, met een bijzonder mooi cadeau: een set oorringen, en een hanger.

oorringen

Die hanger zou ik zelf niet veel dragen, en dus heb ik hem doorgegeven aan Annick, die wat later was en dus geen zakje meer had.

krizant3

iMaterialise had alles dan ook nog mooi verpakt, en er zat een handgeschreven briefje in elk zakje. Nice touch!

Mocht ik wat creatiever zijn, en vooral met 3D-modeling kunnen werken, ik zou het wel weten: ik ontwierp zelf een lamp voor in de woonkamer, en liet ze printen.

Maar nu zit ik zelfs al vast op die armband. Stel je voor.

Geplaatst op

Olijf

olijfVrijdagavond moesten Bart en ik naar een klein feestje. Bart zit nl. in de stuurgroep Unizo Meetjesland, en er was daar iemand die eruit stapte, en een afscheidsfeestje gaf bij haar thuis.

Man, die wonen mooi in Lochristi! Enfin, Hijfte, maar da’s hetzelfde. Ze hebben een plantenkwekerij met een speciale niche: zij leveren quasi enkel aan plantenverhuurbedrijven, die planten voorzien en onderhouden in grote bedrijven. Daarnaast hebben ze een nog veel wijzere niche gevonden: ze leveren de planten voor de filmsets van grote blockbusters als die hier ergens in Europa opnemen. Zo hebben ze een varenbos gecreëerd voor Narnia: Prince Caspian, en een hoop lianen en mos voorzien voor de vierde van de Pirates of the Carribean, en nog wel zo’n paar. Ik vind dat dus ongelofelijk wijs he!

Ik heb een hele tijd met de eigenaar staan praten, en ben eigenlijk wel een pak wijzer geworden over een hoop plantgerelateerde dingen. En ik heb in zijn serres prachtige planten gezien: druivelaars van 80 jaar oud, bijvoorbeeld. Of van die zalige oude knoestige olijfbomen, waaronder enkele van meer dan 200 jaar oud. In Spanje hebben die baan moeten ruimen voor appartementen, en gelukkig worden die dan niet gewoon omgehakt, maar uitgegraven en verkocht. Toen hij merkte hoe wijs ik die olijfbomen wel vond, heeft hij me een kleintje cadeau gedaan. Nog 199 jaar te gaan vooraleer hij even krom en knoestig is, maar ne mens moet klein beginnen, nietwaar? Ik vond het een zalig cadeau, en heb de hele avond zitten glunderen. Ik hoop nu maar dat ik hem niet per ongeluk dood krijg…

Geplaatst op

Zalig

Heerlijk weer vandaag, en de kinderen en ik hebben daar dan ook zeer zeer grondig van genoten.

Bart moest deze namiddag weg, en dus waren de kinderen en ik op onszelf aangewezen, en vooral het nodige water en zon en andere fijne dingen. We hebben er dik van geprofiteerd om buiten te eten, Merel buiten te laten spelen, een hoop waskuipen en badjes te vullen met water, en eigenlijk de spelletjes te spelen die ne mens doorgaans in de grote vakantie doet. Je weet wel, die vakantie tijdens de zomer.

kobemanden

Hier zat Kobe in de wasmandconstructie, in de volgende foto is dat Wolf die zijn tong uitsteekt.

wolfmanden

Merel kroop vrolijk rond, en broer heeft een paar foto’s genomen.

Merelkruipen

Ze krijgt krulletjes, mijn kleine meid.

krulletjes

Het bleef  ’s avonds zalig warm, en dus kreeg mijn kleintje ook haar fles nog buiten in de ligzetel, in de warme avondzon. Wolf trok foto’s intussen.

flesdrinken

En ook Kobe wilde foto’s trekken. En net toen hij afdrukte, keek Merel nogal bruusk om naar haar broer, die eigenlijk nogal verschoot van de fles tegen zijn gezicht. Om maar even te kaderen…

scheel

Intussen was het al flink na zeven uur, bleef het prachtig warm, begon het licht te minderen, maar waren mijn jongens nog steeds buiten aan het spelen, iets met piraten en krokodillen en bijten en zo. Ik had gewoon het hart niet om hen naar bed te sturen, op zo’n zalige dag.

schommel

Dit was een dag voor in een doosje. Echt wel. Heerlijk gewoon.

Geplaatst op

Brugge

Op donderdag is het heksen ten lande deze vakantie een vaste waarde voor me, en vandaag was de bestemming Brugge. Het is bizar hoe dat heksen de ene keer aanvoelt als een absolute ramp (zoals in Antwerpen, waar ik geen vragen kreeg, nauwelijks respons, en dus geen goeie sfeer) en de andere keer een schot in de roos is, zoals vandaag. Ze vonden het heerlijk, blijkbaar, stelden voortdurend vragen, vonden het feit dat ik de kaarten las ook wel leuk, en zelfs de monitoren van dienst dachten dat ik een echte was. Missie geslaagd dus.

Omdat ik toch alleen was – de jongens zijn op Ideekidskamp in Gent – wilde ik gaan rondlopen in Brugge, en had ik via twitter en Facebook tips gevraagd. Waarop een Brugse vriendin zei: “Wat, hoe, waar, wanneer?” en ik me eigenlijk schaamde omdat ik haar compleet vergeten was. Karma stond echter aan mijn kant: ze had net een halve dag verlof genomen om samen met haar knappe dochter van dertien te gaan shoppen, en zag het volledig zitten om mij op sleeptouw te nemen. Bijna letterlijk, want ze is me komen ophalen omdat het nogal moeilijk was de weg uit te leggen, en we hebben ons samen in de parking van ’t Zand geparkeerd.

Ik had een aantal adresjes gesuggereerd gekregen via Twitter, en zij had blijkbaar dezelfde smaak, want ze had gereserveerd in de Belegde Boterham, waar ze heerlijke slaatjes hebben. Na een blitzbezoek aan haar lieve echtgenoot (die aan het werk was in de Post op de markt) heeft ze me meegenomen op een toeristische wandeling, waarbij ik het niet kon laten een paar foto’s te nemen van haar en haar dochter.

brugge3

brugge4

brugge5

Ze heeft me ook een paar van die typische dingetjes getoond die alleen Bruggelingen kennen. Zo hangt er in een van de onderdoorgangen een gedenkplaat van de restauratie: halfverheven beeldhouwwerk dat absoluut niet uit de toon valt. En waar dus niet alleen een boormachine op staat,

brugge1

maar, als je goed kijkt, ook in de rechterbovenhoek van sommige vakjes de typische windowtekentjes van op een computer :-p

brugge2

Daarna hebben we samen de winkelstraten afgeschuimd: Arwen moest wat nieuwe kleren hebben, en mama had beloofd in ’t stad te gaan, vandaar. Zelf heb ik een mouwloos Tshirt gekocht, en vier stuks in de Zara Kids: een bermuda en een short voor Wolf, en twee schattige dingetjes voor Merel voor volgend jaar, respectievelijk 2,99 en 3,99 euro :-p

brugge6

Er is koffie gedronken, er zijn Italiaanse ijsjes gegeten, en er is vooral veel gekletst en gelachen. En ik heb een heerlijke dag gehad.

Dank je, Els en Arwen!