Geplaatst op

Blijven plakken

Er zijn zo van die vriendinnen die ik in maanden niet hoor of zie, en dan plots verschillende keren in een week. Dat zijn meestal van die mensen die ik al jaren ken, en bij wie het dadelijk lijkt alsof ik ze pas vorige week nog gezien heb, zo vertrouwd blijft het.

Zo zag ik maandagmorgen, toen ik de kinderen op kamp afzette, Nathalie terug: ik ken haar van in het middelbaar, en het was nu toch al een maand of twee geleden dat we nog gesproken hadden. Tsja, zij drie kinderen, ik drie kinderen…

We bleven kletsen, en spraken af om woensdag, vandaag dus, af te spreken. Ze hebben vorige jaar verbouwd, en hoewel ik alles al in geuren en kleuren beschreven had gekregen, was ik er nog niet geraakt. Woensdagmorgen zetten we dus allebei onze kroost af op kamp, en gingen bij haar thuis. Het huis is trouwens prachtig geworden, de verbouwing is een enorm succes qua plaats en licht. Ze toonde me trots alles, we bleven kletsen, en besloten toen maar om ook samen iets te gaan eten. Waarom ook niet? Dat huishoudwerk van ons ging – helaas – niet weglopen.

Na het eten ben ik wel meteen naar huis gereden: ik wilde nog perse wat verder klussen, nu ik geen kinderen om me heen had. Maar ik heb er wel intens van genoten, van onze halve vrije dag. Want vriendinnen die je al vijfentwintig jaar kent, en met wie je dus een heel verleden samen hebt, en die je dan ook door en door kent, die moet je koesteren. Echt waar.

Geplaatst op

Parkkaffee!

Eindelijk mooi weer! Oef!

Ik heb er dan ook van geprofiteerd. Ah ja, want Merel kan vanaf vandaag terug naar de opvang. Een schuldgevoel heb ik daar niet over: ik ben eigenlijk niet zo goed met kleine kinderen, maar vooral: ik kan niks doen met de grote als zij thuis is. Ze is anderhalf uur wakker per keer, en daarin moet er ook nog gegeten worden. En slapen in de auto of de buggy, daar doet mevrouw niet aan. En dus moeten we ons beperken tot superkorte uitstapjes, wat voor Wolf en Kobe niet plezant is.

Deze morgen om acht uur hadden de kinderen al allemaal gedoucht en gegeten, hing er al een was te wapperen in de stralende zon, had ik al gestofzuigd en was Merel al in de crèche. En iets later hadden de jongens al fantastisch zitten spelen, terwijl er een CD van Mozart opstond (dat Requiem blijft me koude rillingen bezorgen, zo fantastisch mooi). Nog wat later waren de boodschappen gedaan en ook meteen een donsdeken en een slaapzak gewassen in de grote machines van de wasserette, zodat ook die konden genieten van de stralende zon.

En na de middag zijn we naar Parkkaffee getrokken hier in Mariakerke, samen met mijn ouders.

parkkaffee1

parkkaffee2

De jongens hebben – onder toezicht van mijn ma – aan de vijver gespeeld, waar Wolf pardoes is ingedonderd, en Kobe iets later gewoon zelf is in gaan zitten. Daarna moesten ze natuurlijk in hun onderbroekje liggen drogen :-p

parkkaffee3

Ze hebben bij de circusstand gespeeld, ze zijn in de hangmatten gaan liggen, en hebben zelfs gepetanquet met opa.

parkkaffee4

parkkaffee5

En ondertussen lag ik op een ligzetel in de brandende zon (en eigenlijk vrij snel ook in de schaduw) met mijn boek, maar heb ik meer gekletst met mijn ma en mijn pa dan wat anders. Fijne dag, fijne dag.

Ik was doodop tegen dat de kinderen in bed lagen, maar toen moest het gras nog afgereden worden: het stond lang, en vooral: morgenvroeg komen ze de groencontainer legen, en dus kon ik het niet echt uitstellen.

Die douche daarna deed deugd, geloof me 🙂

Geplaatst op

De GVR en andere Gentse Feesten

Omdat ik de regisseur nog ken van vroeger, en al goeie ervaringen had met eerdere voorstellingen, had ik vandaag ook een toneel geregeld voor de kinderen: Roald Dahl’s GVR (Grote Vriendelijke Reus). Ik was destijds verzot op dat boek, en wilde het dus wel zien. Eigenlijk mooi meegenomen, in dit rotweer. Al viel het vandaag al bij al wel mee: we hadden geen risico genomen en waren dus alweer uitgerust met laarzen, regenjassen en paraplu’s. Een vriendin van me uit Antwerpen was er ook met haar dochtertje, en die hadden sandaaltjes aan. Achteraf geen goed idee, zo bleek :-p

Bon, wij dus tegen half drie naar de Bargiekaai, genoten van de voorstelling, en dan de bus genomen naar het centrum. Daar moeten vaststellen dat ik geen halve euro meer op zak had, en dus op zoek gegaan naar een automaat die niet leeg was. We zijn van de Korenmarkt naar de Mageleinstraat geslenterd (waar ik snelsnel een tuniek heb gekocht), en dan verder tot aan de Zonnestraat, waar we dus geld hebben gevonden. Ik had de kinderen een ijsje beloofd, en dat was de Australian Ice Cream in de Veldstraat, voor mij nog steeds een van de beste. Wolf slaagde erin om bij de eerste lik zijn koek te breken en zijn ijsje dus tegen de grond te zien gaan, maar hij kreeg zonder te betalen een nieuw. Chic, van die mensen, echt waar.
We hebben rustig ons ijsje opgegeten op het trapje aan de overkant van de straat, hebben nog even met Nonkel Dirk en Ilse staan babbelen, en zorgden dat we tegen 17.00u op de Korenmarkt geposteerd waren voor een voorstelling van MiramirO, het straattheaterfestival. De clown Gregor Wollny (bespreking op Gentblogt) stond op het programma, en hoewel het zeker niet het beste was dat ik al gezien heb, was het best vermakelijk. Zeker toen Kobe moest meedoen: voor een lekstok is dat kind tot alles bereid, ook door hoepels van clowns springen :-p

clown1

clown2

clown3

Helaas begon het halverwege de voorstelling te druppelen, en gelukkig was het net gedaan toen het effectief begon te gieten. Mijn vriendin en haar dochtertje spoedden zich naar hun auto (en waren doorweekt, vertelden ze later), mijn jongens hadden precies nog niet veel zin om naar huis te gaan. Toch zijn we via de kraampjesmarkt (alternatieve kleren, hippietoestanden, en een heuse theetent waar een verdacht geurtje ging) onder de Sint-Michielsbrug terug naar de bus gewandeld, en heb ik nog een knalpaarse hippiebroek gescoord waar ik zeer tevreden mee ben. Pas tegen kwart voor zeven waren we weer thuis, met twee doodvermoeide maar tevreden jongens 🙂

Ik ben de dag geëindigd met een lang heet bad, en dat deed deugd, na al die regen. Rotweer!

Geplaatst op

Bloeier

De hibiscus in mijn keuken probeert precies het slechte weer buiten te compenseren. De plant is op zich niet mooi, maar wat een bloemen!

hibiscus2

Geplaatst op

Vieren

Omdat we gisteren vijftien jaar getrouwd waren, wilden we toch wel iets samen doen. We hebben inderhaast een babysit (of twee) opgetrommeld, en zijn eerst twee uur richting privésauna L’Eau Douce in Drongen getrokken, en daarna iets gaan eten, in The House of Elliot.

Een bespreking van beide volgt hier nog wel, zodra die eerst op Gentblogt zijn verschenen. Tsja, als je in de redactie zit, zie je nu eenmaal overal blogposts en recensies in :-p

In elk geval waren we alletwee tegen acht uur heerlijk relaxed, zijn we naar huis gekomen om ons te omkleden, en in mijn geval: mijn haar deftig te drogen en make up aan te doen en zo, want dat komt niet goed in zo’n saunacomplex. En met mijn nieuwe hoge schoenen aan bleek ik even groot te zijn als Bart, wat ik eigenlijk wel eens wijs vond.

In ieder geval hadden we een zalige avond, zo met ons tweetjes. En Bart was zodanig ontspannen, dat hij die ene gin-tonic al serieus voelde zitten in zijn hoofd.

Deze morgen deed het een beetje pijn, zei hij, om zo vroeg op te staan en te gaan werken. Al een chance dat we niet elke week vijftien jaar getrouwd zijn :-p

Geplaatst op

Antwerpen

Vandaag moest ik in Antwerpen zijn om daar op het HippeHeksenkamp van Ideekids heks te gaan spelen. Hippe heks, welteverstaan, niet het zwartgeklede gepunthoede slechte karakter, dat zou teveel typecasting zijn.

Ik had mijn ma meegepakt, en die heeft tijdens het anderhalve uur dat ik moest heksen, wat rondgelopen, een koffie gedronken op een terrasje en zitten lezen. Om twaalf uur hadden we opnieuw afgesproken, en zijn we op de Leopoldplaats iets gaan eten. Daarna hebben we rondgelopen als echte toeristen: even de Plantentuin binnengewaaid, rondgelopen doorheen de kleine straatjes, naar de Groenplaats en de Grote Markt, de kathedraal binnen, naar ’t Steen, even tot aan de Schelde… (quote van mijn ma: ‘Goh ja, langs ’t water lopen, dat moet voor mij niet hoor, da’s toch niet anders dan bij ons langs de vaart’). Eigenlijk is Antwerpen centrum nog best gezellig: overal zijn er kleine hoekjes en pleintjes met terrasjes en wat groen. De Meir hebben we welbewust gemeden, maar de Nationalestraat en de Kammenstraat zijn we wel gepasseerd. En die straat met al die boetieks, zoals Gucci en Jimmy Choo en zo :-p

Voor mezelf heb ik niks mee, maar mijn dochter heeft -alweer- nieuwe kleren voor volgend jaar, in een klein outletwinkeltje aan zware kortingen.

klerenantwerpen

Tegen half zes was ik thuis, en wilde ik Kobe ophalen bij Delphine, maar Kobe stuurde me resoluut terug naar huis: hij was nog niet uitgespeeld met Victor :-p

Al bij al een fijne dag, jawel 🙂

Geplaatst op

Nieuwpoort

Toen Bart vorige week ging zeilen, had hij een Duitse kapitein, een zakenman. De bedoeling was dat de man meekwam naar de barbecue na de race, maar hij wilde eerst nog een paar dingen opruimen. Op de barbecue hebben ze hem niet meer gezien, en een paar dagen later bleek dat hij verongelukt was. Aangezien Bart een van de laatste personen was die hem levend heeft gezien, moest hij vandaag om tien uur in de Nieuwpoortse jachthaven een verklaring gaan afleggen bij de politie.

Ideaal om een dagje zee van te maken. We hebben eerst wat rondgelopen in de jachthaven, terwijl Bart bij de politie zat, en daarna iets gedronken in de ‘club’.

nieuwpoort1

nieuwpoort2

nieuwpoort3

nieuwpoort4

nieuwpoort5

nieuwpoort8

Waarna we naar Nieuwpoort Bad zijn gereden, iets gegeten hebben op de dijk, de zeespullen uit de auto hebben gevist, en ons installeerden op het strand. Merel was in slaap gevallen in de buggy en sliep nog eventjes door, en Wolf en ik vliegerden met de nieuw gekochte vliegers.

nieuwpoort7

Daarna mochten de kinderen hun zwembroek en een Tshirt aantrekken, en bouwden ze samen met Bart een groot zandkasteel. Om te zwemmen was het toch te koud en waaide het te hard.

nieuwpoort6

We hebben het uitgehouden tot vier uur: toen werd Merel lastig, en ook Kobe leek er genoeg van te hebben. Wolf hebben we helaas bijna van zijn kasteel moeten wegsleuren.

Maar het was een fijn dagje. Zouden we eigenlijk, ondanks mijn bloedhekel aan dat zand, vaker moeten doen.

Geplaatst op

Uitbuiken

Vandaag is eigenlijk een uitbuikdag. Bekomen van gisteren, en alle overschotjes opeten. En verder niks doen.

De kinderen waren al op om half acht, en Kobe vroeg toen al: “Mama, mag het springkasteel op? Please?” Nee, om half acht ’s morgens zet ik geen springkasteel op, nee. Ze moesten wachten tot negen uur, en om kwart over negen kwam een vriendinnetje van Wolf spelen. Niet dat ze echt lang op dat kasteel gezeten hebben, eigenlijk feitelijk: de lol is er snel af als je maar met een paar bent, en het warm is buiten. En vooral ook als je een splinternieuwe xBox Kinect staan hebt, die je uitvoerig wil demonstreren.

We hebben nog aperitiefhapjes van gisteren gegeten, en soep van gisteren, en parelhoen met gratin dauphinois van gisteren, en taart van gisteren… En erg dat we dat vonden!

Al bij al was het dus een rustig dagje, met als enige verplichting het terugbrengen van dat springkasteel. Hoe jammer nou.

Geplaatst op

Mamanamiddagje

Ze had het wel verdiend, die mama van me, om een namiddagje op stap te gaan. Nu mijn vader nog steeds met dat gebroken sleutelbeen zit, heeft ze nog meer werk met hem dan anders.

Tegen kwart over twee was ze hier, en gingen we eerst naar de Aveve om bloemen. Door de reis naar Costa Rica waren haar buitenpotten nog steeds niet gevuld geraakt, vandaar.

Om half vier stonden we daarna in ’t stad. Ze heeft namelijk een prachtig paars-met-oudroze rokje, maar niks feestelijks om daarop aan te doen, en ze wilde het graag dragen op Wolfs communie. Wij dus op zoek: de Mexx, de We, de Massimo Dutti… En toen staken we ’t straat over en waaiden de H&M binnen, en warempel: een massa dingen in het roze dat we wilden. We zijn er uiteindelijk buitengekomen met een onnozel Tshirtje in een speciaal model waarmee ze er bijzonder goed en chic uitziet, in exact het goeie kleur. Score! Ik vond dat dat wel een ijsje verdiende, en trakteerde ons allebei op eentje van de Australian Icecream waar ik zo verzot op ben. Daarna moest zij door, richting autokeuring, liep ik nog eventjes rond, en nam toen de tram richting mijn auto in de Gebroeders De Smetstraat.

Jammer dat het eigenlijk zo kort was. Niet dat we allebei nog verder wilden shoppen, we doen dat geen van beiden graag. Maar ik had haar nog graag op een koffie getrakteerd ook, en daar dan gezellig bij zitten kletsen. Ach, volgende keer beter zeker?

Geplaatst op

Dank voor die bloeme!

Ik weet het, ik weet het, ik post vaak bloemen op mijn blog, maar ik ben dan ook zot van bloemen. En het is mijn blog, nèh! En dit boeketje heb ik gisteren gekregen van mijn schoonzusje 🙂 Jammer dat ik het je niet kan laten ruiken…

doopboeket