Categorie: De kleine geneugten des levens

Ik krijg voor mijn nieuwjaar al lang geen geld meer van mijn ouders. Dat zou een beetje idioot zijn ook, vind ik.
Cadeautjes hebben we eigenlijk ook nooit uitgewisseld op nieuwjaar, alleen op kerstdag. Ik heb van mijn ma trouwens een prachtig schaaltje gekregen in de reeks van Gustav Klimt, waarvan ik al een hoop had.

Maar: sinds een paar jaar krijgen we (= de drie kinderen) elk jaar zes flessen wijn van mijn vader. Op zich niks speciaals, zou u zeggen. Juist, ware het niet dat mijn vader een excellente wijnkelder heeft, zij het een beetje oud. De flessen die we krijgen, zijn dan elk ook behoorlijk wat waard, en doorgaans bijzonder lekker.

Ik heb net het kistje in onze berging eens bekeken, en dit jaar betreft het:

– Château Demeraulmont, Saint Estephe – 1974

– Château Chasse-Spleen, Moulis en Médoc – 1973

– Château L’Evangile, Pomerol – 1974

– Vieux Château Certan – 1974

– Château Canon La Gaffeliere, Saint-Emilion – 1973

– Château Pavie, Saint-Emilion – 1973

Ik hoop dat ze hun smaak nog niet kwijt zijn, zodat mijnheer Sabbe het zich zaterdag kan laten smaken.

Ik heb staan twijfelen, daarstraks in de Delhaize. De driekoningentaart, mét boon, zag er heel verleidelijk uit. En ik vind het een fantastische traditie, zo’n taart met een boon, en dat de winnaar dan een hele dag koning mag zijn. Later als de kinderen wat groter zijn, ga ik dat wel invoeren, denk ik.

Maar zo’n ganse taart voor mij alleen, da’s toch wel wat veel. Bart is vanavond niet thuis, en de kinderen eten direct nog boterhammen en gaan dan slapen.

Ik heb staan twijfelen. Ik heb het toch maar niet gedaan.

Kijk, dit is nu eens een van de kleine dingen waar ik intens kan van genieten:

een zaterdagmorgen, Bart slaapt nog, Kobe slaapt alweer. Ik heb ontbeten met de kinderen in pyama. Terwijl Wolf tv kijkt, trek ik naar de badkamer. Die is heerlijk warm, de zon schijnt binnen, en door de grote ramen zie ik buiten een laagje rijm op de bevroren auto’s.

Ik neem een lange, hete douche, terwijl ik geniet van de zon. Wanneer ik uiteindelijk toch besluit de kraan dicht te draaien, neem ik een warm badlaken van de radiator, en stap ik met mijn natte voeten op een splinternieuw, kleurgeassorteerd badmatje. En dat, dàt gevoel maakt me dan een moment intens gelukkig: dat dikke donzige laagje onder mijn voeten.

Ne mens zit soms raar in elkaar.